آقای علم الهدی، امام جمعه مشهد اخیراً فرموده اند «رفع تحریم به جایی نمی رسد؛ درخواست نکنید که این یعنی خیانت یا بی سوادی!»

عجیب سخن و غریب مطالبه‌ی دستوری‌ست از هموطنان که «درخواست رفع تحریم نکنید»، مگر می‌توان چنین حقی را از ملتی ستاند که چنین در مضیقه هستند؟

اقای علم‌الهدی! نمی‌دانم از درد و رنج و عارضه‌ی مردم، اساساً مطلعید یا نه، اما این پیام یک مخاطب و یک هموطن است که از ناحیه تحریم، ضربات جدی و سهمگین خورده است.

جناب علم‌الهدی! این هموطن و میلیون‌ها دیگر از ملت شریف ایران که خواستار رفع تحریم‌ها هستند، نه خائنند و نه بی‌سواد! و البته ان‌شالله، مخالفین رفع تحریم‌های بی‌سابقه، ظالمانه و دهشتناک علیه ملت ایران، همراه و هم‌نشین این خصائل و خصائص ناپسند نباشند.

تقاضا دارم، اندکی وقت گذارده و با دقت و لطفاً چندبار، پیام این هموطن مظلوم را مطالعه بفرمایید:

«تو را بخدا به خدمت اقای علم الهدا بفرمایید جوان ۲۰ ساله من که دیابتی است و انسولین استفاده میکند و حدود ۶ ماه است که انسولین قلمی نوورپیت پیدا نمیشه بجایش انسولین چینی استفاده میکنیم انهم جواب نمیدهد حالا اگر رفع تحریما بفرمایش ایشون امکان پذیر نیست ما چه خاکی بر بریزیم.

من هم که یک کارگر هستم ماهیانه ۴ تومن حقوقم است و حقوقم دریافتیم به ریال است و خرجم به دلار ما بدبختا چکارکنیم؟؟؟»

حضرت آقای علم‌الهدی! می‌توانید شرایط اسف‌بار این کارگر زحمت‌کش و سرپرست خانواده را درک کنید؟ چه جوابی برای این هموطن مظلوم دارید؟ این همه لعن و طعنی که نثار مخالفان تحریم‌های ظالمانه می‌کنید ، بس نیست؟ والله اینان، مردمانند نه رقبای سیاسی جنابتان! آخر چه کنند این ملت شوربخت و مستأصل ؟

ضمن آنکه جناب علم‌الهدی! برای اثبات این همه گزاره، ضمن اجازت و رخصت، از باب «برهان خلف» استفاده و عرض می‌کنم، مگر همین مجلس مورد علاقه جنابتان، لغو تحریم را نخواست و دولت را مکلف نکرد و مستنکفین از آن را به حبس تهدید که هیچ! مبدل به قانون نکرد؟!

خدا را گواه می‌گیرم که بحث و نوشته‌ام «سیاسی» نیست؛ تاملی کنید و نه این دولت که هر آنکس که دوست دارید را پیشنهاد داده و برای حل و فصل تحریم‌ها، راهی کنید، افتخار و ثواب ابدی و اجر دنیوی و اُخروی‌اش، از صدر تا ذیل، نثار حضرتتان! لطفاً مردم را درک بفرمایید، لطفاً!ً