گفتم: آقاجون شب گذشته روحانی مراسم هیئت ضمن بیان مطالب مربوط به جناب مسلم به داستان ترک میدان نبرد توسط ضحاک ابن عبدالله نیز اشاره کرد و فرمود ضعف ایمان ، حب دنیا . ترس از مرگ و .... از جمله دلایل خروج ضحاک از بیعت با امام و ترک میدان جهاد بود که حتما مستوجب شماتت و البته باید برای ما عبرت آموزی باشد.
گفت: بنابر برخی روایات ضحاک ابن عبدالله پس از حضور در کاروان امام علیه السلام ضمن عرض ارادت و بیعت عرض می کند اهل خطر نیست و می خواهد زندگی کند، لذا شرط می کند که تا لحظه آخر در خدمت امام بوده و اگر جنگ آغاز شود کاروان امام را ترک خواهد کرد.
گفتم: واعظ محترم نیز ضمن نقل همین مطلب تاکید فرمود که با آغاز و سختی شرایط جنگ ضحاک خدمت امام رسید و اذن خروج از میدان خواست.
گفت: بنابر برخی روایات اباعبدالله با خوشرویی و ضمن برداشتن بیعت از ضحاک دو تن از اصحاب را به همراهی با نامبرده مامور می فرمایند تا رسیدن به منطقه امن مراقبش باشند همراهانی که در راه انجام این مهم جان باخته و به شهادت می رسند.
گفتم: یعنی امام در کارزار بی اندازه نابرابر بین دو لشگر چند ده هزار و لشگری هفتادو دو نفره دو تن از مجاهدان را مامور می فرمایند تا ضحاک را از میدان کارزار خارج کنند تا ضحاک با آرامش خیال لشگر انگشت شمار امام را ترک کند.
گفت: استاد شهید مطهری در بحث حماسه حسینی می فرمودند: بسیار طول کشید تا بتوانیم حسین مظلوم مادر و حسین تشن لب کربلا، مراسم عزاداری محرم را به حسین خون خدا و سفینه النجات برسانیم، یعنی علمای بسیاری از جمله استاد شهید مطهری مجاهدت ها کردند تا دهه عزاداری محرم به دهه حماسه عاشورایی تعبیر گردد شاید از جمله مظاهر حماسه عاشورایی ابا عبدالله الحسین کیفیت خروج ضحاک از کربلا باشد.
گفتم: بحث واعظ محترم بیشتر بر محور توضیح سستی ایمان و لغزش ضحاک در خروج از لشگر امام متمرکز بود.
گفت: حتما ضحاک مانند بسیاری از ما از صلابت و ژرفای ایمان شهدای کربلا بی بهره بود اما مرجع و مرکز بحث کربلا سیدالشهدا است لذا بیش از هر چیز می باید کربلا را از نگاه امام دید و شناخت.
*بنابر روایات مذکور امام بی تحقیر ، بدون توهین و حتی بدون دعوت مجدد به حق و ادای تکلیف به ظلم ستیزی بیعت خود را از ضحاک برداشته و با همراه سازی دو تن از اصحاب انگشت شمار کربلا تلاش فرمودند ضحاک با کمترین هراس میدان جنگ را ترک کند.
*حتما با توجه به کیفیت عمل امام در خروج ضحاک از میدان رزم بهتر می توانیم به درک عظمت احلا من العسل جناب قاسم ابن الحسن سلام الله علیه و شوق سایر شهدای کربلا نزدیک شویم.
*گفتم: یعنی سیدالشهدا علی رغم سختی شرایط میدان جنگ نه اینکه کسی را ملزم به ادامه حضور و شرکت در کارزار نکردند، بلکه امکان رفتن حتی در آخرین لحظه را چنان با شکوه فراهم می ساختند تا همه بیاموزند و بیاموزیم که در اهل عاشورا حتی کمتر از ذره غبار تردید و الزام نبوده و امروز هم نیست.
گفت: آقاجون شاید از همین جااست که حضرت زینب سلام الله علیها در مصاف با نیش های گزنده ابن زیاد ملعون دو عالم که با تکبر تام گفت كَيْفَ رَأَيْتِ صُنْعَ اللهِ بِأَخيكِ وَ أَهْلِ بَيْتِك (كار خدا را نسبت به برادرت و خاندانت چگونه ديدى) با صلابت و اقتدار پاسخ فرمودند ما رَأَيْتُ إِلاّ جَميلا... (جز زيبايى نديدم)