جماران: حدیث «ثقلین» متواتر بین جمیع مسلمین است و [در] کتب اهل سنت از «صحاح ششگانه» تا کتب دیگر آنان، با الفاظ مختلفه و موارد مکرره از پیغمبر اکرم ـ صلی اللَّه علیه و آله و سلم ـ به طور متواتر نقل شده است. و این حدیث شریف حجت قاطع است بر جمیع بشر به‌ویژه مسلمانان مذاهب مختلف؛ و باید همه مسلمانان که حجت بر آنان تمام است جوابگوی آن باشند؛ و اگر عذری برای جاهلان بی‌خبر باشد برای علمای مذاهب نیست.

امام خمینی(س) وصیت‌نامه تاریخی و ماندگار خویش را در دو بخش سامان داد؛ بخش نخست مطالب بسیار مهم و سازنده‌ای دربارة قرآن و اهل بیت: را در بر دارد؛ چنان‌که در بخش دوم و طی قسمت‌های متعدد مطالب سیاسی مرتبط به انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی را معطوف به آینده بیان کردند.

اولین مطلبی که آغاز وصیت‌نامه ایشان را به خود اختصاص داده، سخن گفتن از «حدیث ثقلین» است. حدیث معروف و متواتری که در منابع اصلی حدیثی شیعیان و اهل سنت آمده و در یکی دو قرن اخیر مورد اهتمام مصلحان و عالمان خیراندیش برای بهبود مناسبات میان مسلمانان بوده است.

مشخصاً فقیه و مرجع بلند آوازة شیعه مرحوم آیت الله بروجردی1 در تعاملی بلندنظرانه با مفتی بزرگ الازهر مرحوم شیخ محمود شلتوت؛ بر اساس آموزه این حدیث شریف، بنای «دار التقریب» را نهادند تا بدبینی و کینه ورزی میان برادران اسلامی شیعه و سنی، به برادری و تفاهم بدل شود.

امام خمینی(س) نیز با تشخیص درست و دقیق از درد جانکاه جوامع اسلامی، یعنی اختلاف و نزاع و درگیری؛ از این حدیث شریف نبوی مدد گرفته و پرچم اتحاد صفوف مسلمانان و آرمان مقدس وحدت اسلامی را بلند کردند تا مسلمانان به جای دشمنی با یکدیگر به دوستی با هم اهتمام ورزند.

روشن است که «حدیث غدیر» به اتقان و استحکامی که در واقعیت تاریخ اسلام دارد، ریشه و اساس مذهب شیعه را تشکیل می‌دهد، ولی نباید فقط در گذشته ماند و بر «غدیر» اصرار ورزید؛ بلکه باید بر آن پایه و ریشه، آموزة ثقلین را محور و مدار زندگی اسلامی و زیست مسلمانی قرار داد که اگر غدیر دیروز شیعیان را اثبات می‌کند، ثقلین امروز و فردای آنان را اصلاح و آباد می‌نماید.

دعوت امام خمینی به وحدت اسلامی، حرکت بر اساس فرهنگ ثقلین بوده است و اذعان به این‌که اگر ریشه شیعه از دریای بی‌نظیر غدیر سیراب می‌شود ، امروز و فردای شیعه و بلکه تمامی مسلمانان در سایه‌سار ثقلین معنا پیدا می‌کند و با محوریت آن باید رقم بخورد.