سال 1400 که آخرین سال قرن چهاردهم هجری شمسی است، رو به پایان است و تا چند روز دیگر وارد اولین سال قرن جدید می‌شویم. مروری اجمالی بر حوادث سال 1400 نشان می‌دهد جهان به ویژه قاره آسیا یکی از دشوارترین مقاطع تاریخ خود را تجربه کرده است.
در کشورمان ایران، فراگیری دو موج شدید کرونا با هزاران قربانی، برای دومین سال پیاپی مشکلات زیادی برای مردم و مسئولین به وجود آورد. برگزاری انتخابات ریاست ‌جمهوری، شوراها و میان‌دوره‌ای‌ خبرگان هرچند از لحاظ نفس انجام انتخابات یک اقدام طبیعی محسوب می‌شود ولی از این جهت که عملکرد تبعیض‌آمیز شورای نگهبان موجب شد مشارکت مردمی در آن کاهش محسوسی پیدا کند، یک رویداد منفی بود. توقف مذاکرات برجامی وین و به نتیجه نرسیدن تلاش‌های دولت سیزدهم برای احیاء برجام را نیز باید یکی دیگر از حوادث منفی سال 1400 برای کشورمان بدانیم کمااینکه بحران اقتصادی همچنان بر معیشت مردم سایه افکنده و دولت جدید نتوانسته علیرغم گذشت 7 ماه از استقرار کامل، مشکلات زندگی روزمره مردم را حل کند. مردم، به سهم خود در تمام زمینه‌ها با صبوری و مقاومت، با مسئولین همراهی کرده‌اند ولی ضعف سیاست‌ها و برنامه‌های دولت باعث شده مشکلات همچنان باقی بمانند و در بعضی موارد افزایش یابند.
در زمینه آنچه به قوه قضائیه مربوط می‌شود، روزنه‌هائی از امید به بهبود یافتن وضعیت به چشم می‌خورد. در بخش تقویت بنیه دفاعی کشور و مقابله با تهدیدهای دشمنان به ویژه رژیم صهیونیستی نیز گام‌های خوبی برداشته شده هرچند هنوز به اقدامات زیادی برای امن ساختن مرزهای کشور و بستن راه‌های نفوذ صهیونیست‌ها نیاز داریم. اکنون عوامل جاسوسی و خرابکاری رژیم صهیونیستی علاوه بر استان اربیل عراق، در ترکیه، جمهوری آذربایجان، امارات، بحرین و خلیج فارس از امکانات زیادی برای اقدامات شرورانه علیه کشورمان برخوردارند. ما باید با تکیه بر توان دفاعی کشور، با این جاسوس‌ها برخورد قاطع کنیم تا به مرحله امن بودن مرزها و مسدود شدن روزنه‌های نفوذ برسیم.
در سطح منطقه و جهان، تسلط گروه تروریستی طالبان بر افغانستان، ادامه جنگ در یمن، گسترش عادی‌سازی روابط رژیم صهیونیستی با کشورهای عربی، شرارت‌های گروه‌های تروریستی تکفیری در سوریه و عراق، جنایات صهیونیست‌ها علیه ملت فلسطین، تجاوز نظامی روسیه به اوکراین و کشتار دستجمعی مخالفین رژیم سعودی توسط آل‌سعود، حوادث تلخی بودند که رخ دادند و هنوز در مواردی استمرار آنها موجب ناامنی منطقه و جهان است. کرونا نیز همچنان بسیاری از کشورها را تهدید می‌کند و معلوم نیست چه وقت به پایان خواهد رسید.
از میان حوادث یادشده بین‌المللی، تسلط گروه‌ تروریستی طالبان بر افغانستان که با تبانی آمریکا صورت گرفته، یکی از خطرهائی است که تا مدتی منطقه و جهان را تهدید خواهد کرد. دولت آمریکا با خارج شدن از افغانستان و بازگذاشتن دست طالبان برای تسلط بر این کشور، از یکطرف خود را از یک باتلاق نجات داد و از طرف دیگر افغانستان را به کانونی برای تجمع تروریست‌ها تبدیل کرد که به مثابه انبار باروت برای منطقه خطرناک است.
جنگ اوکراین نیز که محصول طمع‌ورزی‌های دو بلوک شرق و غرب به این سرزمین پرثروت و سوق‌الجیشی است، علاوه بر مردم اوکراین، مشکلات بزرگی برای اروپا به وجود آورد و اگر مهار نشود می‌تواند به یک فاجعه برای جهان تبدیل گردد. این جنگ نشان داد سران قدرت‌های شرقی و غربی برای جلب منافع نامشروع موردنظر خود حاضرند همه چیز را قربانی کنند. رفتار غربی‌ها در زمینه توجه کردن به آوارگان اوکراینی و اهمیت دادن به جنگی که در اوکراین جریان دارد، نشان داد سیاست دوگانه برخورد کردن با ملت‌ها در وجود غربی‌ها ریشه‌دار است و نفاق حرف اول را در سیاست‌های بین‌المللی آنها می‌زند.
اولین سال قرن جدید را با تهدیدهای بزرگی که این حوادث تلخ رقم زده‌اند قرار است شروع کنیم. آیا در جهان معاصر ما انسان‌های عاقلی یافت می‌شوند که قرن پانزدهم هجری شمسی را از نفاق و جنگ و جنایت و استعمار و استبداد پاک کنند؟