جماران: هدف آفریده شدن ما «خلیفة الله» شدن است و «خلیفه‌ی خدایِ حیّ و حاضر در همه زمان‌ها، مکان‌ها و دوران‌ها»؛ خدایی که قبل از هر اوّلی، اوّل بوده و بعد از هر آخَری، آخَر است، نه به معنای «جانشین» بلکه به معنای «نمایاننده و مَظهَر» است و پیامبر و اهل بیت معصومش[صلوات خدا بر آنان]  در درجه اول و پیامبران معصوم در درجه بعد خلیفه‌ها و نمایاننده‌های خدا هستند و ما هم باید سعی کنیم به صفات جمال و کمال حق آراسته گردیم و به مراتب و درجاتی از مظهر بودن، نایل شویم. در فرازی از دعای افتتاح در ثنا و ستایش خداوند آمده: 

«الْحَمْدُ لِلَّهِ‌ عَلَى‌ حِلْمِهِ‌ بَعْدَ عِلْمِهِ‌ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى عَفْوِهِ بَعْدَ قُدْرَتِهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى طُولِ أَنَاتِهِ فِی غَضَبِهِ وَ هُوَ قَادِرٌ عَلَى مَا یُرِیدُ»(تهذیب، ج3، ص109)

 1. سپاس خداوند را بر حِلم و تحمّل کردنش بعد از عالم بودن به جرم‌های ما، 

 2. حمد و سپاس خدای را بر چشم‌پوشی‌اش بعد از توانا بودن بر انتقام و کیفر از ما،

3. سپاس خدای را بر مهلت دادن طولانی‌اش به هنگام خشم و غضب حال آن که بر هر چه اراده کند، تواناست. 

 ما در این صفات چقدر با خدا همرنگیم؟ یا خدای ناکرده عکس حضرت حق می‌باشیم؟ ما نسبت به دشمنی‌هایی که با ما می‌شود و بدی‌هایی که در حقمان صورت می‌گیرد، آگاه نیستیم با این وجود در برابر دشمنی‌های احتمالی و گُمانی به شدت موضع می‌گیریم حال اگر آگاهی یابیم، چه می‌کنیم؟ حاضریم تحمل ورزیم و به خشم نیاییم و کیفر نکنیم و نکوبیم؟

بر انتقام از دشمنان و مخالفانمان قدرت نداریم با این وجود برای انتقام و تلافی، شب و روز نقشه می‌کشیم و اگر از دستمان برآید، از هیچ کاری برای انتقام خودداری نمی‌ورزیم، حال اگر قدرت داشتیم، چه می‌کردیم؟ و چه‌ها نمی‌کردیم؟

 اگر کسی با اعمال و رفتارش ما را به خشم آورد و ما توان تنبیه و گوشمالی‌اش را داشته باشیم، چقدر حاضریم مهلت دهیم و با مدارا و محبت از او بخواهیم تا از رفتاری که به نظر ما ناپسند است، دست بکشد؟

 بیاییم کلاه خود را قاضی کنیم و ببینیم آیا ما را رنگی از خدا در این موارد هست؟ و بیاییم تا هنوز فرصتی هست در راستای همرنگ شدن با خدا در این زمینه‌های مهم –که اثرات بسیار مثبت و مبارکی در اصلاح زندگی فردی و اجتماعی ما دارد- قدمی برداریم.  خدایا ما را رنگ خود ببخش که زیباتر از رنگ تو، رنگی نیست. آمین.