حجت الاسلام و المسلمین مسیح مهاجری، مدیرمسئول روزنامه جمهوری اسلامی، در سرمقاله تازه ترین شماره این روزنامه نوشت: «از ویژگی‌های ممتاز ماه مبارک رمضان که همواره با آن بوده و هست و خواهد بود، توجه مردم به همدیگر و دستگیری نیازمندان است. دیدیم که امسال این ویژگی به دلیل شیوع بیماری کرونا و ایجاد مشکلات اقتصادی برای اقشار ضعیف، جلوه بیشتری یافت و مردم از این فرصت برای ایثار حداکثر بهره‌برداری را به عمل آوردند. آنچه تلویزیون از کمک‌های رمضانی نشان داد فقط بخشی از کار بزرگی بود که انجام شد. بخش بزرگ‌تر مربوط به ایثارهای پنهانی بود که بسیاری از مردم بدون آنکه اقدام خود را در برابر دوربین‌ها قرار دهند انجام دادند و البته دستگیری واقعی نیازمندان نیز همین است که دور از تبلیغات و بدون بوق و کرنا انجام می‌شود.

تردید نمی‌توان کرد که دستگیری نیازمندان در هر حال لازم و ارزنده است. بر این نکته نیز باید تأکید نمائیم که خدای رحمان و رحیم به‌خاطر همین ایثارها به این ملت و این کشور توفیقاتی در تخفیف آثار بیماری عالم‌گیر کرونا عطا فرموده و برای مهار کردن آن کمک کرده است. این، یک امتحان بزرگ هم بود که خوشبختانه ملت ایران از آن سربلند بیرون آمد.

در کنار این واقعیت، نباید از نکات مهمی که در سه ماه اخیر یعنی در شرایط دشوار کرونائی رخ نموده‌اند غافل ماند. یکی از این نکات که هم مهم است و هم تلخ اینست که شیوع ویروس کرونا به ما نشان داد جامعه‌ای بشدت شکننده از نظر اقتصادی و وضعیت معیشتی داریم. با ایجاد محدودیت‌های کسب و کار که ستاد ملی مقابله با کرونا وضع کرد و لازم بود چنین کند، میلیون‌ها خانواده دچار عسرت شدند. همین عسرت بود که مسئولین را وادار به اتخاذ تدابیری برای کمک‌رسانی به این خانواده‌ها کرد و در کنار این تدابیر، حرکت عظیم مردم برای یاری رساندن به همنوعان خود توانست تا حدودی این آلام را تسکین دهد.

مسئولان نظام جمهوری اسلامی باید با مشاهده این وضعیت غیرقابل‌قبول، به این سؤال اساسی پاسخ بدهند که چرا کشور ثروتمندی مثل ایران نباید به نقطه‌ای برسد که بخش عمده‌ای از مردم آن در برابر یک حادثه اقتصادی این‌چنین شکننده باشند؟ می‌دانیم که تحمیل جنگ و تحریم‌ها در ایجاد مشکلات اقتصادی مؤثرند، اما شرایط کرونائی نشان داد که شکنندگی اقتصادی بیش از آنست که بتوان آن را نتیجه این امور دانست. بدون پرده‌پوشی باید اعتراف کنیم که مدیریت اقتصادی قابل قبولی نداشته و نداریم. این ناکارآمدی مدیریتی را به یک دولت و یک جناح نباید نسبت داد، واقعیت اینست که جناح‌ها و دولت‌ها همه مقصرند و همه باید در برابر ملت پاسخگو باشند.

نکته دیگر اینست که مسئولان نظام باید همزمان با افتخار کردن به ایثارگری مردم در شرایط دشوار کرونائی به این واقعیت تلخ نیز توجه کنند که نگاه اقتصادی اسلام و امام خمینی که احیاگر اسلام در ایران و در عصر حاضر است، به مردم این نیست که مردم صدقه‌خور باشند. نگاه اسلام و امام اینست که مردم آقا باشند. درست است که انقلاب اسلامی یک انقلاب اقتصادی نبود ولی اسلام و کسی که به نام اسلام این انقلاب را رهبری کرد و نظام جمهوری اسلامی را بنا نهاد، بالا بردن سطح زندگی مردم و تأمین رفاه آنان را از اولویت‌ها می‌دانند و بنا نبود بعد از گذشت 41 سال از پیروزی این انقلاب هنوز 60 میلیون نفر از جمعیت 80 میلیونی کشور نیازمند کمک‌های معیشتی باشند. این بیماری از کرونا خطرناک‌تر است و باید در اولویت معالجه قرار گیرد.

و نکته سوم اینکه حتی کرونا هم نتوانست ما را از شعارزدگی دور کند و هنوز هم تلاش می‌کنیم نارسائی‌های خودمان را نادیده بگیریم و عیوب کشورهای دیگر را به رخشان بکشیم. کرونا ضعف‌های همه را آشکار کرده ولی روش صحیح اینست که ما قبل از آنکه عیوب دیگران را ببینیم، عیب‌یابی از خودمان را در اولویت قرار دهیم و با رفع نواقص و حل مشکلات خودمان جامعه‌ای نمونه را در معرض دید جهانیان قرار دهیم تا بدون آنکه نیازی به تبلیغ باشد، چشم‌های ناظران بیدار و کنجکاو که در سراسر جهان فراوانند در مقایسه‌ای متکی به آمار و ارقام، جمهوری اسلامی ایران را به عنوان الگو و نمونه مشاهده کنند. در آن شرایط است که سخن ما نیز همه جا مقبول خواهد بود و ملت‌ها که اصل هستند، پذیرای چنین سخنی خواهند بود. اکنون که در آستانه سالگرد رحلت بنیانگذار نظام جمهوری اسلامی قرار داریم، به این نکته توجه کنیم که او راه آقا شدن مردم را عدالت‌محور شدن جامعه ایرانی می‌دانست، آرمان بلندی که ما هنوز به آن نرسیده‌ایم.»