«آقای محبی، طلبه جویای نام، اخیرا در مناظره با آقای تاجزاده، آنجا که در بن بست قرار گرفته و قافیه بر او تنگ آمده، به مصداق «الغریق یتشبث بکل حشیش» به مطلبی چنگ انداخته که او را از شکست در مناظره نجات نمی دهد. آقای تاجزاده در انتقاد از رد صلاحیتهای گسترده گفته است مثلا علی مطهری چرا رد صلاحیت شده؟ آقای محبی که پاسخ قانع کننده ای نداشته می گوید «در مجلس هشتم ایشان در قانون حمایت از مولفان و مصنفان و هنرمندان، سی سال زمان بهره مندی ورثه از حقوق مادی اثر را کرد پنجاه سال برای نفع شخصی خودش. اگر من جای شورای نگهبان بودم همان جا صلاحیتش را رد می کردم». چند نکته قابل ذکر است: 

1. اگر یک نماینده چنین قدرتی داشته باشد که به تنهایی چنین اصلاحی را در یک قانون ایجاد کند پس در مجلس هر کاری می توان کرد. روند قانون گذاری به گونه ای است که چنین چیزی امکان پذیر نیست. 

2. اصلاح آن قانون خواسته ی بسیاری از خانواده های مولفان، مصنفان و هنرمندان و نظر کارشناسان بود و چون من در کمیسیون فرهنگی بودم برای اصلاح قانون پیشنهادشان را به من ارائه کردند و بنده پیگیری کردم.

3. در اکثر کشورهای جهان مدت بهره مندی از حقوق مادی اثر همان پنجاه سال است. در بعضی کشور ها هفتاد سال است و در بعضی نامحدود. در زمان بررسی این طرح در مجلس نیز بسیاری از همفکران آقای محبی از جمله حجت الاسلام آقای آقا تهرانی معتقد بودند که اصلا نباید برای آن زمان تعیین کرد. تا وقتی که ورثه ای متولی کار هستند دیگران حق ورود ندارند.

4. این اصلاح قانون نفعی به حال خانواده ما ندارد چون آثاری مانند آثار امام خمینی (ره) و آثار استاد شهید آیت الله مطهری و آثار مقام رهبری که شامل مبانی انقلاب اسلامی است آثار خاص به شمار می روند و همیشه باید متولی خاص داشته باشند، ارتباطی به سی سال و پنجاه سال ندارند. 

از آقای محبی که لباس روحانیت به تن دارند انتظار می رود برای نجات از یک مخمصه و صرفا برای اسکات خصم پا روی حق نگذارند و از وسیله باطل استفاده نکنند. همچنین لازم نیست اگر کار یک نهاد حکومتی را غلط تشخیص دادید آن را توجیه کنید. پذیرش اشتباه آن نهاد منافاتی با ولایتمداری ندارد.»

*جماران