✍️اینکه کشورمان از بالاترین نرخ جهانی نخبه گریزی و مهاجرت نخبگان برخوردار است از فرط تکرار به دُمَلی  چرکین تبدیل و دیگر کسی حوصله شنیدن از این چوب چرکین لای زخم ندارد، اما اینکه کینه برخی از مقامات و مسئولین و مراکز مبتلاء کوری به نخبه گریزی از پلاک کوچه و خیابان رسیدند تا نام و نشانی از نخبگی قابل مشاهده نباشد هم بحث جدیدی نیست و دیگر ملت ها بسیارند که در نهایت افتخار مایلند میزبان نام و رسم نخبگان و مفاخر جهانی ایران به نام خود و جهان باشند چنانچه ترکیه با نام مولانا سالانه صدها و صدها هزار گردشگر را برای حضور در مراسم قونیه به ترکیه می کشاند و در ایران هنوز نمی دانند باید بر سر تندیس فردوسی کیسه بکشند یا بگونه ای مخروبش کنند که دیگر رغبتی برای دیدنش نماند.
✍️باغچه بان ، صمد بهرنگی ، مرادی کرمانی و بسیاری دیگر از مفاخر ادبی ایران خواهند بود حتی اگر اندیشه و باورهایی متفاوت از ما داشته باشند که ندارند. چنانچه نسل انقلاب با هر آئین ، گرایش فکری و باوری قطعاً پیگیر داستان های بهرنگی هم بود اما عنصر افراط و کور رنگی که در سال های ابتدایی پس از انقلاب پروین اعتصامی ، شهریار ، جلال و بسیاری را دگر تعریف و جرم انگاری می کرد امروز و در این روزگار بی هویتی و به رغم فرمایش مستمر مقام معظم رهبری تهاجم تا جنگ فرهنگی، در صدد حذف نام بزرگانی دیگر از صفحه فرهنگ و اندیشه ایران اسلامی است تا نسل های جدید و آینده بیش از پیش با خلاء فرهنگی به میان سالی برسند.
✍️اینکه برخی مبتلایان به کور رنگی گمان کنند با انحصار نامگذاری کوی و برزن به نام چند شخصیت و تبدیل تلویزیون کشور به ارگان تصویری گروه سیاسی - نظامی می توانند فرهنگ سازی کنند و به قول فلان سردار پروژه تربیت هشت میلیون نوجوان و جوان را آغاز تا پس از چند سال نسل سازی کرده باشند هنوز نمی پذیرند که اگر قرار بر یکسان سازی بود حضرت باریتعالی میان دعوت پیامبران و شیطان مخیل به انتخاب نمی کرد و نظاره گر نزاع میان هابیل و قابیل که علی الظاهر با پیروزی قابیل و بعدها معاویه و یزید خاتمه یافت نبود.
✍️اینکه رضا و محمدرضا پهلوی تمام امکان ممکن و هر صفحه در حال تکثیر را به نام خود کردند و به هر سمت و سو که نگاه می کردیم باید نویسی از پدر و پسر می دیدیم ، راهگشای کاهش نفرت عمومی ایرانیان نبود و هر دو راهی جز تحمل خفت رفتن نداشتند. اینکه شهید قاسم سلیمانی بی هیچ تلاش دنیایی و تظاهر به بزرگی و در نبودنش به سرداری دل های یک ایران رسید و مکرر تاکید کرد که راضی به هیچ نشانی نیست حتماً می دانست که تلاش سازمان یافته و حاکمیتی برای نگهداشتن جز به رفتن از دل ها نمی رساند و ایکاش جماعت کور رنگی که خام اندیشانه پلاک کوچه و خیابان را نشان بزرگی و کوچکی می بینند می دانستند تاریخ شیعه جیزی جز مجد و عظمت در غربت و نشان در بی نشانی نیست.
✍️اینکه نخبه ستیزی فرهنگ از حذف شهریار و پروین اعتصامی تا رحماندوست و بسیاری دیگر آغاز تا دهقان فداکار را نیز بی نصیب نگذارند چیز جدیدی نیست اما ایکاش روزی قادر به درک این نکته ساده باشند که جامعه خالی از نام های بزرگ ملت ساخته راهی جز تتلو وطنی و آنسوی آبی ندارد و در هر حال رنگ فرهنگ ستیزان را نخواهند پذیرفت. ایکاش می دانستند که با دست چین کردن مدیر شبکه ، مدیر تاکید،  نویسنده.  کارگردان.، مجری ، کارشناس و حتی شرکت کنندگان در یک برنامه سرگرمی و مسابقه به اثرگذاری تربیتی و اجتماعی نخواهند رسید و میوه حاصله به مذاقشان خوش نخواهد آمد.
✍️اینکه بسیاری از ماهی سیاه کوچه و صمد قصه های مجید مرادی کرمانی و غرب زدگی جلال و دیوان پروین اعتصامی و بسیار بسیار دیگر آموخته باشند حتماً برای اهالی مقابله با هویت فرهنگی مهم نیست و بارها نشنیده اند که بانوی شعر پارسی پروین اعتصامی چه زیبا در وصف حال امروزشان آنروزها نوشت.
روزی گذشت پادشاهی از گذرگهی
فریاد شوق بر سر هر کوی و بام خواست
پرسید در آن میانه یکی کودک یتیم
کاین تابناک چیست که بر تاج پادشاست
آن یک جواب داد چه دانیم ما که چیست
نزدیک رفت پیر زن گوشت پشت و گفت
این اشک دیده من و خون دل شماست