دوستان احساساتی و بی مطالعه داخلی که چون دستشان از همه جا کوتاه بود به نام خیابان «نوفل لو شاتو» متمسک شدند. به نظرم اگر فردا نام این خیابان را از روی دیوارهای شهر تهران برداریم کمترین گرد ناراحتی بر گونه ی یک فرانسوی نمی نشیند. نوفل شاتو بخشی از تاریخ ماست و نه تاریخ مردم فرانسه.
جماران: در این روزهای مصیبت بار که هم کرونا رهایمان نمی کند و هم حصر خودخواسته در منازل دست از سرمان بر نمی دارد، به ناگاه یک افراطی فرانسوی سر از بدن کسی جدا می کند و آنگاه یک رییس جمهور بی فکر دقیقا همان کاری را می کند که بهترین کمک به همان افراطی ها است. تجویز توهین به پیامبر مکرم اسلام(ص) توسط آقای مکرون جز آنکه بر اندیشه افراط گرایان بدمد، خاصیتی داشته است؟ و اساسا جز این می توان انتظار داشت که به والاترین و مهم ترین شخصیت تاریخ توهین شود و پیامبر مسلمانان هجو گردد و همه نظاره کنند؟
اما اطراف این حادثه چه کسانی هستند؟
نخست جریان افراطی داعشی که بیشترین منفعت را می برد و از تنور احساسات تحریک شده به باز آفرینی خود مشغول خواهد شد. این جریان در پناه همین توهین ها و تجویز آن توسط سران غرب، روش های ضد انسانی گذشته خود را توجیه می کند و در پشت خشم مقدس مسلمین به همانچه تا کنون کرده ادامه می دهد.
دوم اسراییل و جریانات ضد اسلامی هستند که با تحریک حس آزادی خواهی و دفاع از آنچه به دروغ آزادی بیان می داند، موج های ضد اسلام و اندیشه «اسلام هراسی» را در میان اروپاییان، بیش از هر زمان دیگر به جنبش در می آورند. این گروه تا کنون از افراطیون مسلمان شیعه و سنی بیشترین نفع را برده و باز هم چنین خواهد بود.
سوم حاکمان فرانسوی و در رأس ایشان، رییس جمهور این کشور است که در کمال ناباوری در دام افتاده و به احساسات پاک مسلمانان توهین کرده و نوعی مخالفت با فرانسه را در سرزمین های اسلامی دامن زده است. ماکرون ندانسته به بازی خطرناکی پای گذاشته که می تواند منافع فرانسه را در جهان با تهدید مواجه کند. این در حالی است که او می توانست ضمن محکوم کردن توهین به مقدسات مسلمانان و مسیحیان و همه ادیان و دعوت از همه برای برگزیدن «ادبیاتی محترمانه تر»، از آنچه آزادی بیان می داند هم دفاع کند. ماکرون در این داستان بسیار نابخردانه عمل کرد.
و چهارم دوستان احساساتی و بی مطالعه داخلی که چون دستشان از همه جا کوتاه بود به نام خیابان «نوفل لو شاتو» متمسک شدند. به نظرم اگر فردا نام این خیابان را از روی دیوارهای شهر تهران برداریم کمترین گرد ناراحتی بر گونه ی یک فرانسوی نمی نشیند. نوفل لوشاتو بخشی از تاریخ ماست و نه تاریخ مردم فرانسه. این نام به هویت تاریخی و انقلابی ما گره خورده و ارتباطی با دولت فرانسه ندارد. شاید این دوستان چون از فتح سفارت فرانسه منع شده اند، نادانسته به خودزنی روی آورده باشند ولی بهتر است آنانکه تاریخ و ظرائف آن را می دانند در این امور پیش گام باشند و نگذارند احساس بچه گانه بر گروهی از ایشان غلبه کند. البته احتمال هم دارد کسانی، دانسته، جوانان انقلابی را «هل» داده باشند.
