هنوز توافقی با آمریکا صورت نگرفته و گفت‌وگوها در مراحل اولیه است که تندروها دارند علیه آن صف‌آرایی می‌کنند. درست مثل برجام قبلی، آنقدر تیغ و تیشه بر سر راه آن ریختند که هنوز ترامپ نیامده، شرکت‌های غربی که به‌امید تغییر فضای بعد از برجام به ایران آمده بودند، چمدان‌هایشان را بستند و بازگشتند. بعد هم تندرو دیگری به‌نام ترامپ تیر خلاص را به پیکر بی‌جان آن شلیک نمود و البته تندروها هم طبق معمول یقه میانه‌روها را گرفتند که «دیدید به آمریکایی‌ها نمی‌شود اعتماد کرد؛ ما از اول هم گفته بودیم و... .» به‌روی خودشان نیاوردند که از ترس اینکه مبادا برجام منجر به تنش‌زدایی با آمریکا شود، چه بلاهایی که از همان ابتدا بر سر آن نیاوردند. هنوز مرکب امضای آن خشک نشده بود که با شلیک دو موشک که بر روی آن نوشته بود:«اسرائیل باید از صحنه روزگار محو شود»، به دنیا پیام دادند که مبادا کسی فکر کند که برجام تغییری در دشمنی با غرب به‌وجود آورده. مثل برجام قبلی، اینبار هم نگرانند مبادا توافق منجر به تنش‌زدایی با غرب شود. به‌علاوه همچون برجام قبلی نمی‌خواهند بهبود وضع اقتصادی به‌سود روحانی و میانه‌روها شود.  البته اینبار از یکسو وضعیت و شرایط ما  تغییر کرده و از سوئی دیگر هم غربی‌ها به‌دنبال حل و فصل موضوعات بیشتری از صرفا هسته‌ای هستند، اما یک واقعیت فرقی نکرده: منافع ملی برای تندروها همچنان فرع بر اولویت‌های ایدئولوژیک، سیاسی و جناحی‌شان هست.