در حاشیه دعوت به ناامن سازی فضا برای بدحجابان!
در این شرایط و در این روزها گرفتاری مردم، متأسفانه از نای بعضی امامان جمعه فریادی برخاسته که تأسفی بر تأسف‌های بی‌شمار گذشته می‌افزاید. امام جمعه اصفهان و امام جمعه بجنورد(دو مرکز استان) به ویروس بدحجابی حسّاس شده و خواستار ناامن شدن فضا برای بدحجابان گردیده‌اند.
جماران: «رهبری نظام» در دیدار رمضانی سال 96 با دانشجویان، گفتند: «همه هسته‌های فکری و فرهنگی کار کنند؛ مستقل؛ آتش به اختیار باشند. البته قرارگاه مرکزی دستور می‌دهد اما چنانکه قرارگاه مرکزی اختلال دارد، شما افسران جنگ نرم، آنجا آتش به اختیارید». از آنجا که احتمال قوی بود فرمان «آتش به اختیار» بد تفسیر شده، به هرج و مرج و خدشه‌دار شدن «امنیت اجتماعی» که مهمترین نعمت و اصلی ترین وظیفه حکومت است؛ بینجامد، خود ایشان در اولین فرصت ممکن به تفسیر دستور همت گماشتند و گفتند: «آتش به اختیار به معنای کار فرهنگی خودجوش و تمیز است» و «نیروهای انقلابی بیش از همه باید مراقب نظم کشور، مراقب آرامش کشور، مراقب عدم سوء‌استفاده دشمنان از وضعیت کشور، مراقب حفظ قوانین باشند».
امامان جمعه به عنوان واسطه‌های بین مردم و رهبر در استانها، باید در راستای «محبوب سازی رهبری» از سویی رساننده فریاد فروخورده مردم مظلوم و مستضعف در برابر ظلم‌ها، ستم‌ها، تاراج‌ها و بی‌عدالتی‌ها به بالاترین مقام حکومت باشند تا رهبری بر همه نابسامانی‌ها اشراف کامل یافته و در سریع‌ترین فرصت برای به اصلاح آوردن آنها اقدام کند و به عنوان نمایندگان رهبری، مفسّر صحیح و امنیت‌زای مواضع ایشان باشند تا کسی نتواند بیانات و اوامر رهبری را بر خلاف مصالح اسلام و مردم تفسر و عمل کند و زمینه خدشه دار شدن محبوبیت رهبری را فراهم سازد.
اگر امامان جمعه در این چهار دهه فریادگر اعتراضات مردم و مفسر صحیح بیانات رهبر بودند، امروز شاهد این همه نابسامانی در کشور نبودیم و فرصت طلبان دنیاگرا نمی‌توانستند با حقوق‌های نجومی، اموال نجومی، اختلاس‌های نجومی، هدیه‌های نجومی، سلاطین فساد و ...، شکاف اجتماعی کم نظیر در کشور ایجاد کنند و «اقلیتی برخوردار» بر «اکثریتی ناکام» فرمان برانند و فرزندان انقلابی، شجاع، ظلم ستیز و فریادگر مردم، هر روز به بهانه‌ای با تیغ برنده «ردّ صلاحیت استصوابی» ذبح نمی‌شدند و از صحنه مدیریت کشور حذف نمی‌گردیدند که امروز شاهد باشیم برخی نمایندگان مجلس یازدهم در این مدت آن قدر به فکر خود بوده و برای خود تسهیلات گرفته‌اند که حقوق چهار سال نمایندگی آنها، کفاف اقساط تسهیلات گرفته شده را نمی‌دهد و در حالی که ملت با فقر و گرانی و گرسنگی و ... دست به گریبانند، به فکر اصلاح قوانین انتخاباتی و محدود کردن هر چه بیشتر دایره انتخاب مردم می‌باشند و دریغ که امامان جمعه که باید در صف اوّل دفاع از حقوق مردم و اعتراض به این فسادهای عریان باشند، گلویشان به اعتراضی خراش بردارد!
در این شرایط و در این روزها گرفتاری مردم، متأسفانه از نای بعضی امامان جمعه فریادی برخاسته که تأسفی بر تأسف‌های بی‌شمار گذشته می‌افزاید. امام جمعه اصفهان و امام جمعه بجنورد(دو مرکز استان) به ویروس بدحجابی حسّاس شده و خواستار ناامن شدن فضا برای بدحجابان گردیده‌اند. در این ارتباط چند نکته کوتاه و گذرا:
1. اگر منظور از ناامنی، «ناامنی روحی-ایمانی» با تقویت ایمان اجتماعی است، یعنی چنان روشنگری و جذب ایمانی صورت گیرد که بدحجابان گرفتار عذاب وجدان و طرد اجتماعی شده و جز با رعایت پوشش صحیح، راهی برای رسیدن به آرامش روحی نیابند-گر چه ظاهر و قراین کلام آنان، مؤید این احتمال نیست- ولی خواسته صحیحی است که در این چهار دهه نسبت به غالب نابسامانی‌ها واگذارده شده است.
2. تقویت ایمان اجتماعی جامعه در همه زمینه‌ها باید صورت گیرد و فضای معنوی- ایمانی هم چنان که برای بدحجابان باید ناامن شود، پیش و بیش از آن برای دزدان بی صلاحیت پست‌ها و مقام‌ها با استفاده از رانت‌های گوناگون، دروغگویان، دزدان و تاراج کنندگان اموال مردم تحت عنوان اموال نجومی، حقوق های نجومی، هدایای نجومی، اختلاس های نجومی، قانون شکنان و ... ناامن شود و امامان جمعه باید ابتدا خواهان ناامنی برای این گروه‌ها شده و در آخر، خواهان ناامنی ایمانی-اجتماعی برای بدحجابان گردند.
3. دینداری و تقویت ایمان در جامعه با رفق و مدارا پیش می‌رود و با صرف بگیر و ببند حاصل نمی‌گردد. بگیر و ببند در محدود‌ترین گستره و به عنوان نهایی‌ترین اقدام، لازم و مفید است. اگر با صرف بگیر و ببند درست می‌شد، در این چهل ساله که شاهد بگیر و ببند در زمینه بدحجابی، مبارزه با ماهواره، مبارزه با اراذل و اوباش و ... بوده‌ایم، باید حل می‌شد.
4. در سال 92 در شهر اصفهان حداقل چهار بانوی جوان از جانب جانیان به انگیزه امر به معروف یا انگیزه‌های نامعلوم دیگر مورد جنایت بی‌نظیر اسید پاشی قرار گرفتند و در سال‌های قبل هم دخترانی به انگیزه‌های مختلف مورد این جنایت واقع شدند. امام جمعه محترم اصفهان که امروز به طور مبهم، خواهان ناامن سازی فضا برای بی‌حجابان است، در برابر آن جنایت کم نظیر چه اقدامی کرد؟ و امروز اگر جاهلانی در اجابت سفارش ایشان مرتکب چنان جنایتی شوند، چه جوابی خواهد داشت؟ امید است قبل از آن که دیر شود، مسئولان نظام در برابر این دعوت‌های مبهم و خطرناک موضع صریح بگیرند و اجازه ندهند در این زمان گرفتاری‌های گوناگون مردم، شاهد جنایاتی دیگر تحت نام مقدّس امر به معروف باشیم و چهره دین را ملکوک نکنیم.
