غلامرضا بنی اسدی: آقایانی که نظارت میدانی و عملیات میدانی می کردند امروز خود را به خوزستان برسانند که مردم به آنان نیاز فوری دارند خیلی بیشتر از سالِ پار. دولت فردا هم همین امروز برنامه های خود را تنظیم کند برای عبور خوزستان از بحران. دیگر کسی هم نیست که کمبود ها را به اسم او بنویسیم و سر او فریاد بزنیم. همه، یکی هستید و همه چیز هم به حساب همه شما نوشته می شود. پس از همین آغاز کارنامه خود را با موفقیت بنویسید.
غلامرضا بنی اسدی: خوزستان برای من یعنی شلمچه، یعنی خرمشهر، یعنی هویزه، یعنی هور، یعنی بدن های اربا اربا شده، یعنی شهید، یعنی سنگر های هزار زخم و خاکریز هایی که با تیر مستقیم تانک، تراش خورده. برای من خوزستان فقط یک قطعه از جغرافیای ایران نیست با همه عظمتی که وجب به وجب خاک ایران دارد. من خوزستان را قطعه ای از جغرافیای معرفتی کربلا هم می دانم. کربلایی که هزاران رعنا جوان ایرانی در امتداد کاروان سید الشهدا، شهادت را زندگی کردند. برای من خوزستان، بخشی از حرم شهیدان است، حائری که دعا در زیر سقف آسمانش به اجابت نزدیک تر است. و لذا حرمتش مضاعف و حتی روز افزون است.
عزیز بایدش داشت به هر چه در توان ماست. در توان همه ایران است. مگر نه این که خوزستان، سینه سپر کرد تا ایران ایستاده بماند؟ حالا هم ایران، همه ایران باید بایستد پشت خوزستان تا صاحبان این دیار بتوانند دمی بیاسایند. قطعا فرزندان دفاع مقدس در این همراهی اولین خواهند بود چون سر سفره این مردم نشسته ایم و حق نمک را خوب می دانیم. وقتی دشمن آمد و ما خود را به خوزستان رساندیم، مردم این دیار، پیش از ما هزار زخم برداشته اما همچنان ایستاده بودند. جنگ که به پایان رسید ما به دیار خود برگشتیم اما خوزستانی ها ماندند و هزار درد بی درمان. هزار گلوله عمل نکرده و هزار مین زیر خاک و هزار مشکل. ماندند اما توقع بود ما که برگشتیم، ایران پشت شان بماند خیلی بیش از آنچه تا کنون بوده است.
انتظار معجزه نداریم و نمی گویم برایشان از آسمان برف و باران ببارید که این از اختیار همه مان بیرون است. نمی گویم آسمان را به زمین آورید که کاری است نشد اما این که توقع داشته باشیم که در زمین تدبیر کنید و بر اساس عدالت به مسئله آب بپردازید، توقع زیادی نیست. این که بخواهند و بخواهیم که همین میزان برق موجود را درست مدیریت کنید تا همه به یک اندازه سهم ببرند، چیز فراتر از توقع و توان نیست. مردم هم فراتر از این را نمی خواهند. از حق خود هم می گذرند اگر ما قائل به حق و عامل به قسط باشیم. اگر ببینند که با همه توان مان در میدانیم. به میدان بیایند مسئولان به ویژه آنانی که در سال منتهی به انتخابات، تلویزیون آنان را در خوزستان نشان می داد.
آقایانی که نظارت میدانی و عملیات میدانی می کردند امروز خود را به خوزستان برسانند که مردم به آنان نیاز فوری دارند خیلی بیشتر از سالِ پار.دولت فردا هم همین امروز برنامه های خود را تنظیم کند برای عبور خوزستان از بحران. دیگر کسی هم نیست که کمبود ها را به اسم او بنویسیم و سر او فریاد بزنیم. همه، یکی هستید و همه چیز هم به حساب همه شما نوشته می شود پس از همین آغاز کارنامه خود را با موفقیت بنویسید. ما هم چون مردم دعای تان می کنیم، یا علی!
*روزنامه نگار
تعداد بازديدها: 898
این مطلب از نشانی زیر دریافت شده است:
http://fajr57.ir/?id=90257
تمامي حقوق براي هیئت انصارالخميني محفوظ است.
غلامرضا بنی اسدی: خوزستان برای من یعنی شلمچه، یعنی خرمشهر، یعنی هویزه، یعنی هور، یعنی بدن های اربا اربا شده، یعنی شهید، یعنی سنگر های هزار زخم و خاکریز هایی که با تیر مستقیم تانک، تراش خورده. برای من خوزستان فقط یک قطعه از جغرافیای ایران نیست با همه عظمتی که وجب به وجب خاک ایران دارد. من خوزستان را قطعه ای از جغرافیای معرفتی کربلا هم می دانم. کربلایی که هزاران رعنا جوان ایرانی در امتداد کاروان سید الشهدا، شهادت را زندگی کردند. برای من خوزستان، بخشی از حرم شهیدان است، حائری که دعا در زیر سقف آسمانش به اجابت نزدیک تر است. و لذا حرمتش مضاعف و حتی روز افزون است.
انتظار معجزه نداریم و نمی گویم برایشان از آسمان برف و باران ببارید که این از اختیار همه مان بیرون است. نمی گویم آسمان را به زمین آورید که کاری است نشد اما این که توقع داشته باشیم که در زمین تدبیر کنید و بر اساس عدالت به مسئله آب بپردازید، توقع زیادی نیست. این که بخواهند و بخواهیم که همین میزان برق موجود را درست مدیریت کنید تا همه به یک اندازه سهم ببرند، چیز فراتر از توقع و توان نیست. مردم هم فراتر از این را نمی خواهند. از حق خود هم می گذرند اگر ما قائل به حق و عامل به قسط باشیم. اگر ببینند که با همه توان مان در میدانیم. به میدان بیایند مسئولان به ویژه آنانی که در سال منتهی به انتخابات، تلویزیون آنان را در خوزستان نشان می داد.