ايّهَا النّاسُ!
إِنّ اللّهَ جَلّ ذِكْرُهُ مَا خَلَقَ الْعِبَادَ إِلاّ لِيَعْرِفُوهُ، فَإِذَا عَرَفُوهُ عَبَدُوهُ فَإِذَا عَبَدُوهُ اسْتَغْنَوْا بِعِبَادَتِهِ عَنْ عِبَادَةِ مَا سِوَاهُ
اى مردم!
خداوند بندگان را آفريد تا او را بشناسند آن‏گاه كه او را شناختند پرستش كنند و آنگاه كه او را پرستيدند از پرستش غير او بى‏ نياز شوند.

ماذَا وَجَدَ مَنْ فَقَدَكَ وَ مَا الّذِى فَقَدَ مَنْ وَجَدَكَ؟
پروردگارا! آن كه تو را نیافت چه یافت و آن كه تو را یافت چه از دست داد؟

عمِيَتْ عَيْنٌ لاَ تَرَاكَ عَلَيْهَا رَقِيباً
چشمى كه تو را مراقب خويش نبيند كور است

إنّ قَوْماً عَبَدُوا اللّهَ رَغْبَةً فَتِلْكَ عِبَادَةُ التّجّارِ
إِنّ قَوْمَاً عَبَدُوا اللّهَ رَهْبَةً فَتِلْكَ عِبَادَةُ الْعَبِيدِ
إِنّ قَوْمَاً عَبَدُوا اللّهَ شُكْراً فَتِلْكَ عِبَادَةُ الاَحْرَارِ وَ هِىَ اَفْضَلُ الْعِبَادَةِ
گروهی خدا را از روى ميل به بهشت عبادت مى‏كنند كه اين عبادت تجارت‏كنندگان است
گروهى خدا را از ترس دوزخ مى‏پرستند و اين عبادت بردگان است
گروهى خدا را به سبب شايستگى مى‏پرستند، و اين عبادت آزادگان است كه برترين عبادت است

إنّ شِيعَتَنَا مَنْ سَلِمَتْ قُلُوبُهمْ مِنْ كُلّ غِشّ وَغَلّ وَدَغَلٍ
شيعه ما كسى است كه دلش از هرگونه خيانت و نيرنگ و مكرى پاك است

الْخُلْقُ الْحَسَنُ عِبَادَةٌ وَ الصّمْتُ زَيْنٌ
خوش‏خويى عبادت است و سكوت زينت

إنّ اَعْمَالَ هَذِهِ الاُمّةِ مَا مِنْ صَبَاحٍ إِلا وَ تُعْرَضُ عَلَى اللّهِ عَزّوَجَلّ
همانا اعمال امّت هر بامدادان بر خداوند عرضه می ‏شود

منْ طَلَبَ رِضَى النّاسِ بِسَخَطِ اللّهِ وَكَلَهُ اللّهُ إِلىَ النّاسِ
كسى كه براى جلب رضايت مردم موجب غضب خدا شود خداوند او را به مردم وا مى‏ گذارد

لاَ تَقُولُوا بِاَلْسِنَتِكُمْ مَا يَنْقُصُ عَنْ قَدْرِكُمْ
چيزى كه از ارزشتان بكاهد، بر زبان جارى نكنيد

منْ نَفّسَ كُرْبَةَ مُؤْمِنٍ فَرّجَ اللّهُ عَنْهُ كُرَبَ الدّنيَا وَ الاخِرَةِ
هر که گرفتاری مومنی را برطرف کند خداوند گرفتاريهای دنيا و آخرتش را برطرف کند

كفّ عَنِ الْغَيْبَةِ فَإِنّهَا إِدَامُ كِلابِ النّارِ
از غيبت بپرهيز كه خورش سگهای دوزخ است

خمْسٌ مَنْ لَمْ تَكُنْ فِيهِ لَمْ يَكُنْ فِيهِ كَثِيرُ مُسْتَمْتِعٍ: اَلْعَقْلُ، وَ الدّينُ وَ الاَدَبُ، وَ الْحَيَاءُ وَ حُسْنُ الْخُلْقِ
پنج چيز است كه در هركسی نباشد خير زيادى در او نيست عقل ، دین ، ادب ، حیا و خوش‏خويى

لا يَكْمُلُ الْعَقْلُ إِلا بِاتّبَاعِ الْحَقّ
عقل جز با پیروى از حق، كامل نمى‏شود

لاتـَرفع حــاجَتَک إلاّ إلـى أحـَدٍ ثَلاثة: إلـى ذِى دیـنٍ، اَو مُــرُوّة اَو حَسَب
جز به یکى از سه نفر حاجت مبر: به دیندار،  صاحب مروت و کسی که اصالت خانوادگی داشته باشد

موْتٌ فِى عِزّ خَيْرٌ مِنْ حَيَاةٍ فِى ذُلّ
مرگ با عزت برتر از زندگى با ذلّت است