تا نشانی می رسد از زلزله

می نشیند در دل و جان ولوله

حکم تقدیر است باید تن دهیم

نیست جای ناسپاسی و گله

گشته گر جمعی رحیل آن دیار

لیک نامت نامده در قافله

پس علاوه بر ادای واجبات

سوی حق برپای بنما نافله

بنده ی تسلیم امر لم یزل

در فرایض کی گذارد فاصله

با مهاجر این دعا کن تا مگر

دور گردد از بشر این قائله

 1399/2/19 – تهران