شرق: یک سال و نیم از شروع‌ به ‌کار مجلس یازدهم می‌گذرد، در این مدت نمایندگان درباره مسائل مختلف سخن گفته‌اند و اظهارنظر کرده‌اند و البته همیشه عنوان کرده‌اند که اظهارات آنان در حمایت از مردم و در راستای رفع مشکلات آنان بوده است. بااین‌حال برخی سخنان این نماینده‌ها با نگاه و سبک زندگی مردم متفاوت است؛ مثلا بعد از ورود مجلس به موضوع اینترنت و ارائه «طرح صیانت از کاربران فضای مجازی» و واکنش‌های منفی اقشار مختلف به آن و انتقاد از اینکه چرا چنین طرح مهمی از صحن خارج شده و به کمیسیون 85 واگذار شده، مرتضی آقاتهرانی، رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس گفت: «من معتقدم باید مجاهدانه کار کنیم. برای مثال درخصوص همین بحث هشتادو‌پنجی‌شدن طرح صیانت از کاربران فضای مجازی در یک روز ۲۰ هزار فحش به من داده شد، در یک روز ۱۲۰ هزار پیج علیه ما راه انداختند، اگر صد میلیارد پیج هم ساخته می‌شد ما کار خودمان را خواهیم کرد؛ چراکه ما به راه خودمان یقین داریم».
افشین امیرشاهی، روزنامه‌نگار، در صفحه اینستاگرام خود بخش‌هایی از اظهارات تعدادی از نمایندگان در سه ماه گذشته را جمع‌آوری و این مسئله را مطرح کرده که اولویت این نمایندگان چیست و چرا باید چنین حرف‌هایی بزنند. برخی سخنان نمایندگان به این شرح است:
محمدتقی نقدعلی، نماینده خمینی‌شهر: «این گربه‌رقصانی در فیلم «شهر گربه‌ها» احساسات متدینین را جریحه‌دار کرده و باید اکران آن متوقف شود». «جلوی نگهداری حیوانات خانگی را می‌گیریم».
ناصر موسوی‌لارگانی: «حیوانات خانگی عامل وحشت و بیماری در مجتمع‌های مسکونی‌اند».
موسی غضنفرآبادی، رئیس کمیسیون حقوقی: «شرط‌بندی روی قاطرسواری، شترسواری و موشک اشکال ندارد».
حسن نوروزی، نایب‌رئیس کمیسیون قضائی و حقوقی: «پیامبر اسلام و امامان ما هیچ‌کدام تک‌همسر نبودند».
رضا تقوی: «دیدن ورزش برای زنان اشکال و ایرادی ندارد».
علی جدی، عضو کمیسیون صنایع: «حتی به بنز و بی‌ام‌و هم قطعه صادر می‌کنیم».
غلامحسین کرمی، نماینده بوشهر: «تحریم‌ها کمترین تأثیر را در مهاجرت نخبگان دارد».
مجتبی ذوالنوری، عضو کمیسیون امنیت ملی: «مأموران امنیتی در آبان 98 با خویشتن‌داری برخورد کردند».
عفت شریعتی: «باید کشور را برای تمدن نوین جهان اسلام زیاد کنیم».
محمدباقر قالیباف، رئیس مجلس: «عمق استراتژیک و قدرت و اقتدار ما در قلب مردم است نه در موشک و قدرت نظامی‌مان».
امیرحسین بانکی‌پور، عضو کمیسیون فرهنگی: «60 درصد جامعه ایران فرزند سوم و بیشتر می‌خواهند».
علی‌اصغر عنابستانی، نماینده سبزوار: «نگران تولدهای مشکل‌دار برای افزاش جمعیت نباشیم».
احمد راستینه: «مادرانی که دارای فرزند دوم به بعد می‌شوند بدون قرعه‌کشی باید صاحب یک خودرو با قیمت کارخانه شوند».
زهره الهیان: «در ازای بچه به خانواده بورس، پول و زمین داده شود».
حسین جلالی، عضو کمیسیون فرهنگی: «رؤیت مستقیم بدن مردان توسط زنان بر اساس فتوای رهبری حرام است».
امیرقلی جعفری: «به‌دلیل شرایط اقلیمی ظرفیت تولید غذا برای 700 میلیون نفر را داریم».
حسین میرزایی، عضو کمیسیون فرهنگی: «اینستاگرام و تلگرام در ایران برای آمریکا غنیمت است». «در ماجرای اسیدپاشی به زنان اصفهان، می‌خواستند علیه حزب‌الهی‌ها توطئه کنند».
مرتضی آقاتهرانی، رئیس کمیسیون فرهنگی: «طلبه‌ها در فقر مالی قرار دارند و بودجه حوزه علمیه اندک است».
مردم چه می‌گویند؟
با توجه به سخنانی که نمایندگان درباره مسائل مختلف گفته‌اند، به‌صورت اتفاقی و غیرگزینشی با تعدادی از مردم از اقشار مختلف تماس گرفتیم تا نظر خود را درباره این اظهارات بیان کنند که در ادامه می‌آید:
اینها دغدغه نماینده‌ها نیست، اینها دل‌مشغولی نماینده‌هاست. اگر کسی بخواهد درد بفهمد و کمک کند، الان این‌قدر واضح است که از یک بچه کوچک هم بپرسید به شما می‌گوید. برای کسی که نمی‌خواهد بشنود هر توضیحی و هر صحبتی اضافه است.
«فرشته. س»: مردم سال‌هاست که پذیرفته‌اند در واقع نماینده‌ای برای رساندن صدایشان به گوش حاکمیت ندارند؛ این موضوع جدیدی نیست. تعارف نداریم، دیگر کسی امیدی به نمایندگان مجلس ندارد. دنبال‌کردن اظهارنظرهای نمایندگان هم کاربردی جز تأسف و ارسال در گروه‌های خانوادگی ندارد. چه فرقی می‌کند اگر نماینده‌ای به نگهداری از سگ یا عدم تمایل به فرزندآوری و حتی تماشای ورزش توسط زنان! واکنش نشان دهد یا ندهد. مردم سال‌هاست نظاره می‌کنند که هر بار خروجی اظهارات و مصوبات حضرات کدام حق انسانی و شهروندی و کدام ساحت خصوصی را نشانه رفته است. وقتی جایگاه و مسئولیت نماینده مجلس عملا بی‌معنا شده است، دیگر چه تفاوتی دارد که نمایندگان چه می‌گویند!
به‌جای ایجاد شرایط مناسب اقتصادی و فراهم‌کردن امنیت خاطر برای فرزندآوری، دست به روش‌های ساده‌لوحانه می‌زنند که قطعا منجر به فرزندآوری در بین اقشار متوسط و بالای جامعه نخواهد شد. اقشاری با این وعده‌ها صاحب فرزند می‌شوند که جزء گروه درآمدی ضعیف هستند و توانایی تربیت و رشد دانش و ارتقای جایگاه اجتماعی نسل بعد را ندارند.
درباره اظهارات مرتضی آقاتهرانی: در بودجه 1400 مرکز خدمات حوزه‌های علمیه در سال ۱۴۰۰، هزار میلیارد تومان از بودجه ارتزاق می‌کند؛ یعنی کمی بیش از مجموع بودجه مجلس شورای اسلامی و سازمان اورژانس کل کشور. شورای عالی حوزه‌های علمیه نیز 651 میلیارد تومان بودجه دریافت خواهد کرد. این مبلغ تقریبا دو برابر بودجه سازمان غذا و دارو و بیش از پنج برابر بودجه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری کشور است.
درباره سخنان امیرقلی جعفری: همین امروز کشاورزان اصفهانی آب ندارند که تولید کنند و دولت از تأمین آب آنها عاجز شده است. در سال‌های گذشته به زحمت صد میلیون تن محصول کشاورزی تولید کردیم. هرچقدر تلاش کردیم و تبلیغ کردیم نتوانستیم گندم 80 میلیون ایرانی را تأمین کنیم و نیمی از نیاز را وارد می‌کنیم. دروازه‌های کشور به روی واردات دانه روغنی و نهاده‌های دامی بسته شود، نه روغن داریم و نه می‌توانیم مرغ تولید کنیم. غذای 80 میلیون نفر را تأمین کنید، 700 میلیون نفر پیشکش.
«سپيده. ا، مادر» درباره اظهارات احمد راستینه: اگر از هزینه‌های فرزند اول هم صرف‌نظر کنیم، هزینه‌های نگهداری فرزند دوم با تورم‌های کنونی آن‌قدر بالاست که حتی چند ماشین هم جواب‌گو نیست، ضمن اینکه هیچ‌کدام از این وعده‌ها تا حالا عملی نشده؛ وعده‌دادن زمین و حقوق ثابت به مادران خانه‌دار و..‌. .
«ص.ب» درباره صحبت‌های محمدتقی نقدعلی: چرا کشته‌شدن حیوانات در چند وقت اخیر به دردناک‌ترین شکل ممکن توسط گونه انسان‌ها، احساسات این گروه را جریحه‌دار نکرده است؟
درباره اظهارات محمدباقر قالیباف: سرمایه اجتماعی دولت به‌شدت تضعیف شده و بی‌اعتمادی و نارضایتی مردم را در اعتراضات دی 96، آبان 98 و آبان و آذر 1400 در اصفهان می‌توان به‌وضوح مشاهده کرد.
درباره صحبت‌های محمدتقی نقدعلی و موسوی‌لارگانی: وقت نمایندگان به‌جای اینکه در پیگیری سیاست‌های بهبود معیشت خانوار صرف شود، به مقابله با حیوانات تخصیص پیدا کرده است. نمایندگان حقوق می‌گیرند که احقاق حق مردم را نمایندگی کنند. تصمیم به داشتن یا نداشتن حیوانات خانگی حق مردم است.
«م.ط، دانشجو» درباره سخنان مرتضی آقاتهرانی: اقشار نیازمندتر دیگری هم هستند که مستلزم این بودجه هستند و نباید فقط حوزه علمیه را عنوان کرد.
«محمد.ش، فروشنده پوشاک» درباره اظهارات علی جدی: وقتی ادعا می‌کنیم که می‌توانیم این کار را انجام دهیم، باید توانسته باشیم خودرویی را تولید کنیم که در حد این نوع شرکت‌ها بتواند رقابت کند، ولی متأسفانه خودروهای ما استاندارد‌های لازم را ندارند چه برسد به آپشن‌های جدید و به‌روز.
درباره سخنان رضا تقوی: باید فضا و جایگاه مناسب این کار فراهم باشد و با برنامه‌ریزی انجام بشود؛ مثل خیلی از کشورهای دنیا که منعی وجود ندارد.
برای نماینده‌های مجلس نظرات مردم فرقی ندارد و حرف خود را می‌زنند و هیچ‌وقت درباره دغدغه‌های مردم حرفی نمی‌زنند. اگر هم بخواهند مشکلی را حل کنند، در آن نه مهارت دارند و نه تخصص.
به نظر من بی‌توجهی و بی‌تفاوتی به این اظهارنظرها بهترین واکنش است، چون کار دیگری از دست ما برنمی‌آید. خود نمایندگان نیز می‌دانند که این مسائل دغدغه‌های مردم نیست.
تفاوت صحبت‌ها و دغدغه‌های نمایندگان با مردم، در همین اظهارنظرها نیز دیده می‌شود. اینکه چرا چنین فاصله زیادی بین مسئولان و جامعه رخ داده، نیاز به این دارد که جامعه‌شناسان و سیاسیون دراین‌باره به تحقیقات جامع‌تری بپردازند و باید دید آیا مرکز پژوهش‌های مجلس نیز به چنین امر مهمی ورود خواهد کرد؟