در ورود امام [اعلی الله مقامه] به وطن در 12 بهمن ماه 1357؛ در فرودگاه متنی توسط یک جوان خوانده شد که نویسنده آن شهید آیت الله مطهری(ره) بوده است.
در این متن «آمدن امام» در دو مقطع«آنچه شده و آنچه باید بشود»، چنین تحلیل و برآورد شده است:
نسبت به آنچه شد:
۱) سمبل های زر و زور و بت های فلزی و گوشتی یکی پس از دیگری از مقر حکمرانی به زیر آورده شدند.
۲) حکومت خدایی جایگزین حکومت طاغوتی گردید.
اما نسبت به آنچه در آینده باید بشود:
۳) ملت ایران، از پای نمی نشیند.
۴) در انتظار برقراری جامعه توحیدی است.
۵) جامعه توحیدی؛ جامعه ای که در آن، انسان از قید بندگی انسان آزاد باشد و بهره کشی انسان از انسان ملغی گردد.
۶) جامعه ای که از ناهمواری ها و نابرابری های مصنوعی اثری نماند.
۷) در آن جامعه بُت های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی یکسره سرنگون گردند.
۸) جامعه ای که مساوات، برابری و برادری به معنی واقعی کلمه برقرار شود.
۹) آثار استبداد 2500 ساله و استعمار 400 ساله محو گردد.
۱۰) و در یک کلمه، بندگی از آن خدا و حکومت، حکومت الهی باشد.
