کثیف‌ترین اقدامی که همزمان با سقوط دولت اشرف غنی رئیس‌جمهور وابسته و فاسد افغانستان صورت گرفت، تطهیر گروه تروریستی طالبان بود. می‌خواستند وانمود کنند که طالبان آمریکا را از افغانستان بیرون کرده ولی سران طالبان با هواپیماهای آمریکائی وارد افغانستان شدند و همه فهمیدند رویاروئی این گروه تروریستی با آمریکا یک دروغ شاخدار است. هیچ عقل سلیمی نمی‌پذیرد که آمریکا بعد از آنهمه هزینه کردن و کشته دادن، افغانستان را که پایگاه استراتژیک مهمی برای اِعمال سیاست‌هایش در منطقه آسیای جنوبی و در مرزهای ایران است، رها کند و شاهد سلطه یک گروه تروریست بر آن باشد. نقشه اینست که وانمود شود آمریکا شکست خورده و طالبان توانسته بدون آنکه با کمترین مقاومتی مواجه شود در افغانستان به قدرت برسد و در همین چارچوب، تحلیل‌گران سفارشی بگویند و بنویسند تسلط طالبان بر افغانستان نشانه برخورداری این گروه از حمایت مردمی است!
به سران طالبان هم یاد داده‌اند که در ابتدای کار، با همه مدارا کنند و بگویند زنان حق کار کردن هم دارند، شیعیان هم حق عزاداری کردن دارند و دولتی‌ها و نظامی‌ها هم بدون هیچ مشکلی می‌توانند زندگی عادی خود را ادامه بدهند. عمل به این نسخه تا تحکیم قدرت، لازم است و هنگامی که پایه‌های حکومت طالبان مستحکم شد، نوبت به پیاده کردن جزئیات نقشه‌ای که در مذاکرات طولانی قطر میان زلمای خلیل‌زاد به نمایندگی از آمریکا و ملابرادر و دیگر برادران! ترسیم شد فراخواهد رسید. در آن مرحله، ماسک موقت از چهره طالبان برداشته خواهد شد و آنها بنا بر ذات سَلَفی‌گری خود، حقوق تمام شهروندان افغانستانی را پایمال خواهند کرد، زنان را در چارچوب احکام شریعت مورد قبول خود محدود خواهند نمود، انتخابات و حق رای را از ریشه منکر خواهند شد، قوم پشتون را صاحب حق تام و تمام برای حاکمیت خواهند دانست و «امارت اسلامی افغانستان» را جایگزین «جمهوری اسلامی افغانستان» خواهند کرد. اینکه این روزها تروریست‌های طالبان در خیابان‌های کابل اجازه حمل پرچم افغانستان را به مردم نمی‌دهند و در جلال‌آباد پرچم خود را بالا می‌برند، پیش‌درآمد اجرای همین نقشه است و البته تیرباران مسئول امنیت ولایت بادغیس و غارت خانه‌های رهبران سیاسی در کابل اعم از سنی و شیعه...
مضحک‌ترین اقدام گروه تروریستی طالبان، اعلام عفو عمومی است. آنها می‌خواهند چه کسانی را عفو کنند؟ خانواده‌های شهدای غزنی و بامیان و پل‌چرخی و دختران مدرسه سیدالشهدا و نمازگزاران مساجد شهرهای مختلف افغانستان را که خودشان آنها را قتل‌عام کرده‌اند؟ می‌خواهند خانواده شهید عبدالعلی مزاری را عفو کنند که خودشان او را به شهادت رساندند و قبر او را ویران کردند و سردیس او را منفجر کردند؟ می‌خواهند خانواده‌های دیپلمات‌های ایرانی و خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی را عفو کنند که خودشان آنها را در کنسولگری جمهوری اسلامی در مزارشریف به شهادت رساندند؟ طالبان قبل از هر اقدامی باید از مردم افغانستان بپرسند آیا آنها را عفو می‌کنند یا نه؟ پاسخ، روشن است. سران طالبان همگی مجرم و قاتلند و باید محاکمه شوند. اینهم از عجایب روزگار ماست که مجرم اعلام عفو عمومی می‌کند!
اکنون سوال مهم اینست که جمهوری اسلامی ایران با گروه تروریستی طالبان که همچون یک غده سرطانی در همسایگی ما در حال پا گرفتن است، چه کند؟
برخلاف تهمتی که تطهیرکنندگان طالبان به ما می‌زنند، ما خواهان جنگیدن با طالبان نیستیم. ما می‌گوئیم برای نظام جمهوری اسلامی ننگ است که یک گروه تروریستی با سابقه خون‌ریزی‌های بی‌رحمانه و ذات متحجری که دارد را تطهیر کند و آن را به رسمیت بشناسد. رسانه ملی و عناصر میدانی ما چشمان خود را بر جنایات این گروه تروریستی نبندند و بر سانسور کردن واقعیت‌های مربوط به آنها خود را متهم به نادیده گرفتن مردم افغانستان نکنند. ساده‌انگاری را کنار بگذارند و برای به رسمیت شناختن حاکمیت افغانستان به چیزی کمتر از «جمهوری» مبتنی بر آراء مردم قانع نشوند. و در نهایت، گروه تروریستی طالبان را یک خطر بالقوه برای امنیت ایران و برای ستیز با نظام جمهوری اسلامی بدانند و هوشیاری خود را از دست ندهند.