محرم در پیش است و سنت عزاداری برای سالار شهیدان کربلا، سنتی است که همواره باید گرامی داشته شود. این سنت، در سال‌های قبل با برپایی تکیه‌ها و برگزاری مراسم دسته جمعی عزاداری در مساجد و حسینیه‌ها و براه افتادن دسته‌های سینه زنی و مداحی‌ها و مرثیه خوانی‌ها در کشور برگزار می‌شد، اما امسال نیز عزاداران ناچارند بدلیل حضور ویروس منحوس کرونا بخصوص شیوع پیک پنجم‌ آن، عزاداری‌ها را با رعایت پروتکل‌های بهداشتی و رعایت فاصله‌های اجتماعی با محدودیت و عموما در فضای مجازی برگزار نمایند.
جدای از این نکته مهم متاسفانه چند صباحی است که شیوه جدیدی از مداحی در کشور شکل گرفته است که در آن برخی مداحان، انتقادات سیاسی و جناحی و بدوبیراه گویی به چهره‌های سیاسی مخالف خود را وارد مداحی کرده‌اند و تمایلات سیاسی و جناحی خود را در قالب ناله و زاری و اشک بیان می‌کنند!
این شیوه از مداحی بیشتر از آنکه در خدمت گسترش فضای معنوی جامعه باشد، در خدمت تخلیه عقده‌های انباشته و سرکوب شده و در راستای تولید خشونت و نفرت و هتاکی و بی‌ادبی است.
مداحی در زمانی نه چندان دور شغل نبود، سازوکار سیاسی نداشت، فوت و فن خاصی نداشت، عده‌ای با نیت و خلوص خاصی خصوصاً در روزهای محرم، در مسجد و حسینه و هیات محل، روضه و ذکر مصیبتی میخواندند و ادامه زندگی و کار کاسبی خود را می‌گرفتند اما امروزه مداحی به شعبه تلخی از تبلیغ برای جناح‌های سیاسی تبدیل شده است که از طریق آن تبلیغ افراد و تفکرات جناحی را می‌کنند، برای جناح رقیب خط و نشان می‌کشند، رجز می‌خوانند و گاهی هم تهدید می‌کنند و چون پشتشان به ناکجا آباد گرم است، هیچ شخص و یا هیچ دستگاه نظارتی حاکمیتی هم یارای برخورد با اینها ندارد! و البته برای عده‌ای بخصوص متولیان فرهنگی هم اصلاً مهم نیست که نگاه مردم و جامعه نسبت به این گونه افراد چگونه است!
جوانانی که قرار است پای منبر چنین افرادی، ادب و دینداری و آزادگی بیاموزند و از زبان و دهان چنین افرادی، حسین بن علی و عاشورا را بشناسند، چه عاقبتی خواهند داشت؟!