جماران: این ایام مصادف با چهلم رحلت علامه ذوالفنون مرحوم  آیت الله حسن زاده آملی ( رضوان الله تعالی علیه) است. در رمز موفقیت این عالم عارف ، فیلسوف و دانشمند اخلاقی آمده است که در احترام  به استادان اهتمام ویژه داشت و از آنها با عظمت یاد می کرد ؛ خود  نقل کرده است شبی در محضر آیت‌الله الهی قمشه‌ ای بودم ، خطاب به من  فرمود آقای حسن‌زاده  تو عاقبت به‌ خیر می‌شوی ، پرسیدم از کجا فهمیدید؟  گفت به خاطر احترامی که  به استادان خود می کنی. بعد علامه شعرانی  به ایشان یاد آوری کرده بود کسانی که به علمای بزرگ بی‌احترامی و بی‌اعتنایی کنند، اولین اثر منفی اش  این است که ازعلم آنها محروم می‌شوند.  

احترام به استاد و تکریم بزرگان یکی از اصول پذیرفته شده  و هزار ساله در حوزه های علمیه  شیعی است و ریشه در کتاب و سنت اهل بیت علیهم السلام دارد  فلذا همه فقها وعلما در طول تاریخ  به آن ملتزم بودند و در مرحله بعد به شاگردان و طلاب توصیه می فرمودند.

حضرت امام خمینی چه در دوران استادی و مبارزات و چه بَعد از پیروزی انقلاب به این سیره اهتمام داشت در فرصت های مقتضی شبیه همین توصیه ها از وی صادر می شد  و قریب به این مضمون می فرمود: اگر کسی   اهانتی به مراجع اسلام بکند ، از ولایت  خدای تبارک و تعالی خارج می شود  و اگر توبه کند توبه اش قبول نمی شود.

از حضرت آیت الله سبحانی نقل است که وقتی درس امام را می نوشتم بعد از نقل نظر یکی از بزرگان ، عبارت « والظاهر انه فاسد » آوردم ، امام وقتی دیدند، روی آن  خط زده  و زیرش نوشتند «انه غیر تام» بعد اضافه کردند: «همه جا احترام مشایخ محفوظ باشد.» 

نامه ای از امام خطاب به برادرش مرحوم آیت الله پسندیده در صحیفه امام هست که با لحنی خاص نوشتند: آنهایی را که  پیش شما می آیند و علیه مراجع حرف هایی می زنند هرگز به دفتر راه ندهید. شبیه همین برخورد قاطع را نسبت به دامادشان آیت الله اشراقی داشتند.

برغم این سرمایه معنوی و سابقه درخشان ، متاسفانه در چهل سال گذشته برخی محافل افراطی و تندرو که درجا های مختلف حضور داشتند و بعدها در دولت نهم و دهم سازمان یافته تر به  ارکان نظام مقدس جمهوری اسلامی  نفوذ کردند ،  برخلاف سیره و نظر بنیانگذار نظام  اسلامی عمل نمودند و شد آنچه که نمی باید می شد .

 در نگاه اجمالی  به چهل سال گذشته  می بینیم  به نام دفاع ازاین نظام مقدس ، از سوی تندروها ، جریان انحرافی و یا جوانان پاک و کم اطلاعی که ناخواسته تحت تاثیر آن جریان ها قرار گرفتند ، چقدر نسبت به مراجع عظام و فقهای شیعه ظلم ، ستم  و کم لطفی روا داشته شد که هر انسان منصفی را از خود شرمنده می سازد.

مگر غیر از این است که اصل ولایت فقیه از نهاد و نهال مرجعیت شکوفه زده و تنومند شده است؟! مگر ولی فقیه یکی از مصادیقِ بارزِ مراجعِ عظامِ تقلید نیست ؟ آیا معقول است  که ما به خاطر دفاع از ولایت فقیه  و ولی فقیه ، تیشه به ریشه مرجعیت و مراجع  بزنیم! آیا این مصداقِ  مَثَلِ معروفِ « سر شاخه نشستن و بُن بُریدن » نیست؟ البته هیچ کس معصوم و عاری از خطا و اشتباه نیست و عملکرد همه نیز می تواند محترمانه مورد نقد و نظر قرار بگیرد ، اما به بهانه های واهی تخریب سرمایه های  حوزه و انقلاب هرگز به صلاح هیچ کس نیست. 

حال سوال این است  امروز که  گرفتار مشکلات  و محرومیت عدیده و ناکار آمدی دراداره جامعه شدیم آیا احتمال نمی رود حداقل یکی از علل و عوامل آن  ، ریشه  در همین ناسپاسی ها و بی حرمتی ها نسبت به بزرگان ،  اساتید و یا هر شخص محترم دیگری باشد؟ 

آیا این  خروج از ولایت خدای سبحان  و اسیر وسوسه های شیاطین و خناسان شدن نیست؟ هتک حرمت از بزرگان دینی  و سرمایه های سیاسی و فرهنگی اثر وضعی و طبیعی خود را دارد. تا این وضعیت هست ، به یقین نابسامانی و ناکارآمدی هم خواهد بود.  

برعکس  جبران اشتباهات   ، برکات خاص خودش را دارد ، چنانکه وقتی رهبری با پیام تسلیت و تجلیل تاریخی خود از مرحوم آیت الله خویی  یک دهه هتک حرمت به ایشان را ترمیم و جبران کرد  که  ثمره اش وجود نافذ و بصیر آیت الله سیستانی در حوزه نجف شد ، امروز بزرگترین سرمایه جهان اسلام و تشیع  و حامی نظام جمهوری اسلامی در منطقه به شمار می آید؛علاوه تقابل احتمالی میان حوزه نجف و قم را برچید. همین طور دلجویی از آیت الله سید حسن قمی در مشهد دل های زیادی را از کینه و کدورت پاک نمود و به الفت و محبت بدل ساخت.

چه خوب است نخست جبران گذشته ها و خسارت ها شود ،  در مرحله بعد از این همه سرمایه های علمی ، فقهی ، معنوی و سیاسی حراست گردد. آنوقت خیرو برکت از زمین  و آسمان سرازیرشده و فرود خواهد شد.

ولَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَىٰ آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَفَتَحْنَا عَلَیْهِمْ بَرَکَاتٍ مِنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ  الاعراف 96 .