گفتم: آقاجون ظریف در گفت‌وگو با نیویورکر تاکید کرد اگر آمریکا از توافق هسته‌ای خارج شود باید با پیامدهای ذیل روبرو گردد.
1 -ایران می‌تواند به غنی‌سازی ۲۰% و بیشتر باز گردد.
2- ایران با استفاده از ساز و کار توافق به طرح و پیگیری شکایت رسمی اقدام کند.
3- ایران از معاهده منع گسترش تسلیحات هسته‌ای خارج شود.
گفت: موارد مورد اشاره ظریف دقیقا به این معنا است که مانند دوران تحریم همه جانبه سازمان ملل و تحریم های فلج کننده آمریکایی عملا راهکاری برای خروج از فشارهای وارده یا اهرم فشاری برای کنترل رفتار طرف های مقابل یا سازمان ملل نداریم. تنها راهکار غیر آشکار ارائه شده طی دو دهه گذشته که امروز نیز از مطالب ظریف قابل استنباط است پشت کردن به معاهدات بین المللی و تلاش برای دستیابی به بمب اتم و انتخاب مدل کره شمالی می باشد.
گفتم: یعنی برای مقابله با فشار بین المللی وارده به ایران (بیش از ۱۶ سال گذشته) یا به فهم غربی ها راستی آزمائی و به رغم ما ظلم ستیزی هیچ راهکار عملی ارائه و مورد استفاده قرار نگرفته است؟
گفت: آقاجون هنوز هم هیچ مرجع و مرکز مسئول علمی ، مطالعاتی و اجرایی نسبت به بررسی و مطالعه واقع بینانه در خصوص راهکارهای ممکن و قابل دسترس و عملی خروج کشور از فشار بین المللی و حتی یکجانبه آمریکایی اقدام قابل اشاره و قابل استفاده نداشته است.
نباید فراموش کنیم که در بدترین شرایط تحریم کمک به بازگشایی مجاری غیر رسمی ورود کالا و ارز، ترویج معابر پر تعداد ورود کولبری کالا بعنون قاتل تولید ملی و در تقابل با شعارهای اقتصادی سال و البته از سر اجبار از سال ۷۵ ایجاد شد.
لذا متاسفانه کشورمان در شرایط امروز برای پاسخگویی غیر شعاری به راهکارهای عملی دقیقا در موقعیت ۱۷ سال پیش قرار دارد ناچار از تهدید جهان به حرکت در مسیر ناکجا آباد کره شمالی و ساخت سلاح اتمی می باشد.
ضروری است تبیین کنندگان سیاست خارجی و روابط بین الملل کشورمان هوشیارتر از همیشه و گذشته، با اتکا بر اقدامات مطالعاتی و درک واقعیات داخلی و بیرونی و البته برای احترام به شعور مردم ایران فارغ از تهدید به خروج از معاهدات بین المللی و بازگشت به افزایش ضریب غنی سازی ( بمب اتمی) فقط برای یک بار تنها به یک راهکار عملی و قابل دسترس برای مقابله با فشارهای بین المللی اشاره نمایند.