امام (س) برای مهمانان خود جایگاه خاصی قائل بودند و هر کس را متناسب با شخصیتش احترام می کردند.
جی پلاس، سید احمد بهاءالدینی از خادمان و پاسداران بیت امام خمینی (س) که روزگاری از نزدیک شاهد ریزه کاری های رفتار ایشان با دیدارکنندگان چه آشنا و مسئول و چه دوست و فامیل بود، در خاطرات خود به نوع برخورد امام در این دیدارها اشاره و اینگونه نقل خاطره کرده است:
امام با دوستان و مهمان های خوانده و ناخوانده برخورد بسیار عالی داشتند و هر کس را نسبت به شخصیت‌اش احترام می کردند.
زمانی که آقای پسندیده برادر بزرگشان تشریف می آوردند، تا جلو در به استقبال او می آمدند و خیلی احترام می گذاشتند. آقای لواسانی که از دوستان قدیم امام بودند هفته ای یک‌بار خدمت می رسیدند. او را نیز خیلی مورد احترام قرار می دادند.
یک روز آیت الله اراکی به ملاقات امام آمدند. وقتی تشریف آوردند، امام از جایشان بلند شده، به استقبال ایشان رفتند. آقای اراکی هم از دور دست بر سینه گذاشته و فرمودند: السلام علیک یابن رسول الله. وقتی می‌‌‌‌‌خواستند دست امام را ببوسند، آقا نگذاشتند و سپس صورت هم دیگر را بوسیدند. امام آقای اراکی را در کنار خود نشاندند و خیلی مورد احترام قرار دادند.
یک روز هم آقای ربانی املشی در حال مریضی و در اواخر عمر، خواسته بود که به ملاقات امام بیاید و یک بار دیگر امام را ببیند، او را با ویلچر و با حالت خاصی که گردنش کنترل نداشت به دیدن امام آوردند. آقای املشی چشمش که به امام افتاد، گریه اش گرفت. آقا هم متاثر شد و برای او دعا کرد. موقع خداحافظی امام پیشانی ایشان را بوسید.
برشی از کتاب خاطرات خادمان و پاسداران امام خمینی (س)؛ ص 93؛ خاطره به نقل از سید احمد بهاءالدینی
