رمضان آمد و نقش دگری پیدا شد

روح رامشگر ما ، بار دگر شیدا شد

محفل نیمه شب و شوق دل انگیز  سحر

صنمی جلوه کنان ، در پی سودای دگر

ماه منظر ، ز نهان آمد و رخسار نمود

دیده از خواب فرامُشکده ، بیزار نمود

فرشیان ره بگشایید ، که قرآن آمد

بر  تن بی تپش ارض و سماء جان آمد

دیده بگشای ، به فرخندگی موسم بدر

رمز و رازی است در این ماهِ منیر و شب قدر

مسلمین ، ماهِ صیام است ز جا برخیزید

زمزم توبه به جام است به پیکر ریزید

با علی شاهد محراب ، هم آواز شوید

ساقی و باده مهیّاست ، به پرواز شوید

قوم شب خیز ، که چون مَحرَم راز حَرَمند

جمله مهمان نظر کرده ی خوانِ کَرَمند

بری از رنگ و ریا و دغل و بخل و حسد

به امیدی که ثوابی ز بلندا برسد

بزم مرغان مهاجر چه خوش آهنگ و نواست

آخر این پرده اطاعت ز فرامین خداست

منبع: کتاب سوی سحر