چون دانه های تسبیح، در گردِ یک مداریم

این رمزِ وحدت ماست، کاین گونه ماندگاریم

گر گاهِ همنوازی، سازی دگر نوازیم

در پیشگاه محبوب، بی اجر و اعتباریم
 

از تفرقه چه حاصل، زان داغِ کهنه بر دل

در ماتم حسینی، تا حشر سوگواریم
 

هرگز گمان ندارید، غافل ز انتقادیم

بسیار تختِ سینه، حرفِ نگفته داریم
 

با خصمِ دون بگویید، منشورِ شاهدان را

ما سرنوشتمان بر، دشمن نمی سپاریم
 

حفظِ کیانِ میهن، امّا اگر ندارد

بهرِ نبرد با خصم، بر پا و بی شماریم
 

چون خالق ای مهاجر، بابِ جهاد بگشود

بر حسبِ حکمِ قرآن، همواره سربداریم
 

 1390/9/22 - تهران