در اولین روز از چهل و سومین دهه فجر، مناسب‌ترین اقدام، از امام خمینی گفتن است. نه تعریف و تمجید از آن یگانه دوران که از تعریف و تمجید بی‌نیاز است و در تمام عمر پربرکت خود هرگز انتظار چنین چیزی را از هیچکس نداشت. او حتی به کسانی که با کلمات و عبارات مبالغه‌آمیز به توصیفش می‌پرداختند، تذکر فوری و صریح می‌داد و از آنها گله می‌کرد و یا شفافیت درباره خودش می‌گفت که بهیچوجه در خور چنین توصیف‌هائی نیست.
می‌خواهم از هشدارهای او بگویم که از روز اول استقرار نظام جمهوری اسلامی که خود موسسش بود، بر ضرورت تهذیب نفس به‌ویژه برای مسئولین نظام تاکید کرد و بشدت بر این نکته اصرار داشت که اگر فریب مقام و منصب را بخورید، به همان طاغوت‌هائی تبدیل خواهید شد که ملت ایران علیه آنها قیام کردند و شماها را به جای آنها به کار گماردند. این، کلام امام خمینی است که می‌گفت:
«طاغوت برای اینکه پسر کی بود و نوه کی بود که نبود، برای اعمالش بود. اگر اعمال ما هم اعمال طاغوتی باشد، برای خود باشد، نه برای ملت، دعوا بکنیم سر خودمان، نه برای مصالح ملت، این همان طاغوت است، منتها به یک صورت دیگری درآمده، اما طاغوت است. طاغوت هم مراتب دارد، یک طاغوت مثل رضاخان و محمدرضا و یک طاغوت هم مثل کارتر و امثال آنهاست، یک طاغوت هم مثل ماهاست».
حالا بعد از گذشت 42 سال از تاسیس نظام جمهوری اسلامی، جا دارد به ارزیابی میزان توجه مسئولین به این هشدار امام بپردازیم و نتیجه آن را میزان‌الحراره نبض این نظام بدانیم. حضرات مسئولین که خودشان به ارزیابی عملکرد خود اقدام نمی‌کنند. سفرهایشان را پربار و سخنرانی‌هایشان را دُرربار می‌دانند و در وعده دادن بی‌نظیر هستند. اگر کسی با قلم یا زبان به آنان بگوید بالای چشمتان ابروست، اخم می‌کنند و نویسنده و گوینده این سخن را در بهترین و خوشبینانه‌ترین حالت، عوام و نادان می‌دانند. بنابراین، چاره‌ای غیر از این وجود ندارد که دیگران این ارزیابی را برعهده بگیرند و بدون آنکه به ورطه افراط و تفریط بغلطند و از انصاف دور شوند، واقعیت‌ها را گوشزد نمایند و اهمیتی ندهند که حضرات مسئولین از این نوشته‌ها و گفته‌ها پند می‌گیرند یا ملال.
جنگ قدرت، معیار خوبی برای سنجیدن میزان تهذیب نفس و خودسازی کسانی است که در مصادر قدرت قرار دارند. کسانی که در بدترین شرایط آماج حملات دوستان و رقبای سیاسی خود، سکوت را بر پاسخ دادن ترجیح می‌دهند و به انجام وظیفه‌ای که برعهده دارند می‌پردازند، قطعاً از تهذیب نفس بهره‌ای دارند. همین بهره معنوی قطعاً دست آنها را می‌گیرد و آنها را به مراحلی از توفیقات برای خدمت به مردم می‌رساند. اما متاسفانه این قبیل افراد در سطوح بالای مدیریت‌ها و در جناح‌های سیاسی بسیار کمیاب هستند. چرب و شیرین قدرت توانسته چشم‌ها را نابینا و گوش‌ها را ناشنوا کند. حضرات، علاوه بر اینکه تریبون‌ها را با تفنگ و توپخانه عوضی گرفته‌اند، از امکاناتی که به تناسب جایگاه مسئولیتی‌شان در اختیار دارند برای بالا رفتن از نردبان قدرت نیز استفاده می‌کنند.
در این میان، مردم از یکطرف با مشاهده جنگ قدرت، مایوس می‌شوند و از طرف دیگر چون حضرات وقت خود را صرف زورآزمائی با همدیگر می‌کنند و به حل مشکلات موفق نمی‌شوند، عوارض منفی اقتصادی را باید مردم تحمل کنند. کسانی که در مصادر امور قرار می‌گیرند و به جنگ قدرت مشغول می‌شوند، قطعاً از مصادیق طاغوتند، از همان قسم طاغوتی که امام فرمودند «یک طاغوت هم مثل ماهاست».
نظام جمهوری اسلامی آمد تا بساط طاغوتی را برای همیشه از بین ببرد ولی قبل از اینکه عمرش به نیم‌قرن برسد، بسیاری از مسئولین و فعالان سیاسی درون این نظام، مبتلا به زندگی طاغوتی، خوی طاغوتی و رفتار طاغوتی با مردم شده‌اند. مردم دقیقاً متوجه این انحراف از مسیر امام هستند و اگر تا امروز صبر کرده‌اند به خاطر اینست که می‌خواهند حرمت میراث امام را نگهدارند. حضرات تصور نکنند می‌توانند به این مسیر انحرافی ادامه بدهند. دهه فجر امسال فرصت خوبی برای تجدیدنظر و بازگشت به خط امام است.