با درود به روان پاک تمامی شهدای انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی و شهدای مقاومت و مدافعین حرم و امام شهدا، بنیانگزار جمهوری اسلامی ایران حضرت امام خمینی رحمه‌الله‌علیه.
بیان خاطرات گذشته قبل از انقلاب اسلامی ومبارزات مردم مقاوم و سلحشور ایران، میتواند ارتباط قلبی نسل باقیمانده از انقلاب اسلامی را با نسل جدید و آینده پیوند زده و مستحکم کند تا بتوانند در این دنیای زور و تزویر و قلدرمآبانه مستکبرین جهانی و دشمنان اسلام، همچون کوهی استوار و بنیانی مرصوص به ایستند و موجبات افتخار و سربلندی کشور و اسلام را بیش از پیش فراهم آورند تا نویدبخش آینده‌ای درخشان وبا صلح وصفا برای همگان باشد.
رویداد تاریخی و مسرت‌بخش برای مبارزین و انقلابیون، فرار شاه خائن در روز 26 دیماه 57 می‌باشد که نوید پیروزی را به ملت ایران میداد. مردم با خوشحالی و شادی‌کنان به خیابانها آمدند وطبل رسوایی رژیم پوسیده پهلوی را به صدا درآوردند.
بعد از فرار شاه، شاهپور بختیار نخست‌وزیر شد.تظاهرات واعتصابات سراسری ادامه داشت. در تهران اعضا و دست‌اندرکاران کمیته استقبال از امام خمینی(ره) پس از فرار شاه (26 دی 1357) سخت مشغول تدارکات و اتخاذ تمهیدات لازم برای حضور امام بودند که در دوم بهمن 1357 از دفتر امام در پاریس خبر رسید که ایشان در 5 بهمن به ایران مراجعت می‌کند. این تصمیم، بسیاری از طرح‌های دولت بختیار و به خصوص آمریکا را که با اعزام ژنرال‌های خود در صدد اخلال در روند انقلاب و حتی کودتا بود، ‌نقش بر آب کرد.
ما در مشهد با مشورت دوستان دانشگاهی تصمیم گرفتیم برای استقبال از امام خمینی(ره) به تهران برویم. مقدمات برنامه سفر را شروع کرده با کرایه اتوبوس دوستانی که مایل بودند آماده شدند. وقتی خبر رفتن مابرای استقبال امام در منزل مطرح شد مادرم ومادر خانم دکتر علوی (مادر خانم بنده) و همشیره وسایرین از خانوادهای دوستان نیز آماده شدند که همراه ما بیایند. اتوبوس را با دوستان دانشگاه و خانواده‌ها راه انداختیم و عازم تهران شده ودر منزل یکی از همکلاسی‌هایم که خانواده‌اش در تهران بودند ساکن شدیم. شهر تهران تقریبا به حالت نیمه تعطیل در آمده بود.قبل از رفتن با مشورت شهید هاشمی‌نژاد در منزل ایشان که پایگاه مبارزین مشهد شده بود، برنامه سفر پزشکان دانشگاه به تهران برای استقبال از حضرت امام خمینی(ره) را بیان نمودیم وایشان با هماهنگی ستاد استقبال امام، من وآقای دکتر فرهودی از اساتید پزشکی را برای استقبال در فرودگاه معرفی کردند. وسایر دوستان پزشک همراه هم قرار شد در مسیر حرکت امام در آمبولانسها مستقر شوند. در تهران ما به ستاد استقبال از امام خمینی(ره) رفته با معرفی خود به شهید دکتر مفتح که مسئولیت ستاد را عهده‌دار بودند کارت استقبال در فرودگاه را گرفتیم.
بختیار با اعلام اینکه دولت وی نمی‌تواند امنیت لازم را برای حضور امام در ایران فراهم کند، دستور داد از روز چهارم بهمن، فرودگاه‌های کشور را ببندند تا مانع مراجعت امام به ایران شوند و به کلیه شرکت‏های هواپیمایی بین‌المللی اعلام کرد که به تهران پرواز نکنند. علاوه بر این به دستور بختیار، تعداد زیادی تانک و زره ‏پوش در فرودگاه مهرآباد تهران مستقر شدند تا از ورود امام به میهن اسلامی جلوگیری کنند و کلیه فرودگاه‏های کشور برای سه روز بسته اعلام شد. در نتیجه نزدیکان امام اعلام کردند، به دلیل بسته بودن فرودگاه‏ها، سفر امام به تهران، دو روز به تعویق افتاد.روز هفتم بهمن ماه عازم بهشت زهرا شدیم مردم زیادی به اعتراض بسته شدن فرودگاه جمع شده بودند. شهید بهشتی سخنرانی مفصلی ایراد کرد ومردم هم با شعا‌های انقلابی حمایت خودرا از انقلاب نشان می‌دادند... بعد از برگشتن خبر‌دار شدیم که علما وروحانیون تصمیم گرفته‌اند که در دانشگاه تهران واعتراض برای بسته شدن فرودگاه تحصن نموده ومنتظر ورود حضرت امام باشند.
از مساجدی که نقش مهمی در شکل‌گیری پیروزی انقلاب داشت مسجد دانشگاه تهران بود. یکی از مهم‌ترین تحصن علما و دانشگاهیان در سال 57 قبل از زمان ورود امام به ایران در همین مسجد شکل گرفت. مقام‌ معظم‌ رهبری‌ از روحانیون‌ متحصن‌ در مسجد دانشگاه‌ تهران‌ دراین‌ باره‌ می‌گوید: «روزی‌ که‌ قرار بود امام‌ بیایند، ما به‌ بهشت‌ زهرا رفته‌ بودیم‌، شهید بهشتی‌ درآنجا سخنرانی‌ کرد، بعد هم‌ قطعنامه‌ای‌ که‌ تهیه‌ شده‌ بود خواندیم‌ و برگشتیم‌.وقتی‌ برگشتیم‌، بحث‌ بر سر این‌ مطلب‌ بود که‌ قدم‌ بعدی‌ چه‌ باشد. فکر تحصن ‌در تهران‌ بی‌‌ارتباط‌ با تجربه‌‌ تحصن‌ در مشهد نبود. در واقع‌، تجربه‌‌ موفق ‌تحصن‌ بیمارستان‌ مشهد بود که‌ اینک‌ در تهران‌ انجام‌ می‌گرفت‌، مدتی‌ بحث ‌بر سر محل‌ تحصن‌ بود بعضی‌، مسجد امام‌ در بازار را که‌ آن‌ موقع‌ موسوم‌ به ‌مسجد شاه‌ بود، پیشنهاد کردند. برخی‌ هم‌ جاهای‌ دیگر را پیشنهاد کردند. دانشگاه ‌هم‌ ضمن‌ پیشنهادها بود که‌ پیشنهاد بسیار جالب‌ و از هر جهت‌ مناسبی‌ بود. بنابراین‌ شد که‌ صبح‌ زود برادرها به‌ دانشگاه‌ بروند، اما از این‌ خوف‌ داشتیم‌ که‌ دانشگاه‌ را ببندند. به‌ همین‌ دلیل‌ کسی‌ فرستادیم‌ که‌ با یکی‌ از مسئولان‌ دانشگاه‌ ـ که‌ بعدها به‌ نظرم‌ رئیس‌ دانشگاه‌ شد ـ صحبت‌ کند. تفاهم‌ شد و البته‌ مشکلات‌زیادی‌ هم‌ برای‌مان‌ ایجاد کردند. مسجد دانشگاه‌ خوشبختانه‌ باز بود و ما فوراً وارد مسجد شدیم‌ و اتاقک‌های‌ بالای‌ مسجد را ستادهای‌ کارمان‌ کردیم‌.»
به این ترتیب در تاریخ هشتم بهمن ماه 1357 تعدادی از روحانیون تهران و شهرستان‌‌ها برای اعتراض به عمل دولت در جهت ممانعت از بازگشت امام خمینی(ره) به ایران در محل مسجد دانشگاه تهران متحصن شدند.
مسجد دانشگاه تهران مصداق وحدت حوزه و دانشگاه
هشتم بهمن 1357 تحصن روحانیون در مسجد دانشگاه ابعاد وسیع‌تری پیدا کرد.در همان روز روحانیت‌ مبارز سراسر کشور که‌ برای‌ استقبال‌ از امام‌ به‌ تهران‌ آمده‌ بودند، وقتی‌بسته‌ شدن‌ فرودگاه‌ها و علاوه‌ بر آن‌، سرکوب‌ مردم‌ توسط‌ نظامیان‌ را دیدند، در مسجددانشگاه‌ تهران‌ تحصن‌ کردند. با پیوستن عده بیشتری به این تحصن، بیش از 2 هزار نفر در مسجد دانشگاه تهران گرد آمدند.. اعضای هیئت دبیران موقت سازمان ملی دانشگاهیان ایران در بیانیه‌ای پشتیبانی کامل خود را از خواست‌های روحانیون متحصن در مسجد دانشگاه تهران اعلام و اظهار داشتند: «تحصن روحانیت مبارز در مسجد دانشگاه تهران در حقیقت نشانه بارزی است از پیوند روحانیت و دانشگاهیان برای مبارزه با ظلم و خود کامگی و جهاد در راه عدل و آزادی.» علمای قم، دانشگاهیان تبریز، سندیکای مشترک کارکنان صنعت نفت، جامعه هیات علمی دانشگاه علم و صنعت، هزاران نفر از محصلین علوم دینی، شورای هماهنگی سازمان‌های دولتی و ملی، انجمن اسلامی معلمان، جامعه کارکنان وزارت امور خارجه، کارکنان هواپیمایی ملی ایران، دانشجویان، اساتید و دانشگاهیان برخی از دانشگاه‌های ایران، اعضای هیات علمی دانشگاه ملی ایران، اعضای هیئت مدیره نویسندگان و خبرنگاران مطبوعات، ناشران و کتاب فروشان منطقه دانشگاه تهران، روحانیون آبادان، اهواز و اراک، کسبه، بازرگانان و اصناف و سایر طبقات مردم نیز طی روزهای 8 الی 11 بهمن 1357 از تحصن در مسجد دانشگاه تهران حمایت کرده و به جمع متحصنین پیوستند. نکته مهم دیگر این است انتخاب مسجد دانشگاه به عنوان مکان تحصن، گزینش بسیار دقیق و هوشمندانه‌ای بود که به فشرده شدن صفوف مردم به ویژه دو گروه روحانی و دانشگاهی و سرانجام تسلیم رژیم در مقابل خواست مردم کمک شایانی کرد چرا که روحانیون‌ متحصن‌ در هشتم‌ بهمن‌ ماه‌، با صدور اعلامیه‌ای‌ خطاب‌ به‌ ملت‌ ایران‌ اعلام‌ کردند که‌ تا بازگشت‌ امام‌ به‌ کشور به‌ تحصن‌ خود در مسجد دانشگاه تهران ادامه‌ می‌دهند.در زمان تحصن علما در مسجد دانشگاه ویژه‌نامه‌ای با عنوان "تحصن" تهیه و منتشر شده بود که در این ویژه نامه گزارش لحظه به لحظه از تحصن و مصاحبه‌‌ها و مواضع علما به اطلاع عموم مردم می‌رسید.
حجت‌الاسلام سید علی‌اصغر دستغیب در خاطرات خود درباره تحصن در مسجد دانشگاه تهران می‌گوید: «در یک پیام سری به عموم روحانیون اعلام شد که هر چه سریع‌تر خود را به مسجد دانشگاه تهران برسانند و در تحصنی در اعتراض نسبت به ممانعت از بازگشت امام خمینی(ره) به کشور شرکت کنند. ما نیز طبق قرار با فاصله از یکدیگر و پراکنده وارد دانشگاه تهران شدیم تا عناصر رژیم حساس نشوند و مانع ورود ما نگردند.
حضرات آیات سید محمد حسینی بهشتی، مرتضی مطهری، عطاءالله اشرفی اصفهانی، سیدمحمود طالقانی، هاشمی رفسنجانی، محمدجواد باهنر، سیدعلی خامنه‏ای، محمد امامی کاشانی، محمد یزدی، علی مشکینی، محمد صدوقی، خلخالی و... ازجمله متحصنین در این مسجد بودند.
ما ودوستانمان که از مشهد آمده بودیم پس از برگشتن از بهشت زهرا به دانشگاه تهران رفته وبه جمع تحصن‌کنندگان پیوستیم..من واستاد دکتر فرهودی و یکی دیگر از پزشکان هم کلاسی برای حضور در تحصن و مداوای سر پایی مجروحان وبیماران احتمالی شب را در مسجد دانشگاه ماندیم. اوائل شب بود که حضرت آیت‌الله طالقانی وارد مسجد دانشگاه شدند. ما که ایشان را تا آن زمان ندیده بودیم فقط سخنرانی‌ها و تفسیر پرتوی از قران ایشان را می‌خواندیم بسیار خوشحال شدیم که از نزدیک دیدار می‌نماییم. از وضعیت جسمانی ایشان سوالاتی نموده وتوسط استاد دکتر فرهودی معاینات اولیه انجام شد و نسخه‌ای برایشان نوشت. من هم از فرصت استفاده نموده چند تا عکس گرفتم که در آرشیو عکسهای انقلاب نگهداری می‌شود. شب موقع خواب در کنار استاد شهید مطهری و آقای خلخالی وبقیه علما و تحصن‌کنندگان کشیک می‌دادیم و مراقب حالشان بودیم.
در روز نهم بهمن‌ماه برای اعتراض به بسته شدن فرودگاه و نیامدن حضرت امام(ره) به ایران از دانشگاه تهران راه پیمایی عظیمی در خیابان آیزن هاور آنروز (آزادی فعلی) به سمت فرودگاه شروع شد. مردم با کوبیدن پا بر زمین شعار می‌دادند: بختیار-بختیار مزدور بی‌اختیار... وای به حالت بختیار اگر امام فردا نیاد، مسلسلها بیرون میاد - سه راهی از قم در میاد و...
روزهای دهم و یازدهم بهمن‌ماه در داخل دانشگاه تهران راه‌پیمایی‌های باشکوه اعم از دانشگاهیان، پزشکان، دانشجویان، روحانیت ومردم انقلابی برگزار می‌شد و با شعارهای انقلابی دولت بختیار را تحت فشار روانی گذاشته بودند. وبعدا جمعیت به داخل مسجد آمده و به جمع تحصن کنندگان ملحق شده و در نماز‌های جماعت شرکت میکردند.
روز یازدهم بهمن‌ماه از پاریس خبر رسیده بود که امام خمینی(ره) فردا دوازده بهمن ماه 57 به تهران خواهند آمد و فرودگاه باز شده است.غوغایی در کشور برپا شد. در تهران همه به تلاش برای استقبال پرداختند مردم تانیمه شب کوچه‌‌ها وخیابانها را آب وجارو میزدند وهمه جا شور عجیبی به چشم می‌خورد. ما از صبح زود آماده رفتن به فرودگاه شدیم وپیاده راه افتاده وبسوی میدان آزادی حرکت کرده و خود را به فرودگاه رساندیم جمعیت زیادی از مردم در خیابانها به چشم میخورد وهمه منتظر ورود امام بودند.در فرودگاه من وآقای دکتر فرهودی در جایگاه مستقر شدیم. با دوربینی که همراه داشتم از افراد و شخصیت‌هایی که آمده بودند عکس می‌گرفتم.یکی از آنها آیت‌الله پسندیده برادر حضرت امام خمینی(ره) بودکه من ایشان را برای باراول بود که می‌دیدم.
بالاخره انتظار به سر آمد وحضرت امام خمینی(ره) وارد فرودگاه شدند.ومن با اشتیاق فراوان خودم را به نزدیک ایشان رسانده وچند عکس گرفتم که با گذشت 42 سال با آن دوربین قدیمی از کیفیت خوبی برخوردار می‌باشد.
دیو چو بیرون رود فرشته در آید
رهبر محبوب خلق از سفر آید
مراسم استقبال و برنامه‌های آن و حضور امام در تهران و بهشت زهرا(س) و وقایع بعد از آن نیاز به بیان و تحلیل مستقل دارد. که اگر توفیق الهی یار شد تدوین و نگارش می‌گردد.
دکتر سیدحسین فتاحی معصوم 12/11/1399
استاد دانشگاه علوم پزشکی مشهد – شاهد عینی وحاضر در مراسم استقبال دوازدهم بهمن‌ماه 57