جماران: با پایان یافتن ریاست 12 ساله آقای دکتر لاریجانی بر مجلس شورای اسلامی، برخی از مراجع عظام تقلید؛ مانند حضرات آیات عظام: «صافی گلپایگانی»، « مکارم شیرازی»، « نوری همدانی»، «جوادی آملی»، «سبحانی»، «علوی گرگانی»، «مظاهری» و نماینده تام الاختیار آیت الله سیستانی و جمعی از فضلا، اساتید و پژوهشگران  برجستة حوزه ، با صدور بیانیه ها، و نگارش نامه ها و یادداشت ها، از دکتر لاریجانی و خدمات وی تجلیل کرده و بر این حرکت حمایتی همچنان ادامه می دهند.

در سوی دیگر، برخی محافل افراطی، جریان ها و اشخاص تند و تیز ، با شعارهای به ظاهر انقلابی و ارزشی  بر وی می تازند  و برعملکرد افتخار آمیزش ، حسادت ورزیده و خرده می گیرند و اینها همه ، بهترین دلیل است بر درستی رفتار، کردار و موضع گیری های انقلابی و در عین حال اعتدالی  ایشان، چنانکه روز چهار شنبه  هفتم خرداد ، رهبر معظم انقلاب نیز طی پیامی که برای مراسم افتتاحیه مجلس دادند، از آقای لاریجانی به عنوان یک شخصیت « پر انگیزه » و « پر تلاش » قدردانی کردند. 

در این میان،  بدیهی است که در نظام  اسلامی و انقلابی  ایران، آغازگر تفکر اعتدال در مقابل «خشونت» ، «کله شقی» و « بی منطقی» ، مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی بود و ادامه و استمرار دهنده آن، به حق آقای علی لاریجانی شد.

او که از جهاتی از متن حوزه است و فرزند حوزه به شمار می آید؛  از یک سو، با بدنة حوزه ، روحانیت ، فرهیختگان حوزوی و بالاخره مراجع معظم تقلید، ارتباطی صمیمی، دوستانه و ویژه برقرار کرد و در سوی دیگر، بر رابطه و پیوندش با ولایت و رهبری  استحکام بخشید و از همین جایگاه کوشید نقش رابط و منتقل کننده افکار و نظریات این دو نهاد (ولایت و مرجعیت) به یکدیگر شود، اما هرگز از سوی جماعتی که فضا ی آرام را خوش نمی دارند و بر تحقّق اعتدال ، همدلی و برادری رضایت نمی‌دهند؛ مصون و محفوظ  نماند و از این رو به سرنوشت مرحوم آیت الله هاشمی گرفتار آمد.

بسیاری از ما به یاد داریم طیفی که به «اصحاب کفن پوشان» شهرت داشتند روز 15 خرداد 85 در حرم حضرت معصومه (س) در جلسه سخنرانی هاشمی ایجاد اختلال کردند و حرمت حرم  و عش آل محمد ( ص ) را شکستند، همان طیف در 22 بهمن 91 در همین مکان مقدس، هنگام سخنرانی آقای لاریجانی ، به سویش مُهر و کفش پرتاب نمودند؛ چون او را  همانند هاشمی ، مخالف پر صلابت هرگونه تندی و خشونت یافتند.

لاریجانی، رفتار اعتدالی و منطقی خود را بارها بروز داده است: آنگاه که آقای احمدی نژاد در مجلس خواست بداخلاقی را به اوج برساند، وی طی یک اقدام انقلابی، ستودنی و تاریخی جلوی حرکت ناشایست او ایستاد و او ناگزیر شد با خفت و حقارت مجلس را ترک کند! 

اقدام ستودنی دیگرِ او، حمایت قانونی  و منطقی  از برجام بود که افراطیون را بسیار عصبانی کرد و او را همانند هاشمی در مقابل سیبل تهمت و تخریبهای غیر اخلاقی قرار داد ؛ اما  فرزند حوزه و روحانیت  نشان داد که از هتاکی  و تخریب هراسی ندارد ، چنانکه اخیرا طی مصاحبه ای  با صراحت و شهامت از ارادتش به هاشمی اینگونه گفت: «تلخ ترین حادثه برای من  زمانی بود که خبر رحلت آیت الله هاشمی رفسنجانی را شنیدم، این اتفاق مرا خیلی متاثر و آزرده کرد.» لاریجانی با این کد رهگیری، راهِ درست انقلاب و نظام را برای نسل جوان انقلابی و آیندگان ترسیم کرد.

او چون که یک سیاستمدار اعتدالی بود  با نظامیانی همچون شهید سردار سلیمانی که مظهر اقتدار ، صلابت ، عقلانیت و اعتدال بودند ارتباط صمیمانه و تنگاتنگ داشت و به گفته بعضی از آنها ، آن شهید بزرگوار همیشه از تدبیر و درایت لاریجانی  بهره می گرفت و با وی همواره به مشاوره می نشست، چنان که دیدار فرماندهان ارشد نظامی : ستاد مشترک ، ارتش ، سپاه ، برون مرزی قدس ، نیروی انتظامی و دبیر شورای عالی امنیت ملی  با وی و تجلیل از لاریجانی  بهترین شاهد بر این مدعاست. 

بنابر این ، حمایت از لاریجانی هرگز ، حمایت از شخص نیست ؛ بلکه حمایت از یک مکتب ، منش و تفکر است ؛ البته هیچ کسی ، معصوم و عاری از خطا و اشتباه نیست و همه سزاوار نقد هستند ؛ اما تخریب و لجن پراکنی از انصاف و مروت به دور است و نباید انجام گیرد و سوال اساسی این  که صاحبان این تفکر که بعضی از بنیانگذاران  نظام به شمار می آیند چرا  یکی پس از دیگری کنار گذاشته می شوند؟ آیا این نگران کننده نیست؟

مردم عزیز و جوانان پر شور و انقلابی بدانند برای تضمین آینده انقلاب و رشد و بالندگی نظام اسلامی و رفع مشکلات عدیده اقتصادی و بیکاری جوانان و غیره ، به شخصیت  هایی با چنین تفکر ، منش  و رویکرد «انقلابی ـ اعتدالی» نیاز مبرم داریم و گرنه ادامه مسیر با مشکل مواجه شده و از شهدا ، امام شهدا و مردم شرمنده خواهیم شد.