تاريخ انتشار: 26 دي 1396 ساعت 17:41:37
نگاهی از زاویه ای دیگر (قسمت صدو هفتادم)

 

 

 

 

 

گفتم: آقاجون علی رغم انتشار متن سخنرانی رییس جمهور و مشخص شدن دروغ پردازی عزت الله ضرغامی رییس سابق صدا و سیما در تحریف رییس جمهور هنوز برخی احساس تکلیف می کنند.
گفت: ایکاش آیات و جامعه مدرسینی که احساس تکلیف کردند سخنان حضرت آیت الله العظمی جعفر سبحانی مرجع معظم تقلید را مطالعه و اگر ...بود کلامی هم در پاسخ به این مرجع تقلید بفرمایند.
آیت الله العظمی جعفر سبحانی می فرمایند:
۱) والی، هر چه‌ هم‌ از صمیم‌ دل‌ و از طریق‌ اخلاص‌ به‌ حل‌ و فصل‌ امور بپردازد، بالاخره‌ از آنجا که‌ بشر محدود است‌ دچار اشتباه‌ خواهد بود و اگر عظمت‌ و موقعیت‌ والی‌ مانع‌ از انتقاد و بیان‌ اشتباهات‌ او گردد، مسلماً‌ چرخ‌ مدیریت امور‌ به‌ کندی‌ پیش‌ برود و چه‌ بسا آگاهی‌ مردم‌ از اشتباهات‌ و ناتوانی‌ از بیان، عقده‌های‌ روحی‌ پدید آورد.
۲) امام‌ در یکی‌ از سخنان‌ خود یادآور می‌شود که‌ نباید زمامدارِ‌ مسلمانان‌ را فوق‌ انتقاد انگاشت، بلکه‌ باید در مواردی‌ او را به‌ خطایش‌ آگاه‌ ساخت.
حضرت(ع) می‌گوید:
فلا تَکُفُّوا عَن‌ مَقالَةٍ‌ بِحَق، اَو‌ مَشُورَةٍ‌ بِعَدلٍ، فَاِنی‌ لَستُ‌ فی‌ نَفسی‌ بَفوقِ‌ اَن‌ اُخِطیءَ، ولا آمَنُ‌ ذلِکَ‌ مِن‌ فِعلی‌ اِ‌لا‌ ان‌ یَکفِیَ‌ اللهُ‌ مِن‌ نَفسی‌ ما هُوَ‌ اَملَکُ‌ بِهِ‌ مِنی...؛ از گفتن‌ حق‌ یا رأی‌ زدن‌ در عدالت‌ باز نایستید که‌ من‌ نه‌ برتر از آنم‌ که‌ خطا کنم‌ و نه‌ در کار خویش‌ از خطا ایمنم، مگر اینکه‌ خدا مرا در کار نفس‌ کفایت‌ کند که‌ او از من‌ بر آن‌ تواناتر است.
۳) می بینید که حضرت آنچنان سعه صدر دارد که می گوید خظاهای مرا به من گوشزد کنید. این امیر المومنین است که اینچنین می گوید.
۴) مسلماً‌ امام(ع) به‌ حکم‌ آیة‌ تطهیر، از هر لغزشی‌ مصون‌ و معصوم‌ است‌ ولی‌ در عین‌ حال‌ در اینجا به فرهنگ انتقاد پذیری و‌ خطاپذیری‌ کارگزاران خود اشاره‌ می‌کند.
۵) خطاپذیری‌ امام‌ مربوط‌ به‌ وجود امکانی‌ او است‌ و هر ممکن‌ بالذات‌ خطاپذیر است. ولی‌ مانع‌ از آن‌ نیست‌ که‌ در پرتو عنایات‌ الهی‌ از هر لغزشی‌ مصون‌ باشد و اتفاقاً‌ امام‌ در سخن‌ گذشته‌ خود به‌ این‌ نکته‌ اشارت‌ دارد و آن‌گاه‌ که‌ خطاپذیری‌ خود را یادآور می‌شود، یک‌ حالت‌ را استثنا می‌کند و آن‌ اینکه: الا أن‌ یکفی‌ الله‌ من‌ نفسی‌ ماهو أملک‌ به‌ منی.
۶) گذشته‌ بر این، هدف‌ امام(ع) از این‌ سخن‌ یک‌ نوع‌ فتح‌ مجال‌ برای‌ مسلمانان‌ در طول‌ زمان‌ است‌ که‌ افکار و اندیشه‌های‌ خود را دربارة‌ سیاست‌های‌ زمامداران‌ بازگو کنند تا عقدة‌ روحی‌ پدید نیاید و مسلماً‌ این‌ نوع‌ عقده‌گشایی‌ با یک‌ رشته‌ آثار سازنده‌ همراه‌ است.
۷) امام‌ در این‌ سخن، از سیرة‌ عملی‌ پیامبر(ص) پیروی‌ کرده‌است،
۸) عظمت‌ پیامبر(ص) مانع‌ از آن‌ نبود که‌ انتقادپذیر باشد، هر چند انتقاد آنان‌ با پاسخ‌ قطعی‌ پیامبر(ص) همراه‌ بود.
روزی‌ که‌ ابراهیم‌ فرزند پیامبر(ص) درگذشت، پیامبر(ص) بر او اشک‌ ریخت‌ و گریه‌ کرد. عبدالرحمن‌بن‌ عوف‌ به‌ انتقاد از کردار پیامبر(ص) پرداخت‌ و گفت: شما ما را از گریه‌ نهی‌ کردی‌ و چگونه‌ بر فراق‌ فرزندت‌ گریه‌ می‌کنی، پیامبر(ص) به‌ هدایت‌ او پرداخت‌ و گفت: من‌ از چنین‌ گریه‌ که‌ از عشق‌ و عاطفة‌ انسانی‌ برخیزد نهی‌ نکردم. گریة‌ من‌ رحمت‌ است‌ و آن‌ کسی‌ که‌ رحم‌ نکند مورد مرحمت‌ قرار نگیرد.
۹) آزادی‌ واقعی‌ همان‌ است‌ که‌ امام(ع) در حکومت خود پدید آورد و از مردم خواست که در باره او انتقاد کنند.

گفتم آیت الله العظمی جعفر سبحانی مرجع معظم تقلید مطالب مذکور را اخیرا بیان فرمودند؟ آیا پس از بیانات مذکور توسط جامعه مدرسین ، شب زنده دار ، احمد خاتمی و امثال شریعتمداری مانند حجت الاسلام دکتر حین روحانی رییس جمهور تکفیر و متهم به بیسوادی دینی نشدند؟
گفت: آیت الله العظمی جعفر سبحانی مرجع معظم تقلید مطالب مذکور را در مصاحبه با دکتر اسدزاده در ۸شهریور ۸۹ فرمودند.
گفت: آقاجون حسن روحانی خوش شانس بود که داستان شکایت مرد مسیحی سارق زره ، امام علی علیه السلام که در مسند خلافت هم بود را به دادگاه کشید و قاضی نیز رای به حقانیت امام علی علیه السلام صادر نکرد.

  تعداد بازديدها: 3883
   


 



این مطلب از نشانی زیر دریافت شده است:
http://fajr57.ir/?id=79110
تمامي حقوق براي هیئت انصارالخميني محفوظ است.