جماران: در سالروز ورود حضرت امام (ره) به میهن عزیز بجاست مطلبی را تقدیم کنم در پاسخ به دوستی نوشتم که بر آن امام بزرگوار نقد داشت .
۱) نقدی مورد قبول است که با یک دیدِ جامع با ادبیاتی فاخر عرضه شود.
۲)امام (ره) یک مجتهد و صاحب نظر بود و چون معصوم نبود راه نقد و مطالبه توضیح و چگونگیِ اجتهاد او از اهل اطلاع باز است .
۳) در اظهار نظر راجع به امام ؛ باید توجه کامل به زمان و مقتضیات آن نمود و تا قضاوت و ارزیابی عرضه شده ، مورد قبول اهل فکر و انصاف قرار گیرد.
۴) خروش مردم در دهه اول انقلاب و تقاضایِ خاصه و عامه جامعه از امام در رابطه با تصمیمات انقلابی ، نباید فراموش شود.
۵) در برابر تمام آن جوش و خروش های انقلابی که سرتاسر جامعه را گرفته بود ، نباید برخورد جدیِ امام با حق کشی ها و تندروی ها نادیده گرفته شود .
این جمله امام است :
« کارى نکنید که مردم بگویند که اى کاش نبود این پاسدار! کارى ما نکنیم که مردم بگویند اى کاش روحانیتى در کار نبود. مسأله مهم است. قضیه این نیست که من ساقط باشم؛ قضیه این نیست آقا ساقط باشند؛ قضیه این است که اسلام در خطر است».
۶) ضروری است "پیام هشت ماده" ای امام که درباره حقوق شهروندی و حتی حقوق مجرمان است مورد توجه خاص باشد .
۷) خود امام بعد از جنگ در نامه به مجلس شورای اسلامی تصریح فرمود؛ برخی تصمیمات، بخاطر اقتضائات زمان جنگ بوده و از این ببعد باید به مُّر قانون عمل شود.
۸) همانطوریکه روش های غیر انسانی "داعش" هیچ ربطی به اسلام و رسول الله (ص) ندارد، رفتار غلطی که احیانا امروز در گوشه و کنار دیده میشود ارتباطی با امام ندارد.
۹) مراقبت لازم است تا اگر رفتار غلطی در بخش فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی کشور دیده میشود؛ حاکمیتِ ظالمِ گذشته -که در مقابل آن تمام عالمان و روشنفکران و پیشه وران و کارمندان و کارگران و.. به پا خاستند- تطهیر نشود .
۱۰) در آخر ؛ به خودم و شما دوست عزیز توصیه میکنم با کتابهای اخلاقی امام -مانند کتاب شرح چهل حدیث ، کتاب شرح جنود عقل و جهل ، کتاب آداب الصلاه- هر شب اُنس داشته باشیم تا یادمان نرود امام راحل کسی بود که در جوانی بالاترین قله های تهذیب نفس را فتح کرد و منمیت را در وجود خود از ریشه درآورد ، و درس اخلاق او در حوزه قم در دهه ۲۰ به گونه ای بوده که استاد مطهری میگوید تا یک هفته ما را از خود بی خود میکرد!
