چون رسول خدا (صلی الله علیه و آله) خبر داد فاطمه (سلام الله علیها) را از شهادت حسین (علیه السلام) و مصائبی که بر او وارد می‌شود ، فاطمه( سلام الله علیها) سخت گریست و عرض کرد : ای پدر ، این حادثه کی واقع می شود؟

فرمود : وقتی که نه من باشم و نه تو و نه علی. فاطمه بر شدت گریه بیفزود و بیشتر گریست و عرض کرد: ای پدر: پس چه کسی برای فرزندم گریه می‌کند و مجلس عزا و مصیبت او را برپا می‌کند؟

رسول خدا فرمود : ای فاطمه زنان امت من می‌گریند بر زن های اهل بیت من و مردان امت من می‌گریند بر مردان اهل بیت من و عزای فرزند مرا هر سال طایفه ای بعد از طایفه ای تازه می‌کنند.

پس چون روز قیامت شود تو شفاعت زنان را می‌کنی و من شفیع می‌شوم مردان را ، و هر کس بر حسین گریسته دست او را می‌گیریم و در بهشت در می‌آوریم.

ای فاطمه همه چشم ها در قیامت گریان است مگر چشمی که بر حسین گریسته باشد.

*بحار الانوار ، ج44 ، ص 292