استاد حوزه علمیه قم افزود: کلام فاطمه(س) در این مرحله دوم ناظر به دو پرسش است. پرسش اول این است که چرا جامعه از خلافت و امامت علی بن ابیطالب(ع) روی گردان شد و چرا او را حذف کردند و کنار گذاشتند؟ پرسش دوم این است که اگر این اتفاق نمی افتاد و اگر علی بن ابیطالب(ع) را حذف نکرده بودند و قدرت در اختیار امیرالمؤمنین(ع) بود جامعه اسلامی به کجا می رسید؟ اتفاقا این دو مسأله نه فقط مسأله دیروز و مربوط به گذشته است بلکه مربوط به امروز و هر روز جامعه اسلامی است.

وی تصریح کرد: نسبت به پرسش اول فاطمه زهرا(س) پاسخ دادند جرم علی بن ابیطالب(ع) چه بود؟! سبقت در ایمان، جهاد و قرابت با پیامبر(ص) داشت، در علم و حکمت از دیگران برتر بود. چرا باید کنار گذاشته شود؟ اتهام اول علی بن ابیطالب(ع) این بود که با شدت در مقابل فساد ایستاد. دوم اینکه علی(ع) بود که بی باکانه از مرگ استقبال می کرد و در میدان حاضر بود همه چیز خود را بگذارد. گام های استوار و محکم علی(ع) جرم او بود که هرگز در راه خدا حاضر به معامله و سوداگری نبود.

سروش محلاتی اظهار داشت: شخصیتی با این سابقه درخشان و گذشته پر افتخار چرا امروز باید در یک جمع محدود که تحت یک سقف جمع شده اند و می خواهند برای آینده امت اسلامی تصمیم بگیرند و هیچ کدام از آنها یک دهم افتخارات علی(ع) را ندارند، چرا باید تصمیم به حذف علی(ع) بگیرند؟ چه کسی به شما صلاحیت داده که بگویید علی بن ابیطالب(ع) صلاحیت ندارد؟!

وی یادآور شد: علی بن ابیطالب(ع) آمد ولی بعد از 25 سال آمد؛ 25 سال در مسیر این حرکت انحراف به وجود آمد و جامعه اسلامی را نابسامانی فرا گرفته بود. خود حضرت می فرماید فساد فراگیر شده و علی(ع) هم نمی تواند این بیماری که مبتلا به سرطان پیشرفته شده را نجات بدهد. اگر اجازه داده بودند علی(ع) از فرصت استفاده می کرد، آیا علی بن ابیطالب(ع) معنویت را به اوج می رساند و ارزش های اخلاقی را در جامعه رشد و تکامل می بخشید؟ آری. ولی پاسخ حضرت زهرا(س) این نیست. حتی پاسخی که حضرت ارائه کرد بر محور «عدالت» هم نبود. فاطمه زهرا(س) جامعه اسلامی را بررسی می کند و حوادثی که در آینده اتفاق می افتد را پیش بینی می کند و به این سؤال پاسخ می دهد که اگر علی(ع) می آمد چه می شد. یعنی الگویی که برای ولایت و رهبری در اسلام هست را نشان می دهد اما نگذاشتند در صحنه عمل عینیت پیدا کند.

استاد حوزه علمیه قم گفت: فاطمه(س) به ذات مقدس خدا قسم می خورد که اگر مردم انحراف و لغزشی پیدا می کردند آنها را به مسیر حق و عدل بر می گرداند. خیلی ها مدعی هستند که ما جلوی انحراف را می گیریم یا برنامه داریم که جلوی انحراف و فساد را بگیریم. مهم این است که شاخص رهبری علی(ع) چیست و این را فاطمه زهرا(س) پرده برداری می کند. علی بن ابیطالب(ع) اگر قدرت را به دست گرفته بود با «ملایمت» مردم را در این مسیر به حرکت در می آورد؛ تندی، تیزی و افراطی گری در حرکت حضرت نبود.

وی افزود: اساس کلام حضرت این است، رهبری که جامعه را با آرامی مدیریت می کند و آب زلال در اختیار آنها قرار می دهد. به جای اینکه بگوید اگر علی(ع) آمده بود چگونه متخلفین را مجازات می کرد، تعبیر مقابل را به کار برد و فرمود با نرمی با شما برخورد می کرد. کمال علی بن ابیطالب(ع) در این است که مقابل دشمن با شدت برخورد کرد و امروز که جامعه به مدیریت نیاز دارد، با کمال مدارا با شما برخورد می کرد. اینها هیچ تضادی با هم ندارند و مکمل هم هستند.

سروش محلاتی تأکید کرد: بشنوند کسانی که می گویند رفتار هاشمی رفسنجانی قبل از انقلاب با رفتار او در مدیریت جامعه متضاد و دوگانه است. اگر این تضاد را می بینید باید در کلام فاطمه زهرا(س) این تضاد را حل کنید. چه کسی مانند علی بن ابیطالب(ع) در مقابل دشمن قد علم کردند؟! اگر دیروز را می گویید، کسانی که مانند هاشمی رفسنجانی زیر شکنجه ماندند و دم نیاوردند چه کسانی بودند؟! خیلی ها که سابقه دارند می خواهند همان شیوه مبارزه را در برخورد با مردم اعمال کنند؛ و اگر سابقه ندارند فقط ادعا هستند.

وی افزود: فرمانروایی بنی امیه مبتنی بر زور بود و هر معظلی را بلافاصله به دنبال نیروهای امنیتی می رفتند. امام صادق(ع) فرمود سبک و روش ما با آنها متفاوت است. خشونت از رفتار آنها می بارید و ادبیاتشان غیر از خشونت چیزی نبود. کجا چنین صحنه هایی در امامت پنج ساله امیرالمؤمنین(ع) اتفاق افتاده است؟! امام صادق(ع) فرمود امامت ما بر مبنای رفق و مدارا است. 

استاد حوزه علمیه قم گفت: آقای هاشمی رفسنجانی می گوید ما باید آنچه مصلحت واقعی نظام است را بگوییم و می گوییم ولو اینکه به خودمان آسیب برساند؛ ما نمی توانیم واقعیت را کتمان کنیم تا خودمان به قدرت برسیم. قبل از انقلاب به نحوی از آبرو و حیات خود صرف نظر کرد و بعد از انقلاب هم هرچه داشت برای انقلاب قرار داد.