جماران، از«شهید» نوشتن نه به خاطر نیاز آنان به نوشتن باشد، بلکه به خاطر سهیم شدن و بهره‌مند شدن از برکات معنوی آن گوهرهای نورانی است.
شهیدان به تعبیر امام شان:«درقهقه مستانه شان عندربهم یرزقون اند.»
امید است دعایِ خمینی بزرگ در حق مشتاقان شهادت مستجاب باشد که نوشت:«خداوندا، این دفتر و کتاب شهادت را همچنان به روی مشتاقان باز، و ما را هم از وصول به آن محروم مکن.»
اما با احترام و تبرک جویی از«فضای آسمانی» شهیدان، اجازه دهید به مقوله«فضای زمینی» شهیدان وارد شویم و بهره متفاوتی ببریم. استاد شهید مرتضی مطهری(ره) می گوید: «شهدا شمع محفل بشریت اند؛ سوختند و محفل بشریت را روشن کردند.»
به نظر این قلم، این سخن نه تنها می تواند ناظر به بخش های معنوی و بهره‌مندی از خون شهید باشد، بلکه می تواند«خون شهید» زمینه ای باشد تا ما را به برخی کمی ها و کاستی متوجه کند و خیلی زودتر از آنکه خسارت های بزرگی گریبان گیرمان شود، در پی رفع و رجوع آن باشیم.
۱) نبود هر یک از شخصیت های ارزنده و پخته را با عنوان اینکه شهید شد و به کمال رسید و مشکلی نداریم! توجیه نکنیم. هریک از این عناصر ارزنده که توسط دشمنان این مرز و بوم از ما گرفته می شوند خسارت بزرگی است که جایگزین ندارد همانطوریکه که شهید صیاد شیرازی و حاج قاسم و... بدون تعارف جایگزین نداشته و نخواهد داشت.
۲) نفوذ اطلاعاتی از مقولاتی است که در جنگ گرم و سرد جای خود را دارد و غیر قابل انکار است.
نظام ما هم از این فساد نمی تواند مبرا باشد. بر مسئولین ذی ربط ضروری است به این سادگی از این مسئله عبور نکنند. واقعا بعد از ترور شهید حاج قاسم که ترور او با اطلاع رسانی مشکوکی در رسانه های معاند در روزهای منتهی به شهادتش مطرح شد، انتظار می رفت دیگر جامعه چشمانش نسبت به ترور عزیز ارزشمند دیگری، گریان نشود. آیا تجدید نظر در برنامه ها و یا حداقل پیراستگی از معایب، و رصد جدی خیانت های احتمالی نباید در دستور کار قرار گیرد؟!
۳) اشراف اطلاعاتی از ضروریات یک حکومت است و وقتی حکومتی مواجه با دشمنان پیچیده ای می شود این ضرورت چند برابر می شود.
خصوصا امروز که حکمرانی با سختی های خاص خودش مواجه است.
اشراف اطلاعاتی، هم زمان بر است و هم هزینه بر و مهمتر اینکه زوم شدن اشراف اطلاعاتی بر یک نقطه، چه بسا ایجاد غفلت از نقاط دیگر را رقم زند.
نکته مهمی که اینجا نمی توان لحاظ نکرد این است که اگر در یک حُکمرانی؛ روش کمونیستی که سرک کشیدن دائمی بر زندگی شهروندان است، قرار گیرد! آنگاه است که تمام و یا حداکثری اشراف اطلاعاتی روی کسانی می رود که در سیاست ورزی؛ در عین پای بندی به نظام و قانون، ولی متفاوت از حاکمان و حکمرانان فکر می کنند، و این رویه باعث می شود اهالی حراست از امنیت کشور ، از دشمن قدّار بیرونی غفلت و یا مورد کم توجهی قرار گیرد.
۴ ) در وجود و احتمال تاثیر فساد مانند خریدن افراد در این حملات ناجوانمردانه، نباید تردید کرد.
فساد مانند ویروس آلوده ای است که به هر اطاق، و یا به هر رئیس و هر میزی نزدیک می شود تا بتواند از نمد قدرت برای خود کلاهی از جنسِ قدرت و یا ثروت درست کند. باید بدون خط کشیدی های جناحی با فساد مقابله کرد. امروز فساد نه آفتابه دزدی است و نه تخم مرغ دزدی است که به شتر دزدی برسد! امروز فساد می تواند ماورای اقتصاد، با هر کیس اجتماعی، سیاسی، امنیتی و حتا پژوهشی، مرتبط باشد. پس باید فساد را جدی گرفت.
این چهار نقطه، نقاط خاکستری است که می توان با نور شمع شهید، به شناسایی و فائق آمدن بر آن توفیق یافت ان شاءالله.
