جی پلاس، سرکار خانم فاطمه طباطبایی، عروس امام خمینی (س) در خاطراتشان به اصرار خود بر شعر سرودن امام اشاره و به گم شدن چندباره دیوان اشعار ایشان پرداخته که در ادامه مطلب آمده است: 

‌‌من از امام به طور مکرر درخواست می کردم‌‎ ‎‌که شعر بگویند ولی ایشان هر بار با‌‌‎ ‎‌تعابیر متفاوت، مخالفت خود را اعلام می کردند. من شنیده بودم ایشان در‌‎ ‎‌دوران جوانی سه بار دیوان شعری ترتیب داده بودند؛ اما هر بار‌‎ ‎‌اشعارشان به دلایلی گم شده بود. این موضوع به نظر من طبیعی نبود.‌‎ ‎‌چون ایشان در کارهایشان خیلی منظم بودند و گم شدن نوشته ها و‌‎ ‎‌دفترچه هایشان اصلاً طبیعی نبود، همه چیزشان جای مشخصی داشت،‌‎ ‎‌ممکن نبود چیزی را جایی بگذارند و بعداً یادشان برود. در هر صورت،‌‎ ‎‌مرتبه اول که اشعارشان گم می شود، تعدادی از آنها را که از حفظ داشتند،‌‎ ‎‌با اشعار تازه ای به دفتر جدید اضافه کردند. این دفتر نیز گم می شود. بعد‌ ‎‌که مسأله تبعیدشان به ترکیه پیش می آید، خانم شان که خیلی از آن اشعار‌‎ ‎‌را حفظ بودند، در دفتری یادداشت می کنند.‌

امام در مرتبه سوم، یک مقدار از آن اشعار گذشته را که به خاطر‌‎ ‎‌داشتند، با مقداری که خانم شان اضافه کرده بودند، در دفتری ثبت‌‎ ‎‌می کنند، این بار هم دیوان اشعارشان گم شده است. این موضوع به نظر‌‎ ‎‌ایشان هم خیلی عجیب بود.‌‌‎ ‎

‌‎برشی از کتاب یک ساغر از هزار: سیری در عرفان امام خمینی (س)؛ ص 532-533