مهلا مهلا ازخدا بترسیم .

عزيز دل واقعا تو متن دست بدست شده مفهومی که به دليل نبود سابقه حکومت مستقر در شيعه نياز به بررسی و مفهوم سازی جدی تری بود
گفت: مثل عنوان نامناسبی که ذيل مطلب آن روزهای آيت الله مکارم گذاشته و منتشر کردند؟
گفتم: بله مباحث نظری بابد جای تعقل ، تحمل و دانش افزايی باشند نه توهين ، تحقير و تکفير که امروزه برخلاف سيره نبوی(ص) متأسفانه بسيار شاهديم.
گفت: اتفاقا شخص ديگری ذيل متن روزنامه مذکور نوشته بود اين تذهبون به کجا می رويم بی حرمتی به مرجع تقليد را چه بايد کرد.
گفتم: حتما بايد نهايت حرمت ها را بعنوان واجب دينی حفظ کرد اما نبايد باعث گردد تهاجم ، توهين ، حقير و تکفير حجت الاسلا روحانی رييس جمهور کشور را فراموش کرد علی الخصوص وقتی از زبان مراجع معظم تقليد و علما صورت گرفته باشد علی الخصوص وقتی آيت الله مکارم خطاب به رييس جمهور که از علمای دينی همان حوزه است بفرمايند تنها يک صفحه از نهج البلاغه را با تعجيل خوانديد حتما آيت الله مکارم می توانستند با توجه.به حساسيتشان به موضوع شخصا در گفتگوی با رييس جمهور توضيحات ايشان را نيز بشنوند.
گفت: آيت الله مکارم توضيح ندادند چرا ديدگاهشان در مورد جايگاه حکومتی ولايت فقيه از شأن نظارتی به ولايت مطلقه فقيه تغيير يافته است تصور می کنم تفاوت دو تعريف از زمين تا آسمان باشد.
گفتم: حتما طی دهه های گذشته با استناد به مبانی عقلی و نقلی دلايل ضروری جايگزين سازی نظريه ولايت مطلقه مورد نظر امام(ره) بجای نظريه نظارتی مورد نظر خودشان را به تفصيل و در قالب مباحث علمی و فقهی مطرح کرده اند.
گفت: آقا بهتر نبود در نقد جمله ای از سخنرانی رييس جمهور بجای استفاده از عناوين تند و توهين آميز به همان شکل در قالب ذی طلبگی مطرح می کردند.
گفتم: بله حتما مناسب بود برای ممانعت از بهره برداری بدخواهان می فرمودند که مثلا من هم قبلا چنين تفکری داشتم که با پذيرش انديشه امام خمينی(ره) وا نهادم يا ضمن يادآری مکاتبه مقام معظم رهبری در دوران رياست جمهوری با امام خمينی(ره) که دقيقا در همين موضوع ايجاد شده بود نسبت به جمله رييس جمهور بجای توهين و تحقير نقدی عالمانه وارد می کردند.
گفتم: مگر نه اينکه قرآن قيام به تفکر و تعقل جامعه را شرط تحقق جامع صالح و سالم و ظهور منجی اعلام می کند پس حداقل انتظار از علما نبايد اين باشد که همه را به انذيشيدن عالمانه سوق دهند جامعه متمايل به تفکر و تعقلی که حتما گامهای نخستينش می تواند اتکا بر بحث عالمانه بجای پرهيز از توهين ، تحقير و تهديد باشد.