محمد سلامتی در گفت و گو با خبرنگار جماران درباره کاندیداتوری نظامیان گفت: نظامی ها در هر کشوری باید مورد اعتماد و حمایت همه مردم باشند تا امنیت به خوبی برقرار شود و در هنگام بحران و جنگ، مردم با کمال میل به کمک آنها بشتابند. حمایت یک بخش از مردم و عدم حمایت بخش دیگری از آنها، امنیت ملی را به خطر می اندازد.

امام به پرهیز نظامیان از ورود به عرصه سیاسی تاکید کردند

وی افزود: مردم اگر به نظامیان بی اعتماد باشند با آنها همکاری نمی کنند. لذا ضربه پذیری نظام بالا می رود. به دلیل اهمیت این موضوع در تمام دنیا به آن بهای ویژه می دهند. به همین لحاظ از ورود نظامیان به عرصه سیاسی که نماد قطب بندی بین مردم است، جلوگیری می کنند تا شکافی بین مردم و نیروهای نظامی به وجود نیاید.

سلامتی افزود: ورود نظامیان به عرصه سیاسی باعث می شود که بخشی از مردم طرفدار آنها و بخشی تبدیل به مخالف شوند. این مسأله با فلسفه ماموریت آنها مغایرت دارد. مرحوم امام هم با پیش بینی که داشتند و با توجه به همین امر در اوایل انقلاب، بر پرهیز نظامیان از ورود به عرصه سیاسی تاکید کردند.

نظامیان نظر امام و تجربه کشورهای دیگر را مدنظر قرار دهند

سلامتی گفت: امام در فرازی از سخنان خود اشاره داشتند که وقتی همه دنیا دنبال این هستند که ارتش شان از امور سیاسی کنار باشد، حتما یک چیزی می فهمند که می گویند این را. ما که می خواهیم سپاه و ارتش جندالله باشند و دسته بندی نداشته باشند و جهات سیاسی را کنار بگذارند برای این است که اگر جهات سیاسی و مناقشات سیاسی در سپاه رفت و در ارتش، باید فاتحه این سپاه و ارتش را بخوانیم.

وی در ادامه گفت: این تاکید امام نه یک بار بلکه بارها به مناسبت های مختلف تکرار شده است. لذا نظامیان و به ویژه سپاهیان باید به این مهم توجه داشته باشند و نظر امام و همین طور تجربه کشورهای دیگر را مدنظر خود قرار دهند. البته اگر بعضی از آنها بر حضور در انتخابات های مختلف اصرار دارند، حرجی نیست و استعفای دائم آنها از سپاه یا ارتش چاره این مسأله است.

خروج از نظامی گری و قطع حمایت ارگانی؛ شرط ورود به عرصه سیاسی

او بیان کرد: امام نکته جالبی مطرح کردند و گفتند« شما باید سعی کنید جهات سیاسی در سپاه وارد نشود، که اگر افکار سیاسی وارد سپاه شود، جهات نظامی آن از بین می ‌رود باید سپاه با محبوبیت محفوظ بماند و راهش آن است که با مردم مدارا کنیم ». همیشه به سپاه سفارش کنید آنان خودشان را یک جنگنده خدمتگذار مردم بدانند.(صحیفه امام، ج‌18، ص: 45 و 46) کسی که بخواهد سیاسی باشد و مجددا به سپاه برگردد دیگر نمی تواند یک جنگنده باشد بلکه عنصری سیاسی تلقی می شود که ممکن است بخواهد از ظرفیت های آنجا استفاده کند.

سلامتی گفت: امام هم بر این مسأله تاکید کردند که اگر یک فرد نظامی بخواهد فعالیت سیاسی کند، باید از ارگان نظامی خود خارج شود. البته این نکته مهم است که بعد از خروج فرد، باید حمایت ارتشی ها و سپاهی ها از او نیز به طور کامل منتفی شود. وگرنه چنانچه کسی چندصباحی به دلیل ملاحظات قانونی از شغل نظامی خود خارج شود و مجدد بازگردد و از پتانسیل و ظرفیت آنجا استفاده کند، خلاف است و ضمن اینکه با روح فرمایش امام تناقض دارد، یک نوع عدم عدالت بین آنها با سایر سیاسیونی ایجاد می کند که در دستگاه های دیگر کار می کنند.

نظامی ها نمی توانند برنامه ای جامع و دموکراتیک برای حل مشکلات داشته باشند

ایشان درباره چرایی مطرح شدن کاندیداهای نظامی در این مقطع گفت: در زمان های مختلفی که بحران بر یک مملکت حاکم یا به تعبیری شرایط حاد می شود، ممکن است عده ای یا جمعی از مردم به این نتیجه برسند که اگر کسی با خصوصیات یک نظامی که قاطعیت دارد به منصب ریاست جمهوری برسد، می تواند مشکلات را حل کند. اما تجربه ثابت کرده این کار عملی نیست. یعنی ارتشی ها و سپاهی ها در عین اینکه قاطعیت دارند، نمی توانند برنامه ای همه جانبه و دموکراتیک برای حل مشکلات سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی ارائه دهند.

او ادامه داد: چنین مسأله ای هنوز در دنیا سابقه نداشته است. بنابراین تنها موضوع قاطعیت مطرح نیست بلکه مهم تر از آن داشتن یک برنامه جامع است و فردی که چنین برنامه ای ارائه می دهد باید به آن اعتقاد داشته باشد. کاندیدای مناسب باید به دموکراسی، آزادی ها، تعاون و همکاری مردم اعتقاد داشته باشد. از این رو، تا به حال کمتر سابقه داشته یک نفر با سابقه نظامی بتواند این مسائل را مدنظرقرار دهد.