هنوز در جامعه ما که نظام اسلامی دارد، متاسفانه انتقاد جایگاه واقعی خود را پیدا نکرده و در بسیاری موارد بدون رعایت ضوابط مرتبط با نقد انجام می‌شود.
اولین و مهم‌ترین ضابطه نقد اینست که نقدکننده آنچه را که می‌خواهد نقد کند بطور کامل خوانده یا شنیده و درست فهمیده باشد. امروزه در فضای مجازی با تقطیع و یا نقل خلاصه سخنان یا مقالات و یا گزارش‌ها، معمولاً مطالب به صورت ناقص منعکس می‌شوند و همین امر موجب می‌شود نقدکننده به چیزی انتقاد کند که بطور کامل آن را نخوانده یا نشنیده و در نتیجه به درستی نفهمیده است. سال گذشته و امسال در فضای مجازی سخنی از شهید مظلوم آیت‌الله بهشتی با صدا و فیلم پخش شد که ایشان می‌گفتند گاهی هم عیبی ندارد که افراد مرتکب فلان کار حرام بشوند. این سخن از شهید بهشتی بسیار عجیب بود ولی این فقط بخشی از سخن ایشان بود که از کسی نقل می‌کرد و تقطیع‌کنندگان جواب آن را که در ادامه داده بود حذف کرده بودند تا بینندگان و شنوندگان را گمراه کنند.
اینجانب مقالات متعددی درباره اینکه در انتخابات 1400 دو طایفه نظامی و روحانی کاندیدا نشوند نوشتم و منتشر کردم. اظهارنظرهای موافق و مخالف زیادی هم شد ولی پیدا بود که بعضی از اظهارنظرکنندگان اصل مقالات را نخوانده‌اند و فقط بعضی جملات آنها را در فضای مجازی دیده‌اند آنهم جملاتی که خلاصه شده و محصول برداشت نقل‌کنندگان بود. در اعتراض به عملکرد بعضی مداحان و واعظان هم مطالبی نوشتم که باز هم به همین دلیل، عده‌ای بدون آنکه بدانند ایراد نویسنده مقاله به حرف‌های بی‌پایه و به خواب و خیال استناد کردن‌های این دو قشر است، او را به ضدیت با مداحان و مجالس عزاداری و وعظ و حتی امام حسین علیه‌السلام متهم کردند!
با توجه به اینکه به انتخابات ریاست جمهوری 1400 نزدیک می‌شویم، لازم می‌دانم یکبار دیگر مخالفت خود با کاندیدا شدن نظامیان و روحانیون برای رئیس‌جمهور شدن را تکرار کنم و اینبار به نفی اکتفا نکنم و این را هم اضافه کنم که به چگونه رئیس‌جمهوری نیاز داریم. این یادآوری را هم لازم می‌دانم که شخص خاصی را برای ریاست جمهوری در نظر ندارم و برخلاف تصور بعضی افراد، هیچگونه وابستگی به جناح‌های اصلاح‌طلب و اصولگرا ندارم و آنچه می‌نویسم نظر شخصی خودم و با نیت خیرخواهی برای نظام جمهوری اسلامی است که سخت به آن معتقدم و تلاش برای حفاظت آن از انحراف و جلوگیری از تهی شدنش از اصول، آرمان‌ها و ارزش‌ها را واجب می‌دانم.
روحانیون در زمان زیادی از چهار دهه عمر نظام جمهوری اسلامی عهده‌دار مسئولیت اول اجرائی کشور بودند و بهتر است مدتی این مسئولیت برعهده افراد غیرروحانی باشد. نظامیان هم اگر قدرت اجرائی و سیاسی را تحویل بگیرند اولاً روحیه نظامی‌گری را بر عرصه سیاسی کشور مستولی می‌کنند که بهیچوجه به صلاح نظام نیست و ثانیاً بسیار بعید است حاضر شوند قدرت را به دیگران برگردانند. بنابراین، به صلاح کشور نیست این دو طایفه در انتخابات ریاست جمهوری 1400 کاندیدا شوند. این نظر، متکی به قانون نیست یعنی منع قانونی برای کاندیدا شدن این دو طایفه وجود ندارد ولی باید پذیرفت که مصلحت در مواردی می‌تواند قانون را تحت‌الشعاع خود قرار دهد.
اما اینکه رئیس‌جمهور مطلوب برای این مقطع از تاریخ کشورمان باید دارای چه ویژگی‌هائی باشد، سوالی است که جواب آن را باید با شناخت اوضاع کشور به دست آورد. علت اصلی مشکلات کنونی کشور ما اینست که هیچ دستگاهی به قانون اساسی طبق وظایفی که برایشان در نظر گرفته شده عمل نمی‌کند. بعضی از آنها در وظایف دیگران دخالت می‌کنند و بعضی دیگر امکان استفاده از حق قانونی خود را ندارند. اوضاع نابسامان کنونی فقط هنگامی سامان خواهد یافت که هر دستگاهی به آنچه قانون اساسی برایش در نظر گرفته عمل کند.
بدین‌ترتیب، رئیس‌جمهوری برای مقطع کنونی کشورمان مطلوب است که بتواند جلوی تجاوز به قانون اساسی را بگیرد و کاری کند که تمام دستگاه‌ها به وظایف خود براساس آنچه قانون اساسی برایشان در نظر گرفته عمل کنند. قانون اساسی نظام جمهوری اسلامی این ظرفیت را دارد که حقوق آحاد مردم را تامین کند، اقتصاد را ساماندهی کند و اختلافات سیاسی را با داوری صحیح برطرف نماید به این شرط که هیچ دستگاهی زیاده‌خواهی نکند و همه به وظایف خود در چارچوب قانون اساسی عمل کنند.
در حال حاضر در میان افرادی که مایل به نامزدی ریاست جمهوری هستند کسی را که بتواند از عهده این کار بزرگ برآید نمی‌شناسم. باید صبر کنیم ثبت‌نام داوطلبان انجام شود تا بتوانیم در این زمینه نظر بدهیم. اگر چنین کسی پیدا نشود یا در انتخابات به پیروزی نرسد، نمی‌توان به بهبود اوضاع کشور امیدی داشت.