"بهروزی" غزلی از علی اکبر پورسلطان (مهاجر)
کو تا بیاد روزی که آدم بشیم
راسخ و استوار و محکم بشیم
تا کی باید بخاطرِ دنیامون
دست به سینه، تا به کمر خم بشیم
دل به جمال روزگار نبندیم
برای آخرت فراهم بشیم
اتحاد و همدلی یادتون هست
بازم میشه دوباره با هم بشیم
قصّه ی پر غصّه تموم نمیشه
فائقِ بر قافله ی غم بشیم
بیا باهم کارِ خدایی کنیم
حتّی اگه رسوای عالم بشیم
مهاجرم گام نخست همینه
به قصدِ بهروزی مصمّم بشیم
1390/1/15 - تهران
|