روزنامه جوان با توجه به اینکه متعلق به ارگان نظامی است، حیات و موجودیتش بر خلاف فرمان و وصیت امام است. لذا هر سخنی از سوی ایشان قبل از اینکه خود را از این اتهام برهانند، شنیدنی نیست. پس لازم است مدیران این روزنامه اگر واقعا درد دفاع از امام دارند اول از خود شروع کنند و با خروج از نهادهای نظامی کار سیاسی را به طور مستقل دنبال نمایند. و الا در نگاه عاشقان خمینی سخنانشان از کمترین مقبولیتی برخوردار نیست.
جماران: امروز چنانکه منتظر بودیم روزنامه جوان هم به صف حمله کنندگان به «انتقادکنندگان از بیانیه بیست و دوم بهمن» پیوست. این روزنامه که در مقابل بزرگ ترین «گاف تاریخی» که همانا حذف نام مقتدای بزرگ ملت ایران از بیانیه بیست و دوم بهمن بود، خاموش مانده بود امروز نوشت: «جالب اینجاست که کسانی امروز با کلیدواژه «امام زدایی» مدعی شده‌اند که در طول سه دهه اخیر بار‌ها در مقابل هتاکی‌های همقطاران خود به ساحت امام احل (ره) سکوت کرده‌اند... آنچه اصل است، قرابت و امتداد فکری و معنوی است. در این نگاه قرار نیست کسی از نام خانوادگی مشترک با امام سود برد، بلکه بنا بر این با تسری گفتمان امام (ره) در سطح ملی و فراملی، نام و مکتب امام اعتلا یابد..»
درباره این نوشته که حاوی مطالب دیگری هم هست چند نکته وجود دارد:
اول آنکه روزنامه جوان با توجه به اینکه متعلق به ارگان نظامی است، حیات و موجودیتش بر خلاف فرمان و وصیت امام است. لذا هر سخنی از سوی ایشان قبل از اینکه خود را از این اتهام برهانند، شنیدنی نیست.
پس لازم است مدیران این روزنامه اگر واقعا درد دفاع از امام دارند اول از خود شروع کنند و با خروج از نهادهای نظامی کار سیاسی را به طور مستقل دنبال نمایند. و الا در نگاه عاشقان خمینی سخنانشان از کمترین مقبولیتی برخوردار نیست.
دوم آنکه تأکید این روزنامه بر «نفی قبیله گرایی» ستودنی است و باید آن را به دیده قبول نگریست. اما «توبه فرمایان چرا خود توبه کمتر می کنند؟» نمونه ساده این مسئله البته سکوت غیر قابل توجیه همین روزنامه و مدیران آن در مقابل حذف «نام خمینی» ،«آرمان امام»،« خط امام »و و... در بیانیه مذکور است. برادران ما در «جوان» از خود بپرسند که اگر دیگران چنین کرده بودند چه واکنشی نشان می دادند؟
سوم آنکه ایشان « نام خانوادگی» را هم مورد اشاره قرار داده اند که آشکارا اشاره به خانواده امام و مشخصا یادگار امام دارد. جالب است که مدیر مسئول این روزنامه در ماه قبل هم به بهانه ای غلط، یادگار امام را آماج هجمه خویش ساخته بود، ولی حاضر نشد جواب حکیمانه جناب آقای صالحی منش به نوشته خود را در روزنامه منتشر کند.
البته اینکه «فرزندان امام» باید در خدمت «نویسندگان روزنامه جوان»، درس امام شناسی را فرابگیرند، به قدری خنده دار است که احتیاج به جواب ندارد، اما ناگفته نماند که این گونه سخن را برخی دیگر هم در صدر اسلام نسبت به فرزندان .... . بگذریم.
اما برای اینکه مدیران روزنامه جوان بخواهند «کرسی تلمذ»، دایر کنند، ابتدا لازم است از نویسندگان این روزنامه، یک امتحان از مسائل مختلف در حوزه امام شناسی بگیریم، تا سطح دانش ایشان معلوم شود و بعد ادعای مذکور را طرح کنند. آیا اصلا این آقایان می دانند امام چند کتاب فقهی و اصولی دارند؟ مبنای خطابات قانونیه امام چه تأثیری در فقه حکومتی ایشان دارد؟ ارتباط مبانی اخلاقی ایشان با فقه سیاسی شان در چیست؟ کدام مبنای اصولی امام بنیان حرکت انقلابی است؟ تحجر از منظر امام به چه معناست؟ قید اطلاق در ولایت مطلقه فقیه نفی کدام تقییدات است؟ مراد امام از اسلام آمریکایی چیست؟ و مصادیق آن کدام است؟ حکم ثانوی چه نسبتی با حکم حکومتی دارد؟ حکومت به چه معنا از احکام اولیه و از شئون تفویضی به پیامبر است؟....
چهارم آنکه دوستان مدت هاست یک جانبه در ادعای «امام دوستی» میدان داری کرده اند و هیچ از خود نپرسیده اند که وقتی فرزندان امام را به تیغ رفتارهای جناحی از ابتدایی ترین حقوق محروم ساختند، چرا فریاد نزدند؟ چرا بر خلاف نظر امام تحجر را مورد نقد قرار ندادند و وقتی موسیقی حلال را از شهر ها حذف کردند کجا بودند؟ وقتی برای مخالفین دیروز امام در نجف .....؟ وقتی کسی در تلویزیون و بعدها در سخنرانی دیگران را بر امام ترجیح داد چرا ساکت ماندند؟ وقتی بر خلاف وصیت امام رفتار می شود چرا حرف نمی زنند؟ وقتی تندروی ها و افراطکاری ها را می بینند که بر خلاف سخن و فرهنگ امام است، کجا هستند؟ وقتی در حوزه برای تشکیل یک مدرسه برای ترویج اندیشه امام سنگ اندازی می شود چرا ساکتند؟ وقتی آمریکا و شوروی.....
بگذریم. به نظر من هم ، همه باید مدافع امام و نام امام و خط امام باشیم و خود را به قبیله گرایی نکوهیده ملوث نکنیم.
