حتی اگر فرض کنیم که سران اسرائیل در تهدیدات خود جدی هستند، آیا عاقلانه است که ارتش اسرائیل به صورت مستقل اماده هدف گرفتن تاسیسات هسته ای ایران باشد؟ یعنی بدون مشارکت و حمایت آمریکا؟ اگر نگوییم محال، واقعا بعید است که اسرائیل بدون مشارکت آمریکا یا حداقل بدون آگاهی و حمایت مستقیم آن، وارد حمله به ایران شود، حال آنکه آمریکا امروز در صدد تدبیر چنین اقدامی نیست.
عصام نعمان در القدس العربی نوشت: تهدیدات سران اسرائیلی در مورد حمله به ایران به صورت پی در پی شنیده می شود، از آن جمله اظهارات رئیس ستاد مشترک ارتیش اسرائیل است که تصریح کرده ارتش در حال برنامه ریزی و امادگی برای ضربه نظامی به ایران است. همانطور که بنی گانتس نیز در مصاحبه ای با فاکس نیوز، گفت: ارتش اسرائیل به دنبال افزایش امادگی های خود برای حمله به تاسیسات هسته ای ایران است.
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، در ادامه این مطلب آماده است: در همین رابطه، نتانیاهو هم در مصاحبه ای با یسرائیل الیوم گفت: در جستجوی گزینه ای برای ممانعت از ساخت بمب هسته ای توسط ایران، به هر قیمتی است. وی در تماس تلفنی با کاملا هریس نیز بر این مساله تاکید کرد.
پشت پرده تهدیدات اسرائیل چیست؟ پیامدهای آن بر ایران و متحدانش کدام است؟
اغلب کارشناسان سیاسی و نظامی اسرائیل در این باره اتفاق نظر دارند که نتانیاهو، گانتس و کوخافی، تهدیدات خود را به صورت همزمان متوجه ایران و آمریکا می کنند، از دولت بایدن می خواهند به توافق هسته ای با ایران بازنگردد، یا حداقل مذاکراتی را انجام دهند که منجر به محدود شدن قدرت ایران برای ساخت سلاح هسته ای و موشکهای بالستیک شود. اسرائیلی ها از ایران می خواهند از ضربات نظامی و هسته ای آنها بترسد و اجرای تهدیداتشان را جدی بگیرد، تا مجبور به پذیرفتن خواسته های ایالات متحده در مذاکرات شوند.
بایدن و اغلب ارکان دولتش، مایل به بازگشت به توافق هسته ای هستند، اما در خصوص برخی متغیرها محافظه کاری دارند. وندی شرمن، نامزد بایدن برای منصب معاون وزیر خارجه، این محافظه کاری ها را در برابر کمیسیون امور خارجی سنا اظهار کرده و تاکید نمود سال 2021 با سال 2015 متفاوت است، چرا که وقایع جغرافیایی سیاسی در منطقه تغییر یافته، بدین معنا، مسیر هم عوض شده است. شرمن به این شکل قصد داشت به مخالفان بازگشت به توافق هسته ای بفهماند که دولت بایدن تغییرات را در نظر داشته و مایل است در مذاکرات آینده آنها را مورد بررسی قرار دهد. ایران همچنان بر همان موضع قبلی خود در مورد ضرورت رفع تحریمها بدون شرط از سوی آمریکاست، تا به این شکل حسن نیت آن مشخص شود. اما به طور کلی تهران باب مذاکره را سد نکرده است، همانطور که دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام محسن رضایی در گفتگو با فاینشنال تایمز تصریح کرد در صورتی که طرف مقابل اشاره های واضح و ضامنی برای رفع تحریمها در طول یک سال، ارائه دهد، ایران آماده بازگشت به مذاکرات هسته ای با ایالات متحده و دیگر قوای جهانی است.
اگر آمریکا نتواند ایران را در مورد نشستن پای میز مذاکره قانع کند، چه می شود؟ آیا سران اسرائیل تهدیدات خود در مورد حمله به تاسیسات هسته ای ایران را اجرایی می کنند؟ درست است که نباید تهدیدات سران اسرائیل را نادیده گرفت، بویژه انکه نتانیاهو از تکیه بر هر راهی که باعث دوری اش از خطر محاکمه به خاطر جرایم فساد و رشوه شود، ابایی ندارد. اما لازم است فراموش نکنیم که نتانیاهو و ارکان احزاب حاضر در دولت او، مایل به پیروزی در انتخاباتی هستند که چند روز دیگر انجام می شود، همین مساله آنها را به سمت جلب اعتماد عمومی سوق می دهد و از نظر آنها این اعتماد با اظهاراتی مبنی بر توانایی نظامی اسرائیل و امادگی ارتش این رژیم برای هدف گرفتن تاسیسات هسته ای ایران تقویت می شود. حتی اگر فرض کنیم که سران اسرائیل در تهدیدات خود جدی هستند، آیا عاقلانه است که ارتش اسرائیل به صورت مستقل اماده هدف گرفتن تاسیسات هسته ای ایران باشد؟ یعنی بدون مشارکت و حمایت آمریکا؟
اگر نگوییم محال، واقعا بعید است که اسرائیل بدون مشارکت آمریکا یا حداقل بدون آگاهی و حمایت مستقیم آن، وارد حمله به ایران شود، حال آنکه آمریکا امروز در صدد تدبیر چنین اقدامی نیست، به این دلایل:
ملت آمریکا پس از جنگ های متعدد و دادن هزینه های انسانی و مادی، بویژه در جنگ عراق، مخالف هر گونه جنگ خشن جدیدی است.
آمریکا امروز از هزینه های انسانی و اقتصادی گرانی که نتیجه شیوع کرونا در این کشور است رنج می برد و دولت بایدن مجبور به اختصاص تریلیون ها دلار برای کاستن از شدت پیامدهای این بیماری است و همین مساله مانع از آن می شود که بتواند توان مالی خود را صرف جنگ کند.
امنیت اسرائیل در زمان حاضر در معرض خطر نابود کننده ای نیست که مستلزم ورود آمریکا به جنگی پر هزینه باشد.
وجود تحولات و سناریوهای متعددی برای حمایت از منافع آمریکا و امنیت اسرائیل، بهتر از ورود به جنگ است.
اگر نشانه هایی وجود داشته باشد مبنی بر امکان رسیدن به مذاکرات غیر مستقیمی با ایران در چارچوب آژانس بین المللی انرژی اتمی، تحت عنوان بررسی توافق بر سر حل اشکالات فنی مربوط به موضوع نظامی بر فعالیتهای هسته ای ایران، این کشور به حکم اینکه طرفی در توافق با آژانس است، این مذاکرات را می پذیرد.
علاوه بر این، عامل مهم دیگری هم وجود دارد، ایران گام بلندی را در راستی پیشرفت تکنولوژی و ساخت سلاح پیشرفته برداشته و می تواند با استفاده از آن، از خود دفاع کرده و نقشه های دشمنان برای آسیب رساندن را با شکست مواجه کند، در چنین شرایطی چرا آمریکا باید در جنگی فراگیر و شکست خورده شرکت کند؟
خلاصه آنکه دوستان ایالات متحده و دشمنان محور مقاومت در منطقه، بویژه لبنانی ها، هیچ مصلحت و فایده ای در حساب کردن روی دخالتشان در درگیری با دشمنانشان در داخل نداشته و اطمینان دارند این دخالت هیچ تاثیر مثبتی روی شرایط آنها ندارد.
