جماران: امروز در کمال ناباوری مطلبی را از حجه الاسلام صدیقی شنیدم که هنوز در حیرت از آن به سر می برم. ایشان در مصاحبه با شبکه چهار می گوید: «خیلی بر ما سخت می گذشت. ایشان که دید ما ناراحتیم چشمانش را باز کرد و فرمود ناراحت نباشید این ناراحتی تا دو هفته است. دو هفته بعد باغ وسیعی برای ما تدارک دیده شده است و ما را آنجا می برند. این دلداری را به ما داد و دو هفته بعد هم تمام شد. یعنی دقیقا وقت وفات خودشان را خبر داشتند و جایگاهش را هم به او نشان داده بودند، در یک باغ وسیعی. داماد داماد ایشان آیت الله محمدی عراقی هستند که از فضلای متدین و انقلابی و از خبرگان هستند؛ داماد ایشان آقای دکتر محمدی جزء مریدان مرحوم آقای حق شناس بود گفت که آیت الله مصباح را در خانه غسل دادند و کسی غسل داد که آقای حق شناس را غسل داده بود. غسال گفته بود که آیت الله جاودان به ما پیام داده که حواستان باشد که اگر از آقای مصباح کرامتی دیدید به ما بگید. گفت این پیام را وقتی ما دریافت کردیم، وقتی من غسل می دادم آرزو کردم که کاش آقای مصباح از ما هم شفاعت کند و تا این آرزو آمد دیدم آقای مصباح چشمانشان را باز کردند. یک نگاه مهربانانه کردند و دوباره چشمانشان را بستند. ایشان از اولیای مسلم خدا بود...»

کسی از دوستان می گفت که اینکه ایشان انسان خوش باوری باشد به کنار، اما «عوامی» صدا و سیما تا چه حد است که این سخنان بی پایه و اساس را مطرح می کند. 

واقعیت آن است که اینگونه نظرات بیش از آنکه برای آیت الله مصباح کرامتی را ایجاد کند و چند «عوام صافی ضمیر» را مشعوف سازد بیشترین لطمه را به اساس دینداری می زند. 

اما یک پیشنهاد که به نظرم خوب است همه آن را دنبال کنیم تا شاید ما را از جهالت بیرون آورد و یا بازار اینگونه سخنان را بر چیند:

خبرنگاران این داستان را با طرح چند سؤال پی گیری کنند:

آقای جاودان کیست و آیا به غسال گفته است که به دنبال کرامت از آقای مصباح باشد؟ آقای جاودان توضیح دهد که مرادش از کرامت آیت الله مصباح در موقع غسل چه بوده است؟ غسال چه کسی بوده و سابقه او چیست و دقیقا چه دیده و چه گفته است؟ داماد آقای محمدی عراقی چه شنیده و چه را منتقل کرده است؟