تا زمانی که مسئولان نظام از مصاحبه کردن با خبرنگاران آزاد و مستقل پرهیز می‌کنند، هرگز نمی‌توانند افکار عمومی را قانع نمایند. با مصاحبه‌های نمایشی که خبرنگار مصاحبه‌کننده یا اجازه ندارد مصاحبه‌شونده را سوال‌پیچ کند و یا خودش تمایلی به این نوع مصاحبه کردن با مسئولین کشور ندارد، نباید انتظار داشت مسئولین به سوال‌های موجود در اذهان مردم پاسخ بدهند و مردم احساس کنند حرفشان را زده‌اند و جواب مسئولین را شنیده‌اند.
این نوع مصاحبه‌های دستوری یا نمایشی یا فرمایشی، مختص این دولت نیست. دولت‌های گذشته هم به همین بیماری مبتلا بودند و حاضر به پاسخگوئی واقعی نبودند. این، یکی از مشکلات بزرگ عرصه رسانه‌ایست که جامعه ما به آن مبتلاست. حتی مصاحبه‌های مسئولین ارشد نظام با رسانه‌های داخلی و خارجی که سالی دو سه بار برگزار می‌شوند نیز با کنترل شدید مواجه هستند و علاوه بر اینکه در اجازه دادن به خبرنگاران برای مطرح کردن سوال‌هایشان گزینشی و سلیقه‌ای عمل می‌شود، در زمینه میزان وقت و تعداد سوالهای خبرنگاران نیز عنان اختیار در دست اطرافیان مسئول مصاحبه‌شونده است. به چنین مصاحبه‌هائی نمی‌توان گفت مصاحبه زنده و موفق و آزاد. همانطور که یادآور شدیم، بانی این بنای نادرست این دولت نیست و از دولت‌های قبل به ارث رسیده ولی از دولتی که خود را تحول‌خواه می‌نامد این انتظار وجود دارد که عرصه رسانه‌ای را متحول کند و این تحول را از مصاحبه‌های مسئولین و قبل از همه از خود رئیس‌جمهور شروع کند. تمام وزرا، معاونین آنها، استانداران، فرمانداران، بخشداران و سایر مدیران در رده‌های مختلف باید به صورت آزاد و بدون سانسور و محدودیت برای مصاحبه با خبرنگاران مطبوعات و رسانه‌های مجازی اعلام آمادگی کنند و به سوالات خبرنگاران بدون محدودیت‌های محتوائی و زمانی و مکانی پاسخ بدهند. این روش، هم به نفع مردم است و هم به مصلحت خود مسئولین به ویژه مسئولینی که خود را مردمی می‌دانند و معتقدند در خدمت مردم قرار دارند.
با این نگاه به سراغ مصاحبه تلویزیونی رئیس‌جمهور رئیسی به مناسبت یکصدمین روز شروع بکار دولت سیزدهم می‌رویم و بدون تعارف و البته با ذهنی خالی از حب و بغض به آقای رئیس‌جمهور می‌گوئیم این مصاحبه را نمی‌توان مصاحبه موفقی دانست. این، یک ارزیابی واقعی است که ما اصحاب رسانه مایل نبودیم با دیدن این مصاحبه به چنین نتیجه‌ای برسیم ولی متاسفیم که چنین شد.
شما آقای رئیس‌جمهور، به سوال‌ها جواب مرتبط ندادید. مثلاً از شما سوال شد اینکه می‌گوئید وقتی دولت ما شروع به کار کرد نه پولی وجود داشت و نه از بانک مرکزی استقراض کردیم ولی با اینحال حقوق‌ها را دادیم، چگونه توانستید این کار را بکنید و از کجا این پول را تامین کردید؟ شما در جواب گفتید باید جلوی فرارهای مالیاتی را بگیریم و اموال بلااستفاده دولت را به پول تبدیل کنیم. این بایدها برای حل مشکلات آینده مناسب هستند اما نمی‌توانند جواب این سوال‌ باشند که مشکل کنونی بی‌پولی را چگونه حل کرده‌اید؟ در مورد کالاهای اساسی و تامین واکسن از خارج هم به همین منوال از دادن پاسخ روشن و متکی به آمار و ارقام طفره رفتید. با این روش، بپذیرید که شنونده را نمی‌توانید قانع کنید و درست به همین دلیل است که می‌گوئیم مصاحبه شما یک مصاحبه موفق نبود.
مصاحبه‌کننده هم به وظیفه خود در برابر بی‌پاسخ ماندن سوالهایش عمل نکرد و به جای ادامه دادن سوال‌ها تا رسیدن به جواب قانع‌کننده، با عباراتی از قبیل بسیار خوب و خیلی عالی، از کنار موضوع عبور می‌کرد. این را حتی بعضی از مجریان تلویزیون هم همان شب مصاحبه شما اعلام کردند. روش وانمود کردن عالی بودن جواب‌ها با معیارها و ضوابط معمول رسانه‌ای منطبق نیست و مصاحبه را به یک گپ و گفت دوستانه تبدیل می‌کند و تا سطح یک شوخی رسانه‌ای تنزل می‌دهد، چیزی که بهیچوجه در شان مسئولین ارشد نظام جمهوی اسلامی نیست و مردم را قانع نمی‌کند. مردم، به صورت جدی دچار مشکلات مهم هستند و از مسئولین ارشد نظام انتظار دارند دور از شعارهای معمول، دغدغه‌های آنها را در مصاحبه‌هایشان برطرف کنند. این اتفاق فقط در صورتی خواهد افتاد که اولاً مصاحبه‌کننده، خبرنگار آزاد باشد نه خبرنگاری که موظف است در چارچوب مشخصی عمل کند، و ثانیاً مصاحبه‌شونده نیز با اتکا به آمار و ارقام و مستندات روشن به سوال‌ها پاسخ دقیق بدهد.
امیدواریم رئیس‌جمهور رئیسی این نقد صریح را از مصادیق عمل به حدیث «صَدیِقُکَ مَنْ صَدَقَکَ لا مَنْ ‌صَدَّقَک» (دوست تو کسی است که صادقانه با تو سخن بگوید نه کسی که بله‌ قربان می‌گوید) بدانند و برای ایجاد تحول در نگاه رسانه‌ای که امیدواریم دولت سیزدهم برای ایجاد آن پیشگام باشد، از این به بعد با خبرنگاران آزاد مصاحبه کنند.