یادگار امام با بیان اینکه کار با قرآن هم ارزشمند و هم واجب است، گفت: جوهره وجود امام یک «مدرس اخلاق» است و واقعیت هم این است که بُعد سیاسی شخصیت امام، ابعاد علمی ایشان را به شدت در حجاب برده است. یعنی حتی عشاق امام نمی دانند که امام در علم اصول و علم فقه یک شخصیت مبرّز، و اگر نگوییم بی نظیر، شخصیتی کم نظیر در 100 سال اخیر است.

به گزارش خبرنگار جماران، حجت الاسلام و المسلمین سیدحسن خمینی در اختتامیه چهارمین دوره آموزشی کارشناسان قرآن آموزش و پرورش که ظهر امروز در حرم امام برگزار شد، با بیان اینکه کار با قرآن هم ارزشمند و هم واجب است، گفت: یکی از آیه های خیلی معروف در قرآن که ناظر به خود قرآن است، می فرماید:« وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِینَ وَلَا یَزِیدُ الظَّالِمِینَ إِلَّا خَسَارًا». توجه به این نکته لازم است که ذات قرآن «شفا» است. چیزی که ذاتش شفا است، هر تصرفی در او و هر سر و کار داشتنی با او، سر و کار داشتن با امری است که خداوند او را شفا قرار داده است.

یادگار امام تصریح کرد: شفاء در معنا مربوط به اتفاقی است که بعد از مرض پدید می آید؛ یعنی باید بیمار باشید تا شفا بیاید. اما این چه بیماری است که قرار است قرآن او را شفا بدهد؟ بعضی ها این امر را به بیماری های جسمی نسبت داده اند. مرحوم علامه طباطبایی در المیزان می گوید، این تعبیر قرآن گرچه ممکن است به درد بعضی بیماری های جسمی هم  اشاره داشته باشد، ولی کارکرد اصلی آن در رابطه با بیماری های بالاتری است.

حتی عشاق امام نمی دانند که امام در علم اصول و علم فقه یک شخصیت مبرّز، و اگر نگوییم بی نظیر، شخصیتی کم نظیر در 100 سال اخیر است

وی اظهار داشت: جوهره وجود امام یک «مدرس اخلاق» است و واقعیت هم این است که بُعد سیاسی شخصیت امام، ابعاد علمی ایشان را به شدت در حجاب برده است. یعنی حتی عشاق امام نمی دانند که امام در علم اصول و علم فقه یک شخصیت مبرّز، و اگر نگوییم بی نظیر، شخصیتی کم نظیر در 100 سال اخیر است. البته مباحث ایشان آنقدر عمیق و دقیق و پیچیده است که توضیح دادن آن مشکل است، ولی امام بر بحث فلسفه و به خصوص اصول فقه تسلط دارند و صاحب مبنا و صاحب سبک و پایه گذار استدلالات نو و همچنین نظام نو فکری هستند.

یکی از ابعاد شخصیت امام بحث اخلاق است

سید حسن خمینی با اشاره به اینکه یکی از ابعاد شخصیت امام بحث اخلاق است، افزود: اخلاق فقط «اخلاق هنجاری» نیست که در سخنرانی کردن خلاصه شود؛ بلکه باید ساختاری را در نظام اخلاقی و علم اخلاق تصویر کند. وقتی امام در تبعید بودند شهید مطهری در مقدمه یکی از کتاب ها می گوید «آن سفر کرده که صد قافله دل همره اوست، روزهای پنجشنبه در مدرسه فیضیه درس اخلاق داشت و درس اخلاق او به گونه ای بود که یک هفته همه طلبه ها را به حوزه اشراق اخلاقی می برد و تحت تأثیر این درس قرار می گرفتند».

وی تأکید کرد: اگر کسی بخواهد اخلاق امام را تصویر کند، نمی تواند از بحث «فطرت محجوبه» و «فطرت مخموره» غفلت کند. ایشان می گویند، همه انسان ها بر فطرت های مخموره ای محشور می شوند. فطرت موحّد، ظلم ستیز، عدالت خواه و به دنبال خوبی است و از بدی تنفر دارد؛ هم میل به کمال و هم تنفر از نقصان دارد. اما در اثر حیات در زندگی مادی این فطرت، محجوب می شود و تبدیل به ضد خودش تبدیل می شود. یعنی به همان سرعتی که باید به سمت صلاح و خوبی بروید، وقتی خوبی را به اشتباه برای شما تعریف کنند، با همان سرعت به سمت پرتگاه می روید.

یادگار امام با بیان اینکه بودن در عالم ماده انسان را بیمار می کند، گفت: وقتی امیرالمؤمنین(ع) دائما از خداوند طلب مغفرت می کند و یا امام سجاد(ع) به پهنای صورت گریه و دعا می کند، سؤال پیش می آید که مگر ائمه(ع) اهل گناه بوده اند؟! یک عده می گویند این در مقام یاد دادن است و می خواستند تعلیم بدهند. اما امام می گویند، مقصود این دعاها آن است که نفس توجه انسان ها به کثرت و دوری از توجه به وحدت وجود، غبار می آورد و دل را چرکین می کند.

وی با اشاره به آیه ای از سوره مزمل، گفت: همه ما در جمع زندگی می کنیم و باید مراقبت کنیم که این حضور در کثرت، آن هم در زمانه ای که این حضور مصداق بارز آتش کف دست گرفتن است، احتیاج به این دارد که انسان طلب شفا کند. چون همه ما به حجاب هایی که حیات در میان کثرت برای ما دارد، مبتلا هستیم.

قرآن، شفاء از دردهایی است که همه گرفتار هستند

یادگار امام یادآور شد: این آموزه که انسان باید از لحاظ روحی خودش را تهذیب کند، فقط مربوط به اسلام نیست. در احوالات توماس آکوییناس یکی از بزرگان مسیحیت می گویند بعضی وقت ها گوشه ای می نشست و شب تا صبح تنها خلوت می کرد که وقتی از آن خارج می شد، چون یک شیر غران و قوی بود. خلوت شبانه انسان را به یک حالت خروج از محجوبیت ها و حجاب ها کمک می کند.

سیدحسن خمینی یادآور شد: قرآن، شفاء از دردهایی است که همه گرفتار هستند.

وی در پایان اظهار داشت: کسانی هستند که به عمق معارف قرآن پی می برند و از هر بطن آن به 70 بطن می رسند، اما برای ما معمولا خواندن قرآن با درک حداقلی تری همراه است.

خودمان را آمیخته با قرآن کنیم و در محیط آن قرار دهیم تا با آن ثبات روحی برقرار کنیم. مطمئن باشید کسانی که با قرآن کار می کنند هیچ وقت از عمری که برای این کار گذاشته اند احساس پشیمانی نمی کنند. لذا در آموزش و پرورش، بدون اینکه دستوری در کار باشد، باید بتوان با قرآن ارتباط برقرار کرد و بستری را فراهم کرد که دیگران با قرآن ارتباط برقرار کنند.