در یادداشت حجت الاسلام و المسلمین مسیح مهاجری، اسلامی آمده است؛

شرایط در خانه ماندن به دلیل‌ جلوگیری از گسترش ویروس کرونا که پیش آمد، مسئولین به رئیس رسانه ملی توصیه کردند با تولید و پخش برنامه های شاد، کاری کند که‌ مردم سختی در خانه ماندن را کمتر احساس کنند.

گویا مسئولین نمی دانندکه تلویزیون خودش‌ نزده می رقصد، حالا که این توصیه را کرده اند، ملت، گرفتار خوش رقصی های تلویزیون شده و نمی داند چه کند!

مجموعه‌ تلویزیونی پایتخت، علاوه بر ایرادهای زیادی که به خاطر محتوای ضدفرهنگی دارد، حالا به جان دین و خانه خدا و حج هم افتاده و به بهانه طنزپردازی، عالی ترین جلوه های مناسک دینی را هم به تمسخر گرفته است. در تخصص من نیست که‌ با زبان هنر وارد جزئیات موضوع شوم، ولی به عنوان یک بیننده تلویزیون‌ که دلم می خواهد همواره رسانه ملی مروج ارزش های دینی و تقویت کننده سنت های ملی و بنیان های فرهنگی و اعتقادی باشد، وقتی صحنه های بازگشت بازیگری که در نقش فرد به حج رفته بود را دیدم،در پیشگاه شهدا و جانبازان دفاع مقدس و تمام انسان های خدا باور احساس شرمندگی کردم.

تمسخرخانه خدا با تعبیر "منزل خدا"، جعل عنوان "خانه شیطان" برای جمرات، بازی سخیف با آب زمزم، بازگشت از حج اول با سر نتراشیده ولی زخم شده در اثر رمی جمرات و...بعضی موارد آشکار ستیز با دین در یکی از قسمت های این مجموعه تلویزیونی است. البته هنوز جوابی برای این سوال هم یافت نشده که بعد از سرنگونی رژیم شاهی و استقرار نظام جمهوری اسلامی،مگر باز هم در ایران تخت شاهی داریم که نام این‌ مجموعه را "پایتخت" گذاشته اند؟

واقعا آیا قرار است ما با بودجه بیت المال، دین ستیزی را ترویج کنیم؟ این کار را که آنهمه شبکه های ماهواره ای خارجی انجام می دهند. راستی اگر دشمنان اسلام و نظام‌ جمهوری اسلامی صدها میلیارد تومان هزینه می کردند می توانستند با استفاده از رسانه ملی ما چنین اهانت هایی را به مقدسات دینی بکنند؟

نمی خواهم کارهای مفید رسانه ملی را نادیده بگیرم، ولی سوال اساسی اینست که چرا به بهانه شاد کردن مردم، با اعتقادت آنها بازی می شود؟ بهانه هائی از قبیل سرگرم کردن مردم و پاسخ به خواسته مردم هم که همواره از ابزارهای توجیه مسئولین‌ رسانه ملی است، نمی تواند افاقه کند زیرا همه می دانند که رسانه ملی همانطور که امام‌خمینی فرمودند باید مثل دانشگاه عمل‌ کند یعنی تاثیرگذار باشد نه تاثیرپذیر.