به گزارش  فارس - آمریکا و متحدانش در دوران «جورج دابلیو بوش» در سال 2001 و در پاسخ به حملات به برج های دوقلوی نیویورک در 11 سپتامبر، در همان سال به افغانستان حمله نظامی کرده و رسما اشغال این کشور را آغاز کردند. پس از 19 سال حضور آمریکا در افغانستان، فوریه 2020، دولت آمریکا تحت ریاست جمهوری دونالد ترامپ، با طالبان به توافقنامه صلح رسید و روند خروج نظامیان آمریکایی و متحدان ناتو از افغانستان آغاز شد. با روی کار آمدن دولت جو بایدن، در حالی که قرار بود خروج نظامیان آمریکایی از افغانستان تا تاریخ یک می 2021 به پایان برسد، اما این تاریخ تمدید شد و تاریخ اول سپتامبر (9 شهریور)، تاریخ خروج کامل نظامیان آمریکایی از افغانستان اعلام شد.

اما 17 روز پیش از تاریخ رسمی خروج آمریکا از افغانستان، دولت اشرف غنی، که تحت حمایت آمریکایی ها بود نتوانست در برابر پیشروی سریع طالبان مقاومت کند و کابل سقوط کرده و اشرف غنی نیز از افغانستان گریخت.

دو هفته پایان حضور آمریکا در افغانستان با هرج و مرج و آشفتگی همراه شد و بسیاری از افغانستانی ها و آمریکایی هایی که می خواستند کابل را ترک کنند به فرودگاه بین المللی کابل هجوم برده و وضعیت آشفته ای را بوجود آوردند.

این تصمیمی بود که تنها باید طی چند ثانیه اتخاذ شد. «میرزا علی احمدی» و همسرش ثریا، روز 19 آگوست (28 مرداد) خود و پنج فرزندش را در میان جمعیت آشفته ای می دیدند که در بیرون درهای فرودگاه کابل افغانستان قرار داشتند که ناگاه با صدای یک نظامی آمریکایی مواجه می شوند که بر فراز دیواره های فرودگاه به وی می گوید اگر به کمک نیاز دارد به او کمک کند.

ثریا و میرزا علی که نگران بودند که «سهیل» نوزاد دو ماهه شان در میان شلوغی جمعیت آسیب ببیند، وی را به نظامی آمریکایی می دهند و فکر می کنند که آنها به زودی به ورودی فرودگاه که تنها 5 متر با آن فاصله داشتند می رسند و آن سوی دیوار نوزاد خود را می گیرند.

میرزا علی گفت در این لحظه نیروهای طالبان، که همزمان با خروج نیروهای آمریکایی به سرعت کنترل افغانستان را در دست گرفته بودند، اقدام به هُل دادن صدها نفر در ورودی فرودگاه کردند. حدود نیم ساعت طول کشید تا میرزا علی و ثریا به همراه باقی خانواده توانستند از طرف دیگر، وارد فرودگاه شوند.

زمانی که این خانواده وارد فرودگاه شدند، هیچ جایی نتوانستند، سهیل، نوزاد دوماهه خود را پیدا کنند.

پایان اشغال افغانستان پس از 20 سال

آمریکا و متحدانش تنها طی چند هفته در ماه آگوست در حالی که طالبان کنترل کابل را در دست گرفته بود، بیش از 120 هزار نفر از مردم افغانستان را از طریق فرودگاه بین المللی «حامد کرزی» به بیرون از این کشور منتقل کردند. نیروهای آمریکایی نیز تا روز 30 آگوست (9 شهریور) به طور کامل از افغانستان خارج شده تا به 20 سال اشغالگری نظامی آمریکا در این کشور پایان بخشند.

تعدادی از شهروندان افغانستان توسط یک هواپیمای نظامی کانادایی از کابل به کانادا منتقل شدند

میرزا علی، که برای بیش از 10 سال به عنوان گارد امنیتی در سفارت آمریکا در کابل فعالیت می کرد، از هر مقام و مسئولی که می دید سراغ نوزاد دوماهه اش را می گرفت.

وی گفت که یک فرمانده نظامی به او گفته که فرودگاه کابل برای کودکان بسیار خطرناک بوده و ممکن است که نوزاد وی را به محوطه ای مخصوص برای کودکان منتقل شده باشد. اما زمانی که وی به این منطقه رفت، دید که اثری از فرزندش نیست.

میرزا علی در مصاحبه ای که از طریق مترجم انجام می شد گفت که این فرمانده نظامی با وی سراسر فرودگاه را جستجو کرده است.

میرزا علی سه روز در فرودگاه به دنبال نوزادش بود. وی افزود: «من با بیش از 20 نفر درباره نوزادم حرف زدم. هر افسر نظامی یا غیرنظامی را می دیدم پیش وی می رفتم و از او درباره کودکم می پرسیدم».

میرزا علی گفت که یکی از مقام های غیرنظامی به وی گفته که ممکن است سهیل به بیرون از افغانستان منتقل شده است. این مقام نظامی گفته است: «ما در اینجا منابعی که بتوانیم نوزادان را نگهداری کنیم در اختیار نداریم».

سرانجام میرزا علی 35 ساله به همراه همسر 32 ساله خود و دیگر فرزندانش که 17، 9، شش و سه سال داشتند طی پروازی به قطر منتقل شده و از آنجا به آلمان می روند و سرانجام به آمریکا منتقل می شوند.

این خانواده در حال حاضر در پایگاه نظامی «فورت بلیس» در ایالت تگزاس به همراه دیگر پناهندگان افغانستانی در انتظار استقرار در جایی در آمریکا هستند.

میرزا علی گفته که وی شاهد آن بوده که در همان زمان، خانواده های دیگر نیز کودکان خود را به نظامیان آمریکایی که بر فراز دیواره های فرودگاه کابل ایستاده بوده، داده اند.

یک نوزاد افغانستانی به نظامی آمریکایی که بر روی دیوار فرودگاه کابل بود داده می شود تا بتواند از هرج و مرج بیرون فرودگاه نجات یابد

در یک فیلم ویدئویی نشان داده می شود که یک نوزاد  توسط یک نظامی آمریکایی از بازوانش گرفته شده و به بالای سیم های خاردار کشیده می شود. البته این نوزاد که تصاویر وی در رسانه های اجتماعی منتشر شد، به پدر و مادرش در داخل فرودگاه بازگردانده شد.

میرزا علی می گوید: «از زمانی که نوزادمان مفقود شده، تاریخ ها برای ما بی مفهوم شده است». هر فردی که از راه می رسد چه نیروهای امدادی و چه مقام های آمریکایی، وی از آنها درباره سهیل سؤال می پرسد.

وی گفت: «همه قول می دهند که تمام تلاش خود را انجام دهند اما آنها فقط قول می دهند».

یک گروه حمایت از آوارگان افغان با نام «کودک گمشده» و تصویر سهیل تشکیل شده و در حال چرخش در رسانه های اجتماعی است تا شاید این نوزاد مفقود شده را کسی بشناسد و وی را به خانواده اش بازگرداند.

یک مقام آمریکایی که از شرایط مطلع است گفت که این موضوع به تمامی نهادهای مربوطه از جمله پایگاه های نظامی آمریکا و پایگاه های خارجی ارجاع داده شده است.

این مقام آمریکایی گفت که دیده شده این کودک در جریان هرج و مرج در فرودگاه کابل آخرین بار به یک نظامی آمریکایی داده شده است اما متاسفانه پس از آن، کسی نوزاد را نیافته است.

چند مقام آمریکایی در وزارت دفاع و وزارت امنیت داخلی آمریکا مدعی شده اند که تلاش هایی برای یافتن افراد مفقود آغاز کرده اند و موضوع را به وزارت خارجه امریکا نیز ارجاع داده اند.

یک سخنگوی وزارت خارجه آمریکا گفت که دولت در حال همکاری با شرکای بین المللی و جامعه بین المللی برای یافتن این نوزاد است.

ثریا، مادر این نوزاد نیز در حال و شرایط مناسبی قرار نداشته و در مصاحبه ای که از طریق مترجم انجام میشود گفت که اکثر اوقات در حال گریه کردن است و دیگر فرزندان وی نیز پریشان و افسرده شده اند.

وی در ادامه مصاحبه اش گفت: «تمام کاری که انجام می دهم این است که درباره کودکم فکر کنم. همه کسانی که به من زنگ می زنند، مادرم، پدرم، خواهرم، همگی من را دلداری داده و می گویند نگران نباش، خداوند مهربان است و فرزندت پیدا خواهد شد».