صدور قطعنامه شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای درباره فعالیت‌های هسته‌ای ایران، حاوی نکاتی است که نباید از کنار آنها بی‌تفاوت گذشت. در واکنش به این قطعنامه نیز مطالبی گفته شده که آنها نیز قابل تامل هستند.
متن این قطعنامه را آمریکا، انگلیس، فرانسه و آلمان تهیه کرده و به شورای حکام داده بودند. سوابق این چهار کشور در برخورد با فعالیت‌های هسته‌ای ایران بگونه‌ایست که خصومت آنها با جمهوری اسلامی ایران را کاملاً نشان می‌دهد. هرچند بعضی مسئولین آمریکائی گفته‌اند حساب موضعگیری شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای درباره ایران را باید از حساب آنچه در مذاکرات وین جریان دارد جدا کرد، ولی این یک ادعای بیهوده است که نباید فریب آن را خورد. آمریکا و سه کشور اروپائی بانی قطعنامه ضدایرانی شورای حکام در تمام مواضعشان درباره ایران به سیاست‌بازی متوسل می‌شوند و مواد آلوده به خصومت را در شریان‌های دستگاه‌های مختلف مرتبط با تصمیم‌گیری‌های بین‌المللی تزریق می‌کنند.
قطعنامه شورای حکام مدعی عدم همکاری ایران با آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای شده و خودداری ایران از توضیح دادن درباره دلیل وجود اورانیوم در سه مورد از تاسیسات را مصداق این عدم همکاری دانسته است. بر همین اساس، قطعنامه از ایران خواسته با آژانس همکاری کامل داشته باشد. در عین حال، به این نکته نیز در قطعنامه شورای حکام تصریح شده که موضوع ایران در این مرحله به شورای امنیت سازمان ملل نمی‌رود.
روش برخورد شورای حکام و بطور کلی آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای با فعالیت‌های اتمی کشورها با دوگانگی کاملاً شرم‌آوری مواجه است که مسئولان آژانس و بانیان قطعنامه ضدایرانی شورای حکام بهیچوجه نمی‌توانند آن را توجیه کنند. آنها می‌دانند که خود بانیان این قطعنامه و رژیم صهیونیستی دارای زرادخانه‌های اتمی هستند و تهدیدهای بزرگی برای صلح جهانی محسوب می‌شوند. اینکه علیرغم این واقعیت آشکار، صاحبان زرادخانه‌های اتمی از اعتراض آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای معاف هستند ولی ایران که به تصدیق خود آژانس در گزارش‌های متعددی که از تاسیسات هسته‌ای ایران تهیه کرده انحرافی از ضوابط آژانس ندارد، مشمول چنین قطعنامه‌ای می‌شود، برخورد ظالمانه‌ایست که نه آژانس و نه بانیان قطعنامه ضدایرانی شورای حکام هیچ توجیهی برای آن ندارند.
مسئولان ایرانی می‌توانند این برخورد دوگانه را همچون پتکی بر سر متولیان آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای فرود آورند و آنها را از ارتکاب تبعیض‌ها و برخوردهای ظالمانه بازدارند. در جریان رای‌گیری قطعنامه اخیر شورای حکام، 30 کشور به آن رای مثبت دادند و فقط رای 2 کشور (چین و روسیه) منفی بود به همراه سه رای ممتنع. این، می‌تواند نشان‌دهنده برخورد ضعیف مسئولین کشورمان با این موضوع باشد. به یاد آوریم که در دولت قبل، فعالیت دیپلمات‌های ایرانی توانست آمریکا را در شورای امنیت چنان منزوی کند که غیر از خودش فقط یک کشور کوچک غیرقابل اعتنا به قطعنامه پیشنهادی آمریکا رای داد و کشورمان توانست پیروزی مهمی در آن مقطع به دست بیاورد.
توطئه کنونی آمریکا و تروئیکای اروپائی که اکنون علیه ایران در جریان است را ما می‌توانیم خنثی کنیم به این شرط که اولاً هیات ایرانی هوشمندانه با ماجرا برخورد کند و ثانیاً موضع کشورمان یکپارچه باشد و هر کسی به میل خود موضع نگیرد. اینکه بعضی‌ها سخن از خارج شدن کشورمان از ان‌پی‌تی به میان می‌آورند و افراد دیگری با بی‌اعتنائی از کنار قطعنامه شورای حکام عبور می‌کنند، نشان‌دهنده فقدان انسجام در موضعگیری است. مسئولان نظام باید درباره موضوع مهمی همچون مذاکرات وین با همه‌جانبه ‌نگری دقیق و با ملاحظه شرایط خاص کشور به ویژه از نظر وضعیت اقتصادی و نیازهای معیشتی مردم تصمیم بگیرند و موضعگیری کنند. نباید به افرادی که مشکلات مردم را درک نمی‌کنند یا نمی‌خواهند درک کنند، اجازه تعیین تکلیف برای موضوعات مهمی همچون چگونگی مواجهه با آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای داده شود. کشور نباید عقبگرد کند و یکبار دیگر گرفتار فصل 7 منشور ملل شود که هزینه‌های گزاف به مردم تحمیل می‌کند. با هوشمندی و استفاده از خرد جمعی و افراد باتجربه می‌توانیم بدون آنکه به منافع ملی کمترین لطمه‌ای وارد شود از مقطع حساس کنونی عبور کنیم.