جی پلاس، امام خمینی (س) در بیست و پنجم آذر ماه سال 63 در نامه ای خطاب به مرحوم حجت الاسلام و المسلمین سید احمد آقا خمینی، با بیان اندرزهایی اخلاقی و اجتماعی، کتاب "آداب الصلاه" را به وی اهدا کرد. متن نامه عرفانی امام به شرح زیر است:

"بسم اللّه‌ الرحمن الرحیم

کتاب «آداب الصلوة» را که خود از آن بهره‌ ای نبردم جز تأسف بر قصور و تقصیر بر ایام گذشته که توانایی بر خودسازی داشتم، و حسرت و ندامت در روزگار پیری که دستم تهی و بارم سنگین و راهم بس دراز و پایم لنگ و آوای رحیل در گوش است، هدیه کردم به فرزند عزیزم «احمد» که از قدرت جوانی کامیاب است؛ شاید او ـ ان‌ شاءاللّه‌ تعالی ـ از محتویات آن که از کتاب کریم و سنّت شریف و افادات بزرگان فراهم شده است، بهره‌ مند شود و به معراج حقیقی از رهنمایی اهل معرفت راه یابد، و دل از این ظلمتکده برکَند، و به مقصد اصلی انسانیت که انبیای عظام و اولیای کرام ـ علیهم صلوات‌ اللّه‌ و سلامه ـ و اهل اللّه‌ بر آن راه یافتند و دیگران را دعوت فرمودند، توفیق یابد.

پسرم! خود را ـ که به فطرت اللّه‌ تخمیر شده‌ ای ـ دریاب و از گرداب ضلالت امواج سهمگین خودبینی و خودخواهی نجات ده و به سفینۀ نوح که پرتو ولایت اللّه‌ است رکوب کن که مَنْ رَکِبَها نَجی وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْها هَلَکَ.[1]

فرزندم، کوشش کن که در صراط مستقیم که صراط اللّه‌ است، ولو لنگان لنگان حرکت کنی و حرکات و سکنات قلبی و قالبی را رنگ معنویت و الوهیت دهی و خدمت به خلق را برای آن که خلق خدا هستند بنمایی. انبیای عظام و اولیای خاصّ خدا در عین حال که مشابه دیگران اشتغال به کارها داشته‌ اند، هیچ گاه در دنیا وارد نبوده‌ اند؛ چون اشتغالشان بالحق و للحق بوده، در عین حال از رسول ختمی ـ صلّی اللّه‌ علیه و آله و سلّم ـ روایت شده که فرموده است:لَیُغانُ عَلی قَلبی و اِنّی لاَسْتَغْفِرُاللّه‌َ فی کُلِّ یَوْمٍ سَبْعینَ مَرَّة[2] شاید رؤیت حق در کثرت را، کدورت حساب می‌ فرمود.

پسرم! خود را مهیا کن که پس از من بر تو جفاها رود و نگرانی‌ ها که از من دارند به حساب تو گذارند. اگر حساب خود را با خدای خود صاف کنی و پناه به ذکر اللّه‌ بری، هراسی از خلق به خود راه مده که حساب خلق زودگذر است و آنچه ازلی است، حساب در پیشگاه حق است.

فرزندم! پس از من ممکن است پیشنهاد خدمتی بر تو شود، در صورتی که قصدت خدمت به جمهوری اسلامی و اسلام عزیز است رد مکن؛ و اگر خدای نخواسته برای هواهای نفسانی و ارضای شهوات است، از آن اجتناب کن که مقامات دنیوی ارزش آن ندارد که خود را در راه آنها تباه کنی.

بارالها! احمد و تبارش و متعلّقانش که از بندگان تو و تبار رسول اکرمند، اینان را در دنیا و آخرت سعادتمند فرما و دست شیطان رجیم را از آسیب به آنها کوتاه فرما.

خداوندا! ما ضعیف و ناتوانیم و عقب افتاده از قافلۀ سالکان، تو خود از ما دستگیری فرما.رَبَّنا عامِلْنا بِفَضْلِکَ وَ لا تُعامِلْنا بِعَدْلِکَ.[3]والسلام علی عباداللّه‌ الصالحین.

23 ربیع‌الاول 1405[4]/ 25 آذر 1363

روح‌اللّه‌ الموسوی الخمینی"

1 ـ «هر کس که بر آن کشتی ولایت سوار شد نجات یافت، و هر که از آن روی گرداند هلاک شد». مناقب، ابن شهر آشوب، ج 1، ص 295. 

2 ـ «گاهی بر دلم غباری می‌ نشیند و من هر روز هفتاد بار از خدا آمرزش می‌ خواهم». بحارالأنوار 25: 204.

3 ـ خداوندا! با ما به فضلِ خودت رفتار نما و با ما به عدالت خود رفتار مکن.

4 ـ اختلاف تاریخ به علت اختلاف ماههای قمری است.

صحیفه امام؛ ج 19، ص 119-120