انتخاب: منابع محلی از نقاط مختلف افغانستان روایات دردناکی از سرکوب، قتل و شکنجه تاجیک‌تباران افغانستان بدست جنگجویان طالب خبر می‌دهند و بیان می‌دارند که نسل‌کشی تمام عیار در ولایات کابل، بغلان و پنجشیر علیه تاجیک‌تباران جریان دارد.

منابع محلی از ولایت‌های بغلان، پنجشیر و کابل پایتخت افغانستان قضایای دردناکی از قتل سرکوب، بازداشت و شکنجه تاجیک‌تباران به اتهام همکاری با حکومت جمهوری در افغانستان را روایت می‌کنند.

شریف الله سنگین فعال سیاسی و یکی از ساکنان «اندراب» که جنگجویان طالب، شب هنگام به خانه آنها یورش برده، برادر و پسر عموی وی را به قتل رسانده اند، سرکوب تاجیک‌تباران افغانستان در ولایت بغلان را چنین روایت می‌کند:  «طالبان بستگان نیروهای امنیتی در مناطق تاجیک‌نشین افغانستان را برای عبرت دیگران بر ملا عام تیرباران می‌کنند. وضعیت ناگوار و نسل‌کشی سیستماتیک در مناطق تاجیک نشین بغلان، مخصوصاً اندراب جریان دارد. باشندگان محل همه روزه برای پنج هزار جنگجوی طالب، سه وعده غذا تهیه می‌کنند.»

وی می‌افزاید که جنگجویان طالب پنج ماه قبل برادرش «عزیز الله سنگین» دانش آموخته دانشگاه پونه هندوستان را که تازه با اتمام تحصیل به افغانستان برگشته بود، شب هنگام بصورت وحشیانه به قتل رسانیدند: «طالبان به این اتهام برادر و پسر عمویم را کشتند که یکی از برادرانش فعال سیاسی و برادر دیگرش عضو ارتش پیشین افغانستان بوده اند. جنگجویان طالب حتی به زنان و اطفال و محاسن سفیدان هم رحم نمی‌کنند. نظامیان حکومت پیشین که همگی فرار کرده اند و حالا در اندراب حضور ندارند. طالبان حالا اعضای خانواده آنها را دستگیر کرده و به قتل می‌رسانند.»

وی تصریح می‌کند که در روستای آنها چنین جنایاتی از سوی طالبان به صورت وسیع صورت گرفته و برای طالبان مهم نیست که چه کسانی را می‌کشند: «اگر قوم و خویش نیروهای ارتش پیشین را پیدا کرده، می‌کشند و جنازه‌های شان را بر ملا عام به پشت خودروهای نظامی بسته، در شهر می‌برند تا هیچ‌کس در آینده جرأت نکند با طالبان مخالفت کند.»

سنگین تصریح می‌کند که ظلم طالبان علیه مردم «خوست» و «فرنگ» استان بغلان بی‌حد و حصر و است و نمونه‌های زیادی از قتل‌های دسته‌جمعی و حملات شبانه طالبان وجود دارد: « به عنوان نمونه طالبان، قوماندان ولی جان میرزاخیل یکی از اعضای ارتش پیشین در ولسوالی خوست ولایت بغلان را شب هنگام کشتند. وی در خانه یکی از خویشاوندان خود مهمان بوده، اما طالبان شب خانه مذکور را محاصره کرده، و ولی جان میرزا خیل را در پنجاه متری همان محل تیرباران کردند. این قوماندان عضو ارتش پیشین افغانستان و جنگ‌های مهمی را در مرزهای شمالی علیه طالبان رهبری کرده بود».

او در ادامه می‌افزاید، در تازه ترین مورد، دو روز قبل (۱۰ بهمن ۱۴۰۰) در قریه «چرخ فلک» شهرستان «خوست» ولایت بغلان، طالبان دو تن از افراد بی‌گناه را به ظن اینکه برای جبهه مقاومت جاسوسی می‌کنند، از خانه های شان بیرون و در مقابل چشمان زنان و کودکان شان تیرباران کردند.

این فعال سیاسی ولایت بغلان همچنان تصریح می‌کند: «تا فعلا در حدود بیشتر از ۶۰ تن فرماندهان نظامی ارتش سابق افغانستان در قریه‌های خوش دره و چرخ فلک، شهرستان خوست ولایت بغلان دستگیر و به جای نامعلومی انتقال داده شده اند و از سرنوشت آنها هیچ اطلاعی در دست نیست.گمان بر اینست که آنان بصورت دسته جمعی قتل عام شده باشند».

سنگین در ادامه خاطرنشان می‌سازد: «جنگجویان طالب، در شهرستان خوست فعلا تعداد زیادی از مردم را گروگان گرفته اند و خانه‌های آنان را به قرارگاه نظامی تبدیل کرده اند. آنان همچنان اعلام کرده اند: هر فرد یا گروهی که علیه امارت اسلامی صدا بلند کند، سرهای شان بریده و اموال شان مصادره می‌شوند».

هم اکنون در این شهرستان حدود بیشتر از ۳۰۰ تن جنگجوی طالب حضور دارند و همه روزه مردم این شهرستان مجبورند برای آنها سه وعده غذا تهیه کنند. 

در همین حال، دکتر مسعود بختیار یکی از اعضای پیشین حکومت افغانستان که ساکن ولسوالی اندراب ولایت بغلان افغانستان است، روایت‌های دردناکی از ظلم جنگجویان طالب علیه باشندگان این ولسوالی حکایت می‌کند.

دکتر مسعود در گفتگو با «انتخاب» تصریح می‌کند: «بعد از عفو عمومی توسط طالبان در اندراب‌ها اتفاقات وحشتناکی به وقوع پیوسته است که جنایت علیه بشریت و نسل کشی تمام عیار به شمار می‌رود. طالبان خبرنگاران بی‌طرف و بین‌المللی را به اندراب‌ها راه نمی‌دهند و خبرنگاران محلی را نیز از آنجا اخراج کرده اند. تمام جنایات طالب در اندراب سرپوشیده می‌ماند و هیچ‌کسی جرأت ندارد در مورد آن حرف بزند یا گزارش تهیه کند. در اندارب تا کنون در مجموع حدود ۷۲ تن از زنان، کودکان، محاسن سفیدان و جوانان بی‌گناه از سوی طالبان به بهانه‌های مختلف به شهادت رسیده اند».

دکتر مسعود بختیار، می‌افزاید که وی خود شاهد قتل دسته‌جمعی اعضای دو خانواده در اندراب بوده است: «طالبان دو فامیل را بصورت عموم قتل عام کردند. در مناطق همجوار اندراب نیز عین قضیه جریان دارد. چون گردش آزادانه اطلاعات وجود ندارد و رسانه‌ها اجازه ندارند فجایع تحمیل شده بر باشندگان این مناطق را منعکس کنند، تمام جنایات طالبان سرپوشیده باقی مانده اند».

وی می‌افزاید که تمام زندان‌های طالبان مملو از ساکنان اندراب و پنجشیر است و جنگجویان طالب در نقاط مختلف ولایات شمال کابل، ایست بازرسی ایجاد کرده اند و هر کسی که تاجیک‌تبار و از پنجشیر و اندراب باشد را بدون هیچ‌گناه و اتهامی زندانی و شکنجه می‌کنند: «نسل کشی تمام عیار جریان دارد. نمیدانیم این وضع تا چه زمانی ادامه خواهد یافت».

این عضو حکومت پیشین، قتل دسته‌جمعی خانواده یک پزشک در شهرستان «پل‌حصار» اندراب در ولایت بغلان افغانستان توسط جنگجویان طالب را چنین روایت می‌کند: «خانواده دکتر عین الدین در ولسوالی پل حصار اندراب بصورت دسته جمعی تیرباران شد. اعضای گروه طالبان شب داخل خانه او شدند و بصورت وحشیانه تمام اعضای خانواده را تیرباران کردند. در میان کشته‌ شدگان شخص دکتر عین الدین، همسر وی، داماد و دو دخترش و یک مهمان وجود دارد.»

به گفته وی، یک خانواده دیگر در روستای «ارزنگان» شهرستان «ده صلاح» اندراب نیز در یورش شبانه اعضای طالبان کشته شده اند:‌ «هفت عضو یک خانواده شامل اطفال، پیرزن، پیر مرد و جوانان تیرباران شدند. و این جنایت به تاریخ ۲۴ اگست سال ۲۰۲۱ میلادی در روز اول هجوم طالبان به اندراب این اتفاق افتاده است.»

عملیات طالبان به تاریخ (۲۰)بیست اگست سال میلادی گذشته (۲۰۲۱)، در اندراب آغاز شد و تاکنون در این دره، جنگ میان اعضای جبهه مقاومت و طالبان جریان دارد.

دکتر بختیار چگونگی هجوم طالبان به این آستان تاجیک‌نشین در شمال کابل پایتخت افغانستان را چنین شرح می‌دهد: «به تاریخ ۲۴ اگست سال جاری طالبان (۵۰۰۰) پنج‌هزار جنگجو همراه با سلاح‌های سنگین و سبک را به اندراب فرستادند تا مردم این دره را قتل عام کنند. پس از جنایات زیاد در اندراب این لشکر پنج‌هزار نفری وارد پنجشیر شدند و جنایات مشابهی را در آن آستان نیز مرتکب شدند.»

وی تصریح می‌کند، فعلا ساکنان استان‌ پنجشیر و شهرستان‌های «اندراب» همه روزه مجبورند، برای پنج هزار جنگجوی طالب در سه وعده غذا تهیه کنند. وی در ادامه خاطرنشان می‌سازد: «اقتصاد مردم به شدت ضعیف شده و فاجعه بزرگ انسانی در راه است. باشندگان این مناطق، شکم فرزندان خود را سیر کرده نمی‌توانند، اما مجبور هستند برای زنده ماندن، به طالبان غذا تهیه کنند».

دکتر بختیار در مورد افراد کشته و بازداشت شده از سوی طالبان می‌افزاید: «قتل و کشتار مردم همه روزه جریان دارد. غیرنظامیان به شمول اطفال، زنان و موسفیدان متضرر می‌شوند».

وی همچنان تصریح می‌کند که طالبان تمام موترهای شاستی بلند و قیمتی مردم را به زور تصاحب شده اند: «در اندارب‌ها، هیچ وسیله نقلیه قیمتی باقی نگذاشته اند. مواشی مردم را با خود می‌برند، به اموال ما تعدی و تجاوز صورت می‌گیرد. مردم را بازداشت مي‌کنند، دست و پای شان را می بندند و زیر شکنجه قرار می‌دهند که شما در گذشته اسلحه داشته اید و حالا اگر ندارید برای ما پول پرداخت کنید. با این طرفند تقریبا از هر روستا مقدار زیادی پول نقد جمع‌آوری کرده اند. (طالبان) یک جماعت و حشی و گرسنه هستند که به مناطق ما آمده اند تا به هر بهانه‌ای دارایی‌های مردم را غارت کنند. تلاشی‌های روزانه، بازرسی‌های خانه به خانه و یورش‌های شبانه به منازل مسکونی هم اکنون جریان دارد و باشندگان اندراب مستقیاً به جرم تاجیک بودن در معرض نسل‌کشی سیستماتیک قرار گرفته اند و در شرایط بدی به سر می‌برند.»

اندراب دره‌ای در استان بغلان در شمال کابل است که فعلا به سه شهرستان «اندراب»، «ده صلاح» و «بنو پل‌حصار» تقسیم شده و اضافه‌تر از (۱۰۰۰۰۰) یک‌صد هزار نفر جمعیت دارد و باشندگان آن از نظر قومی تماماً تاجیک‌نشین است.  

در همین حال، مولوی حسام الدین یکی از متنفذین استان پنجشیر (مرکز جبهه مقاومت ملی) نیز موارد مشابهی را مطرح می‌کند. بر اساس معلومات وی، جنایاتی به مراتب هولناک‌تری علیه تاجیک‌ها در پنجشیر اعمال شده است:‌ «طالبان از هیچ ظلمی بر مردم پنجشیر دریغ نکردند. هزارن جوان ما اکنون در زندان‌های طالبان به سر می‌برند و جرم آنها فقط اینست که تاجیک و از استان پنجشیر هستند.»

در همین حال شاهدان عینی تصریح می‌کنند که  طالبان در مناطق تاجیک‌نشین، در برخی نقاط کابل پایتخت افغانستان نیز زیر فشار جدی عملیات‌های طالبان قرار دارد: «جنگجویان طالب در مناطق تاجیک‌نشین کابل سر هر خیابان ایست بازرسی ایجاد کرده اند. کارت شناسایی (تذکره) مردم را چک می‌کنند و در صورتی که از استان پنجشیر و از قوم تاجیک باشند، باخود به جای نامعلومی منتقل می‌کنند.»