در حوالى ساعت ده صبح مدرس ‍ عصازنان به مجلس آمد و از همان بدو ورودش تعزيه شروع شد.

هوكنان مزدور از دم در، طبق دستور شهربانى شروع به جنجال و اهانت را نسبت به مدرس گذاشتند.

صداهاى قالبى مرده باد مدرس تمام صحن مجلس را پر كرد. 

مدرس در آن جنجال خطرناك نه تنها هراسى به خود راه نداد و دست و پاى خود را گم نكرد بلكه دست از متلك گويى هم نكشيد و مثل اين كه آن حوادث را كاملا عادى و با نظر حقارت نگريسته باشد برگشت و به آن دسته اى كه مرده باد مدرس مى گفتند، گفت : اگر مدرس بميرد ديگر كسى به شما پول نخواهد داد .

بالاخره مدرس هر طور بود خود را به سر سراى مجلس رساند. هنگامي كه از پله ها بالا مى رفت مجددا از صحن حياط صداى مرده باد مدرس شنيد، مدرس مجددا روى خود را برگردانيد فرياد كشيد و گفت زنده باد مدرس ، مرده باد سردار سپه اين جمله را چند نفر از وكلاى طرفدار سردار سپه شنيده غرغر كنان رد مى شوند و مدرس خود را به اطاق فراكسيون اقليت مى رساند.

 سردار سپه به مجلس ‍ مى آيد و حتى به او خبر مى دهند كه مدرس گفته است مرده باد سردار سپه از اين سخن خيلى اوقاتش تلخ مى شود و به خود مى پيچيد،مجددا از پائين صداى مرده باد مدرس بلند مى شود. مدرس از همان اطاق بالا، پنجره را باز كرده سر خود را بيرون آورده فرياد مى زند زنده باد مدرس ، مرده باد سردار سپه .

به محض اين كه مدرس اين جمله را تكرار مى كند چند نفر از طرفداران دو آتشه سردار سپه از جمله سيد يعقوب انوار و يكى دو نفر ديگر با دوات و بادبزن و غيره به طرف مدرس حمله ور شده به او بناى ناسزاگويى را مى گذارند. اما سردار سپه كه قبلا هم شنيده بود مدرس چنين جمله اى را گفته اكنون هم با گوش خود همان جمله را مى شنود از جا در مى رود و به طرف مدرس حمله مى كند و يقه آن پيرمرد لاغرو خسته را گرفته و او را با غضب كنج ديوارى گذاشته مى گويد : آخر سيد تو از من چه مى خواهى ...؟!

آن پهلوان هم در آن حال كه مثل جوجه اى در چنگال آن ببر مازندران گرفتار بود باز ذره اى ترس از خود ظاهر نكرد و فورا با رشادت و عزم راسخ با لهجه رضايت بخش گفت : مى خواهم كه تو نباشى !

منبع : تاريخ بيست ساله ايران (انقراض قاجاريه و تشكيل سلسله ديكتاتورى پهلوى ) حسين مكى ، جلد 3 صفحه  130، تهران انتشارات امير كبير، سال 1357

(استفاده بدون ذكر نشاني سايت جايز نيست)