| کیهان علیه کیهان! بررسی‌ها نشان می‌دهد شریعتمداری حتی یک مطلب به منظور بهبود وضعیت جامعه منتشر نکرده است، چرا؟!
همه - حتی کیهان و حسین شریعتمداری - به خوبی می‌دانستند حتی یک ساعت بعدِ «سیزدهم مرداد ۱۴۰۰» حسن روحانی نمی‌تواند در پاستور و در قامت یک رئیس جمهور باقی بماند اما کیهان و حسین شریعتمداری در کناری چند رسانه‌ی اصولگرای دیگر با افزودن بر آتش تهیه‌ی خود، تلاش کردند نه تنها دولتِ روحانی؛ حتی «حامیانِ حسن روحانی» و «اصلاح‌طلبان» به عنوان تنها مقصران وضعیت موجود به افکار عمومی معرفی شوند موضوعی که چندان درست نبود و زیاده روی در سیل انتقاداتی که به راه انداخته شده بود این روزها حتی در پاره‌ای از موارد، برای دولت و کابینه‌ی رئیسی نیز دردسر ساز شده است.
کیهان که در همان ابتدای روی کارآمدن حسن روحانی و نیز در ابتدای انتخابِ مجدد، نقش و تاثیرِ اصلاح‌طلبان در پیروزیِ حسنِ روحانی را منکر شده، او را یک اصولگرای شناسنامه دار معرفی کرده بود در روزهای انتهایی به قدری در تاختن بر روحانی دچار افراط شده بود که اساساً غیراصلاح‌طلب بودنِ روحانی را باور نداشت آن هم به یک دلیلِ مشخص؛ حسن روحانی و دولتِ حسن روحانی در فقره‌ی برجام و مذاکرات هسته‌ای در مسیری گام برداشته بودند که بابِ طبعِ کیهان و حسین شریعتمداری نبود.
کینه و عنادِ کیهان و حسین شریعتمداری با مسئله‌ی برجام، هرگونه مذاکره و به هر شکل توافق، چندان ارتباطی به اصلاح‌طلب و اصولگرا بودنِ دولتِ مستقر ندارد (!) از منظر حسین شریعتمداری و کیهان، آن دولتی خوب و مردمی و انقلابی است که در فقره‌ی برجام و مذاکرات هسته ای، منویات این روزنامه و مدیرمسئول نام آشنای این روزنامه را اصل و مبنا قرار دهد که اگر جز این باشد؛ روحانی و رئیسی، ظریف و امیرعبداللهیان و اصلاح‌طلب و اصولگرا بودن هیچ کمکی برای زیر ضرب انتقادات قرار نگرفتن نخواهد کرد.
> همه‌ی داستان برجام است ولاغیر!
کیهان که اساساً خوش استقبال، اما بسیار بد بدرقه است (!) در همان ابتدای روی کار آمدن حسن روحانی نیز از در آشتی و مدارا وارد شد اما همین که پای مذاکرات و توافق به میانه‌ی ماجرا کشانیده شد به ناگاه، مواضع نیز چرخشی ۱۸۰ درجه‌ای پیدا کرد به گونه‌ای که اساساً زیرِ یک سقف جمع کردن کیهان نشینان و دولت مذاکره‌کننده از محالاتِ همیشگی است. کما اینکه از ابتدا با دولتِ رئیسی نیز از در آشتی و مدارا و حمایت وارد شد اما در موضوع مذاکرات و توافق، بازهم بر همان مواضع سابق ایستاد که همه بفهمند: «همه‌ی داستان برجام است ولاغیر!»
> چه کسی انتظارات را بالا برد؟!
یک روز پیش از رای اعتمادِ مجلس به کابینه‌ی پیشنهادی دولت آقای رئیسی، «وحید شقاقی شهری» کارشناس مسائل اقتصادی، در گفتگویی مشروح و تفصیلی به آفتاب یزد گفته بود: «دولت سیزدهم در شرایط پیچیده‌ای قرار دارد. از یک طرف انتظاراتی در جامعه ایجاد شده مبنی بر اینکه دولتهای گذشته ضعیف عمل کرده‌اند و جهادی نبوده‌اند و نمی‌خواسته‌اند مسائل و چالش‌ها را حل کنند و از طرف دیگر، باید بپذیریم توان مدیریت اقتصادی پروژه‌های کلان در کشور در مجموع ضعیف است و این به دلیل‌عدم تسلط بر نظام مدیریت پروژه کلان، مشکلات تودرتوییِ نهادی و کانونهای قدرت است.»
این کارشناس مسائل اقتصادی در بخش دیگری از همین گفتگو اظهار داشته: «خود کابینه و تیم اقتصادی دولت هم به بازار و هم به فعالان اقتصادی و بازار علامت خواهد داد. پس مسئله مهمی است. اگر تیم اقتصادی به مجلس رفته و رای اعتماد بگیرند خودش علامت خواهد داد که جهت‌گیری چگونه است و میزان امیدواری اقتصادی به این تیم در چه حدی است. بحث دوم این است که دولت سیزدهم در شروع کار با کسری بودجه بالایی مواجه خواهد بود...»
حال که ماه‌ها از این مصاحبه، از روی کار آمدنِ دولت سیدابراهیم رئیسی و رای اعتماد گرفتن از مجلس گذشته، شاید بتوان بهتر و دقیق‌تر به برخی موضوعات پرداخت:
- انتظاراتی که در جامعه به وجود آمد ماحصل رفتار و کارنامه‌ی دولتهای یازدهم و دوازدهم بود یا خط تخریبِ به راه افتاده علیه دولتهای اول و دوم حسن روحانی نیز نقش داشت؟
- مصداق‌های جهادی و انقلابی ندانستن دولتهای یازدهم و دوازدهم کدام است؟
- وقتی بی‌طرف‌ترین منتقدان و تحلیلگران می‌گویند: «کابینه و تیم اقتصادی دولت، به بازار و فعالان اقتصادی علامت خواهد داد...» چرا کیهان در برابر ضعف‌های آشکار تیم اقتصادی دولت و وزرای پیشنهادی نه تنها سکوت می‌کند که در مقام دفاع حتی اصول اولیه‌ی خود را برای دفاع زیر پا می‌گذارد؟!
- همه می‌دانستند: «دولت سیزدهم در شروع کار با کسری بودجه بالایی مواجه خواهد بود...» مسئله‌ای که با متهم کردن و نکردن دولتهای حسن روحانی در اصلِ موضوع تغییری ایجاد نخواهد کرد، چرا کیهان یک بار به این موضوع به عنوان مهم‌ترین دغدغه دست نمی‌گذارد و به دولت هشدار نمی‌دهد در انتخاب تیم اقتصادی، رئیس کل بانک مرکزی و نیز مدیران بورس حساسیت و دقت بیشتری به خرج دهد، این دوستی و حمایت و همراهی است؟
> یادآوری کیهان به توصیه‌های ده‌گانه خودش!
در ستون «یادداشت روز کیهان»ِ شنبه، سیزدهم شهریور، این روزنامه به دنبال رسیدن به پاسخِ این پرسش که: «اعتماد و امید مردم چگونه بازسازی و ترمیم می‌شود و بایدها و نبایدهای دولت در این زمینه چیست؟»، ده مورد را به اصطلاح فهرست می‌کند:
توصیه اول: برای امید داشتن به کسی یا چیزی، پیش از هر چیز شما باید به آن اعتماد داشته باشید. تا اعتمادی در کار نباشد، امیدی هم نیست. برای جلب اعتماد، باید شنونده خوبی بود. رفتن میان مردم و دیدن و شنیدن بی‌واسطه مشکلات آن‌ها، راهکاری مهم و اساسی در جلب اعتماد آن‌ها است.
توصیه دوم: همانقدر که داشتن امید واقعی برای جامعه ضرورت دارد و حیاتی است، امید واهی و خیالی نیز مخرب است. نمی‌توان هم به واقعیت امیدوار بود و هم به وهم و رویا.
توصیه سوم: به دولتی می‌توان اعتماد کرد که مقتدر باشد. دولت و دولتمردان ضعیف حتی نزد دوستان و همفکران نیز قابل اعتماد نیستند.
توصیه چهارم: هیچ چیز مثل عمل به وعده‌ها نمی‌تواند اعتماد و امید مردم را افزایش دهد.
توصیه پنجم: یک راهکار به ظاهر ساده اما در واقع دشوار برای ترمیم اعتماد و امید جامعه، کمتر سخن گفتن مسئولان است.
توصیه ششم: ارتباط واقعی و مستمر دولتمردان با نخبگان و بهره‌گرفتن از نظرات و تجارب آن‌ها، یک راهکار موثر و مهم است.
توصیه هفتم: هرقدر انتصاب مدیران بر اساس شایستگی‌ها و توان آن‌ها در حوزه ماموریتی باشد، برای جامعه امیدآفرین خواهد بود و برعکس هرقدر اعطای پست‌ها براساس روابط جناحی و شخصی و دور از شاخص توانمندی باشد، به امید مردم نسبت به دولت ضربه وارد می‌کند.
توصیه هشتم: احتمال بروز تخلف تا جای ممکن کم و کمتر شود و با متخلفان برخورد سریع و قاطع صورت گیرد.
توصیه نُهم: گاهی یک جمله کوتاه و نسنجیده در یک موقعیت خاص و بسیار محدود، اثراتی بزرگ و پردامنه برجای می‌گذارند و حتی ماندگار می‌شوند. «خودت بمال» و «همینی که هست» از جمله این مواردند.
توصیه دهم: هرقدر زندگی و سلوک مدیران به زندگی عموم جامعه نزدیک‌تر باشد، مجموعه دولت برای مردم قابل اعتمادتر بوده و لاجرم امید آن‌ها نیز افزایش می‌یابد.
بدون پرداختن به جزئیات، بدون بررسی توصیه‌های ده‌گانه کافی است نیم نگاهی بیندازیم به روزنامه‌ی کیهان حد فاصل سیزدهم مرداد ۱۴۰۰ تا به امروز و ببینیم این روزنامه، خود به کدام یک از توصیه‌های ده گانه‌ی خود در مواجهه با دولت آقای رئیسی و کابینه‌ی او عمل کرده است.
بررسی توصیه‌های ده‌گانه نشان از آن دارد که اساساً حمایتِ کیهان، حمایتی از جنسِ «یا با من یا بر من» است یعنی؛ این روزنامه چندان به جزئیات کابینه کاری ندارد و در نهایت به دنبال به کرسی نشانیدن منویاتی است که نباید زیر پا گذاشته شود.
*آفتاب یزد
|
