رییس سابق مرکز اسلامی هامبورگ آلمان: خودداری از "خود قرنطینگی" و انجام اقداماتی که برانگیزنده احتمال اشاعه و انتشار بیماری می باشد قطعاً حرام و موجب ضمان است طبعا کسانی که علاوه بر اینکه خود شخصا به توصیه و دستورالعمل های پزشکی بی اعتنایی می‌کنند، با سخنان و اقدامات غیرمسوولانه شان می کوشند تا این دستورالعمل ها را بی اعتبار جلوه داده و دیگران را نیز تشویق و وادار به این کار می کند، گناه بالاتری مرتکب می شوند.
به گزارش ایسنا؛ این عالم دینی گفت: از نظر فقهی هرگونه تماس، ارتباط و دید و بازدید و هر اقدامی که می تواند به انتقال و سرایت ویروس کرونا بینجامد، شرعا حرام است و علاوه بر حرمت تکلیفی و استحقاق عقاب الهی، حرمت وضعی را نیز به دنبال دارد یعنی موجب ضمان می شود و تاوان و هزینه آسیب‌های وارده بر مبتلایان بر عهده کسی است که با تسامح در رعایت توصیه های پزشکی موجب ابتلا و انتقال به دیگران شده است.
آیت الله سید عباس حسینی قائم مقامی ضرورت عمل به توصیه های پزشکی در روزهای کرونایی را از منظر فقهی تبیین کرد.
وی گفت: در پاسخ به شبهه افکنی برخی جاهلان متنسک که بسا پاره ای ابهامات و پرسش ها را برای بخشی از جامعه به وجود آورده، توجه به چند نکته ضروری است.
رییس سابق مرکز اسلامی هامبورگ آلمان ادامه داد: چون بر اساس اعلام نظر کارشناسان که در این گونه امور مرجعیت عرفی و عقلایی دارند و علاوه بر آن بر اساس تجربی عینی ایی که در سایر کشورهای جهان مشاهده می شود احتمال عقلایی ضرر ناشی از ابتلا به ویروس کرونا تا حدی است که می‌توان فی الجمله به سببیت آن در ضرر به خود و دیگران اطمینان یافت. در چنین فرضی، بنا بر نظر همه فقهای بزرگوار بی تردید پرهیز از آن با رعایت کامل دستورات پزشکی و پرهیز از هر آنچه که ممکن است موجب انتقال و سرایت بیماری به دیگران شود، وجوب تکلیفی دارد و شرعا هیچ کس نمی تواند در این مورد نسبت به خود و دیگران تسامح و کوتاهی کند و هرگونه کوتاهی و تسامح در آن، شرعاً حرام و استحقاق عقاب الهی را به دنبال دارد. در این صورت قطعا فقط چنین شخصی که در حد مقدور و ممکن، همه توصیه های پزشکی و اقدامات تامینی را انجام داده باشد می‌تواند امیدوار به لطف و شفای خداوند باشد وگرنه کسی که فرمان پروردگار در حفظ جان و سلامتی خود و دیگران را نادیده گرفته و مرتکب معصیت شده است چگونه می تواند انتظار شفا از پرودگاری را داشته باشد که او را معصیت کرده است.
این عالم دینی ادامه داد: بر اساس همان نظر کارشناسان مربوط که از حجیت عقلایی و شرعی برخوردار است، همگان در معرض ناقلیت این ویروس به دیگران هستند و لذا هرگونه ارتباط و تماس می تواند موجب انتقال به دیگران و ابتلای آنان گردد و بر همین اساس از نظر فقهی هرگونه تماس، ارتباط و دید و بازدید و هر اقدامی که می تواند به این انتقال و سرایت بیانجامد شرعا حرام است و علاوه بر حرمت تکلیفی و استحقاق عقاب الهی، حرمت وضعی را نیز به دنبال دارد یعنی موجب ضمان می شود و تاوان و هزینه آسیب‌های وارده بر مبتلایان بر عهده کسی است که با تسامح در رعایت توصیه های پزشکی موجب ابتلا و انتقال به دیگران شده است و برابر همین مسؤولیت شرعی، مسؤولیت مدنی نیز متوجه شخص خاطی است و دولت و همه نهادهای حاکمیتی به عنوان عهده دار صیانت از مصالح عمومی و سلامت شهروندان وظیفه دارند تا با این اقدام کنندگان علیه سلامت و بهداشت عمومی برخورد قاطع قانونی نمایند.
آیت الله حسینی قائم مقامی متذکر شد: چنانکه کارشناسان ذیربط اعلام داشته اند این ویروس خاص از وسعت و سرعت فراگیری و شیوع فوق العاده ای برخوردار است به همین دلیل احتمال اینکه هر کسی که در معرض آن قرار گیرد حتی اگر خود مبتلا نشود می تواند ناقل آن باشد، بسیار قوی است و از آن جا که به تعبیر آقایان فقها در این موارد "محتمل" نیز که سلامتی و جان افراد جامعه است دارای اهمیت استثنایی بوده و از نظر فقهی بر هر ملاک و مناط دیگری ترجیح و تقدم دارد در نتیجه در چنین شرایطی بنابر نظر فقها رعایت دستورات پزشکی و توصیه های بهداشتی، و خود را از معرض ابتلا دور کردن وجوب پیدا می کند. بنابراین خودداری از "خود قرنطینگی" و انجام اقداماتی که برانگیزنده احتمال اشاعه و انتشار بیماری می باشد قطعاً حرام و موجب ضمان است طبعا کسانی که علاوه بر اینکه خود شخصا به توصیه و دستورالعمل های پزشکی بی اعتنایی می‌کنند، با سخنان و اقدامات غیرمسوولانه شان می کوشند تا این دستورالعمل ها را بی اعتبار جلوه داده و دیگران را نیز تشویق و وادار به این کار می کند، گناه بالاتری مرتکب می شوند خصوصاً اگر این کار به نام دین و در پوشش اعتقادات مذهبی انجام شود، در این صورت مصداق تهمت بستن به خداوند (افتراء علی الله) خواهد بود و به تصریح قرآن کریم بالاترین ظلم را مرتکب می شوند. «و من اظلم ممن افتری علی الله کذبا»
وی بار دیگر تاکید کرد: شرعا در اینگونه امور نظر مسؤولان و کارشناسان ذیربط معتبر و حجت قطعی است و گمانه زنی های شخصی فاقد حجیت است و به همین دلیل با توجه به هشدارها در مورد خطر آمیز بودن سفر در این ایام خصوصاً سفر به شهرها و مناطقی که درگیر بحران کرونا هستند مطابق با ملاکات شرعی و نظر فقها، در این شرایط اگر چنین سفری انجام شود مصداق سفر حرام و معصیت است و بنابر صریح روایات اهل بیت(ع) نظیر صحیحه عمار بن مروان از امام صادق( ع) که مورد عمل و استناد فقهای بزرگ نظیر مرحوم صاحب جواهر (ره) می باشد، سفری که به ضرر و آسیب به دیگران و نقض حق از کسی بیانجامد سفر معصیت بوده و نمی توان در این سفر نماز را شکسته خواند و چنین سفری از احکام نماز و روزه مسافر مستثنی می‌شود بنابراین بر کلیه مومنان لازم و ضروری است که در این ایام به ویژه ایام نوروز از هرگونه سفر تا زمانی که ضرورت حیاتی ندارد، خودداری کنند.
رییس سابق مرکز اسلامی هامبورگ آلمان بار دیگر خاطرنشان کرد: در کنار التزام جدی به دستورالعملهای پزشکی شایسته است که همه ما در هر موقعیتی که هستیم از فرصت پیش آمده، برای خلوت هرچه بیشتر با پروردگار سبحان و طلب استغفار، محاسبه و نقد خود، ادای حقوق و... بهره بگیریم و به همین تناسب در کنار قرائت دعاهایی نظیر دعای هفتم صحیفه سجادیه( یَا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَکَارِهِ)، قرائت توأم با تدبر دعای سی و هشتم آن ( اللَّهُمَّ إِنِّی أَعْتَذِرُ إِلَیْکَ مِنْ مَظْلُومٍ ظُلِمَ ) نیز که ناظر به طلب عفو در کوتاهی نسبت به حقوق دیگران است توصیه اکید می شود.
