یکی از اعمالی که سفارش بسیاری بر آن شده است، اقامه نمازشب می باشد که در این راستا داستان هایی از نمازشب ائمه (ع) و بزرگان دین در شماره های مختلف تقدیم نگاه شما خوبان خواهد شد.

ملاحسین کاشفی روایت می کند:

در کتاب اخلاق محسنی، ملاحسین کاشفی گوید: که حضرت مرتضی علی (علیه السلام) در زمان خلافت، روزها سرگرم رسیدگی به مشکلات مردم بود و شبها به عبادت و طاعت خالق اشتغال داشت.

به عرض رساندند که ای امیرالمؤمنین چرا این همه رنج و زحمت به خود روا داری؛ نه روز آسایش داری نه شب، فرمود: اگر روز آسایش کنم، حق رعیت ضایع شود، و اگر شب آسایش کنم، فردای قیامت من ضایع شوم، پس روز، مهم مردم را سازم و شب کار حق پردازم.

- در حال جنگ هم نماز شب

ابن ابی الحدید در شرح نهج البلاغه می نویسد:

علی (علیه السلام) عابدترین مردم و از نظر نماز و روزه از همه بیشتر نماز می خواند و روزه می گرفت.

مردم از او نماز شب را آموختند و ملازمت به اوراد و اذکار و به پا داشتن نافله را از او یاد گرفتند؛ چه گمان خواهید برد درباره کسی که سفره مرگ برایش میان دو صف در جنگ صفین گسترده شد در لیلة الهریر یعنی شبی که دشمن از ترس شمشیر صدای سگ سر می دادند، در این حال تیر مثل باران به سویش پران بود، از طرف راست و چپ گوشش تیر می بارید و برای این کار آسایش نکرد، از جا بلند نشد تا از نمازش فارغ شد و انجام وظیفه کرد، چه گمان می برید به مردی که پیشانیش مانند سینه شتر پینه بسته بود به جهت سجده های طولانی، الی آخره.